Allerheiligen en Allerzielen

Op Allerheiligen komt traditioneel de Gentse tak van de familie naar Vorselaar en dus zaten wij daar gisteren ook. Op het kerkhof weer enkele foto’s genomen die vragen om te worden bewerkt. Als die resultaten meevallen dan laat ik ze later deze week wel zien.

Vandaag trokken we dan naar Bevel voor een wandeling over Kruiskensberg en langs de Nete.

Kruiskensberg is eigenlijk een bedevaartsoord dat zou ontstaan zijn toen omstreeks 1260 een herder dronk van het water van een bron op deze heuvel en aldus van koorts genas. Hij zou dan een kruis hebben geplaatst bij de bron. In 1691 werd de bron vervangen door vijf waterputten. Deze symboliseren de vijf wonden van Christus.

De bedevaart, die op Goede Vrijdag plaats vond, werd vergezeld van een jaarmarkt.

De huidige kapel werd in 1861 gebouwd, in 1864 volgde een ijzeren kruis en in 1895 werden een zevental kapelletjes bijgebouwd met elk twee kruiswegstaties. In 1961 werd nog een natuurstenen piëta geplaatst, vervaardigd door Jos Jacobs.

Wij lieten de auto achter op de parking van Kruiskensberg zelf maar je kan ook vertrekken aan het vlakbij gelegen café ’t Kruiske.

De knooppunten : 2 – 4 – 59 – 60 – 77 – 81 – 78 – 5 – 2. Je kan ter hoogte van KP04 ook rechtdoor gaan naar KP 99 om dan via KP 98 en KP61 naar KP 59 gaan. Dat maakt de wandeling iets langer en passeer je aan herberg ’t Schipke maar dan mis je wel het vlonderpad.

Enkele foto’s (klik op de foto’s voor een groter exemplaar)

Groendomein Hertberg

Moeder moest vandaag op controle bij de oogarts in Laakdal en omdat we dan toch in de buurt waren zijn we, na een smakelijke lunch in het Looze Vissertje in Herselt, een beetje verder gereden naar Herberg Mie Maan aan de Diestsesteenweg.

Aan de overkant van de baan ligt daar het provinciaal domein Hertberg. En in dat domein is er een drie kilometer lange “rolstoelwandeling”, m.a.w. een wandeling die je vlot kan doen met rolstoelen, kinderwagens of rollators.

Het bleek een schot in de roos te zijn. Een volledig geasfalteerde route dus vlot begaanbaar. En in deze tijd van het jaar was het nog extra mooi ook met de herfstkleuren en vooral met de paddenstoelen die overal langs de kant te zien waren.

De wandeling:

Enkele foto’s (klik op de foto’s voor een groter exemplaar)

Laatste dag van onze herfstvakantie alweer ☹.

Vorige vrijdag hebben we nog een bezoek gebracht aan het Africamuseum in Tervuren (daarover later meer) en vandaag zijn we naar Leuven geweest voor een streetartwandeling.

De routebeschrijving, met uitleg over de verschillende werken, kan je terugvinden op en downloaden van de website van Visitleuven.

In de folder worden 16 kunstwerken beschreven maar je komt er wel meer tegen.

Je komt ook op plaatsen in Leuven waar de “doorsnee-toerist” niet onmiddellijk komt.

Beschreven in de folder en hieronder op foto te zien

  • Frames of Mind van Artoon in woonzorgcentrum Booghuys (foto 1 en 2)
    • Kunstwerken zijn samen met bewoners en personeel ontworpen
  • Ode aan Magritte van Luis-Manuel Lambrechts (foto 3)
    • Daar moeten we niet meer aan toevoegen 😉
  • Sanda Dia van Case Maclaim (foto 4)
    • Eerbetoon aan Sanda Dia die niet mag worden vergeten
  • Clockwork Bird van Vadim Mezzo (foto 5)
    • Hier moesten we wel even naar zoeken, zit vrij goed verborgen
  • Leuven Kids van Ben Slow en Bisser (foto 5 tot en met 10)
    • Zeker ook de parking en indien mogelijk ook het schoolpleintje zelf bezoeken
  • On the hunt for Nectar van TUZQ (foto 11)
    • Ontworpen voor Buurtcentrum Mannestraat
  • Droog brood van INTVIS (foto 12)
    • Foto van Philips-arbeiders en een bakkersgast op de muren van twee kleine beschermde arbeidershuisjes
  • Wijngaardpoort van Treepack, Sam Billen en Han Coussement (foto 13, 14 en 15)
    • Zo moet het er vroeger uitgezien hebben aan de Brusselsepoort
  • Nu zie je ons van INTVIS (foto 16)
    • Deze leerlingen met verschillende huidskleuren moeten de automobilisten ertoe aanzetten om trager te rijden aan de school
  • Een verzameling van verschillende werken door diverse artiesten aan studentencomplex Camilo Torres (foto 17 tot en met 25)
    • Bedoeld om de grijze omgeving wat op te fleuren
  • Onbekend Broos van Seren Teke (foto 26)
  • Dieric Boutsvan Leon Keer (foto 27)
    • Eerbetoon gemaakt in het Bouts-jaar, wat mij betreft één van de mooiste muurschilderingen ooit
  • Verwarr(m)ing van Bisser (foto 28 en 29)
    • Een radiator aan de buitenkant van een gebouw om de mensen te wijzen op de klimaatopwarming
  • De Wijnpers door leerlingen van de school (foto 30, 31 en 32)
    • De leerlingen willen duidelijk maken dat de school niet altijd saai hoeft te zijn

Naast die werken zijn er echter nog tal van andere mooie muurschilderingen te zien:

Paddenstoelen

Wat me de afgelopen week bij geen enkele wandeling is gelukt is vandaag wel gelukt : ik heb paddenstoelen gevonden.

Omdat ik voor mijn jaarlijkse controle bij de oogarts ontiegelijk vroeg in het AZ St Jozef in Turnhout moest zijn had ik mijn vakantie in Peulis voor één dag onderbroken. Alles is trouwens in orde met mijn ogen, ik kan weer een jaar verder.

Na het bezoek aan het ziekenhuis terug naar Vorselaar om mijn moeder op te pikken met de bedoeling om te gaan wandelen aan het Zilvermeer in Mol en daarna een hapje te gaan eten in Postel. Gelukkig zag ik net op tijd dat het daar vandaag Scholenveldloop was. Daar zou het dus veel te druk zijn.

Als alternatief zijn we in Postel zelf gaan wandelen, een kleine drie kilometer rond de Abdij. Knooppunten: 14 – 86 – 15 – 13 – 12 – 14.

En daar hebben we dus paddenstoelen gezien, véél paddenstoelen. Ik kan er weer even tegen!

Vrijbroekpark

Afgelopen weekend stond volledig in het teken van de verjaardag van Conny: verjaardagsontbijt op zaterdag in Leuven, op zaterdagnamiddag in Heist op den Berg gaan winkelen voor een verjaardags-high-tea op zondag, op zaterdagavond een verjaardagsetentje in Bonheiden, op zondagochtend alles klaarzetten voor het feestje in de namiddag en dan de high tea om af te sluiten.

Maar vóór we aan dat weekend begonnen was ik nog gaan wandelen met moeder in Mechelen, in het Vrijbroekpark. De herfst was daar nog niet volledig doorgebroken maar de rozentuin en de dahliatuin leken er beter bij te liggen dan bij ons laatste bezoek ergens in juni.

Close Encounter

Gisteren nog eens taxi moesten spelen voor moeder en haar kaartvriendinnen en dan van de gelegenheid gebruik gemaakt om een namiddag in Turnhout te spenderen.

Vandaag dan de wandelschoenen aangetrokken en dicht bij huis gaan wandelen in Peulis en een bezoekje gebracht aan de Peultenbossen.

De “Peulte” maakte in de 16de eeuw al deel uit van het Grote Waverwoud. Keizer Karel V, die 15 jaar in Mechelen woonde bij zijn tante, Margaretha van Oostenrijk, had er zijn jachtgebied. De Peultenbossen zijn een moerassig overblijfsel van wat ooit een uitgestrekt bosgebied is geweest. Ze bestaan voornamelijk uit eiken-haagbeukenbos met ondergroei van hazelaar, jonge esdoorn en lijsterbes. Tijdens de paartijd kan je er de bruine kikker horen “brommen”. In de nattere delen groeit moerasspirea, gele waterkers, dalkruid en kleine maagdenpalm. De sperwer, buizerd en boomvalk bouwen hun nest tussen de naaldhoutbomen. (bron: infobord aan de ingang)

Van dat alles hebben helaas niks gezien. De grachten stonden zo goed als droog. Er waren zelfs zo goed als geen paddenstoelen te vinden (terwijl dat andere jaren wel zo is).

Maar dat alles werd goedgemaakt door de ontmoeting die bij het binnenkomen van het bos hadden : een reetje verwelkomde ons. Ik heb er al wel enkele gespot in de buurt maar het was me nog niet eerder gelukt om er eentje deftig te fotograferen. Deze keer dus wel. Ze bleef lang genoeg staan en poseerde gewillig. Zoiets maakt je dag wel goed.

De wandeling:

Enkele foto’s (klik op de foto’s voor een groter exemplaar)

Vordenstein

Na twee weken vakantie was er vandaag nog een “vrije” vrijdag om met moeder op stap te gaan.

Deze keer trokken we richting Schoten naar Park Vordenstein waar we de rode wandeling van 3,5 km zouden doen. .

Vordensteyn ontstond in de 14de eeuw na het samensmelten van twee leenhoven, het Hof van der Katen en het Hof van de Werve, respectievelijk afhangend van de heren van Schoten en de heerlijkheid van Villers. In 1552 was er voor de eerste maal sprake van een stenen huis. Het kasteel veranderde in de loop der tijden verscheidene malen van uitzicht en werd uiteindelijk in 1946 gesloopt. Het omringende park, de bijgebouwen en enkele vazen van de vroegere parterres zijn bewaard gebleven. Het bosgedeelte werd ontworpen in Franse barokstijl met rechte dreven en assen. Later werd een gedeelte heringericht volgens de Engelse landschapsstijl met afwisselend open grasvelden, vijvers en boomgroepen.

In het park bevindt zich ook de oranjerie, gebouwd rond 1800 in een neoclassicistische stijl.

Het park wordt nu beheerd door het Agentschap voor Natuur en Bos volgens de principes van Harmonisch Park en Groenbeheer. (Bron : Wikipedia)

We waren bijna rond toen het wandelpad naar de Parking plots afgesloten was. De omleiding gevolgd en uiteindelijk stonden er 4,25 km in plaats van 3,50 km op de teller.

De wandeling (inclusief omleiding)

Enkele foto’s (klik op de foto voor een groter exemplaar)

Schupleerpad

Vroeg uit de veren vandaag want we werden om 9u in Vorselaar verwacht voor de herdenkingsmis van ons vader die ondertussen al 8 jaar overleden is.

Om de tijd te vullen tussen de mis en het middagmaal trokken we de wandelschoenen aan om het Schupleerpad eens uit te proberen.

Dat pad is sinds 25 mei van dit jaar open voor het publiek en verbindt “de Schapenstal” in Vorselaar met kasteelhoeve “Den Herberg” in Grobbendonk.

De website van Natuurpunt leert ons dat dit pad door bijzonder waardevol en tot voor kort ontoegankelijk natuurgebied loopt. In de bossen en hooilanden schuilen reeën en bevers. In de onmiddellijke omgeving broeden kleine bonte specht, houtsnip, kleine karekiet, ijsvogel, wespendief, matkop, havik en grote gele kwikstaart. Om die kwetsbare soorten te beschermen, zijn honden niet toegelaten op dit wandelpad

Van al die vogels hebben we enkel het ijsvogeltje gezien (en ik heb het zelfs kunnen fotograferen zij het van ver). Reeën noch bevers hebben we gezien.

Het is wel een mooi wandeling maar niet voor iedereen geschikt. Sommige vlonderpaden zijn bijzonder smal en dat geldt ook voor enkele gewone paadjes. Vooral bij nat weer lijkt het me “een uitdaging”.

Hoewel duidelijk staat aangegeven dat het pad enkel voor voetgangers geopend is probeerden er toch enkele fietsers de doorsteek te kunnen maken. Helaas voor hen kwamen ze de boswachter tegen en werden ze gewoon teruggestuurd.

Enkele foto’s (klik op de foto voor een groter exemplaar:

Drie landen op één dag

Na een uitgebreid ontbijt in Hotel Berg en Dal vertrokken we vanochtend voor onze tweede fietstocht. Die zou ons in eerste instantie naar Vaals brengen.

Vaals is niet enkel het hoogste punt van Nederland (322,5 meter boven Amsterdams Peil), het is ook een drielandenpunt waar de grenzen van België, Nederland en Duitsland samenkomen.

Van 1839 tot 1919 was het zelfs een vierlandenpunt want toen was daar ook nog het ministaatje Neutraal Moresnet.

Dan ging het verder naar Vijlen en naar Mechelen waar het tijd was voor onze lunch. Dit Limburgse Mechelen is bekend voor zijn vakwerkhuizen. Die zie je hier trouwens overal in de buurt, ook in Epen.

Het was wel vrij lastig fietsen vandaag. Niet enkel door de soms pittige beklimmingen maar ook door de stevige wind (ZuidWester 5Bft volgens Buienradar). Maar dankzij de motortjes van Mijnheer Bosch is dat vrij goed te doen 😉.

Na een korte rust hebben we ook nog een kleine wandeling door Epen gemaakt. Morgen fietsen we naar Valkenburg (en hopen we dat onze bagage volgt 😉).

De knooppunten:

De fietstocht.

De foto’s van de fietstocht (klik op een foto om een groter exemplaar te zien)

De wandeling

De foto’s van de wandeling (klik op een foto om een groter exemplaar te zien)

Pairi Daiza

Afgelopen dinsdag zijn we naar Pairi Daiza geweest. Dat was een eeuwigheid geleden. De laatste keer dat ik er was heette het nog Paradisio.

Het park opende in 1994 de deuren maar is sindsdien gigantisch veel veranderd.

Pairi Daiza – afgeleid van het Avestische ‘paradaēza’, “omsloten tuin”, dat de bron is van het Perzische woord voor ‘paradijs’ – was bij opening louter een vogelpark, maar is in de loop der jaren uitgegroeid tot een veelzijdigere dierentuin. Het park is thematisch opgebouwd als een ‘Tuin der Werelden’. Het park bestaat uit negen werelden.

In 2007 bezochten meer dan 635.000 personen dit park. In 2012 was dit opgelopen tot 955.000, hiermee werd het de populairste dierentuin in België. In totaal bezochten 1.243.000 bezoekers het park in 2013. Het bezoekersaantal steeg in 2014 tot 1,39 miljoen. In 2015 heeft het park 1,767 miljoen bezoekers ontvangen. In 2018 ontving het park zo’n 2 miljoen bezoekers. 2023 was het populairste jaar tot dan toe met 2.279.000 bezoekers. Onderweg naar daar merk je wel dat niet iedereen in de buurt hier blij mee is. De overlast van al die auto’s en bussen op de kleine toegangswegen lijkt me ook niet te onderschatten.

Eigenlijk is het park te groot om op één dag te bezoeken. Wij hebben nog niet alles gedaan en hadden meer dan 9km op de teller.

Toen we naar huis gingen had ik 520 foto’s op het geheugenkaartje staan. Dat is deels het gevolg van high speed continuous shooting tijdens de vogelshow, toch wel het hoogtepunt van de dag.

Om die foto’s te bewerken heb je uiteraard tijd nodig. Uiteindelijk blijven er nog een honderdvijftigtal over.

Een kleine selectie van de vogelshow:

Een kleine selectie van het park: