Vandaag gingen we eindelijk doen waar we deze midweek voor geboekt hadden : varen.
Het was eigenlijk de bedoeling dat we dat afgelopen maandag zouden gedaan hebben met een tocht van Drimmelen naar Antwerpen (en daarna met de bus terug naar Drimmelen). Maar deze tocht werd jammer genoeg geannuleerd vanwege te weinig deelnemers. Blijkbaar is 4 man te weinig?
Dan maar een nieuwe tocht geboekt bij Rederij Zilvermeeuw : de Marktocht, een tocht van een uur of zeven inclusief lunchbuffet. Helaas, ook deze werd geannuleerd om dezelfde reden.
Wat bleef er nog over: de klassieke twee uur durende tocht door de Biesbosch met een “etagère-lunch”. Die ging wel door.
Vóór we aan boord gingen zijn we nog wel een wandelingetje door Drimmelen en omgeving gaan doen. Dat was met momenten minder “rollator-vriendelijk” maar het ging wel.
Drimmelen is een piepklein dorpje met amper 570 inwoners. In 1421 werd het tijdens de Sint-Elisabethvloed volledig van de kaart geveegd. Rond de Herengracht staan nog enkele 18de en 19de eeuwse huisjes. Er staat ook een standbeeld van een griendwerker. Griendwerkers sneden in drassige gebieden de wilgentenen van verschillende soorten wilgen. De takken en twijgen werden gebruikt voor vlechtwerk van onder andere stoelzittingen.
Na 50 minuten wandelen en 2,75 km op de teller stonden we terug aan de auto.
De wandeling:
Enkele foto’s (klik op de foto voor een groter exemplaar):
Om 11u45 konden we dan inschepen. Omdat we twee annuleringen hadden moeten doorstaan kregen we van de Zilvermeeuw twee jetons voor een gratis consumptie. Dat vond ik wel heel sympathiek.
Twee uur varen door de Biesbosch en tegelijkertijd lekker eten : dat valt altijd mee.
De boottocht:
Enkele foto’s (klik op de foto voor een groter exemplaar):
Om de dag af te sluiten hebben we nog een korte wandeling gemaakt van ons huisje naar de schaatsbaan van de Loonse en Drunense Duinen. De Kaatsheuvelse ijsbaan is geen natuurlijk ven. De plas is gegraven door mensenhanden. Tijdens de crisisjaren 1929-1940 zocht het Rijk een werkverschaffingsproject om werklozen aan werk te helpen. De gemeente Loon op Zand had wel een idee: een ijsbaan om bewoners tijdens die economisch moeilijke jaren wat winterplezier te bieden. Graafmachines bestonden al, maar om de werknemers bezig te houden, mocht het graafwerk niet te snel klaar zijn. Al het zand moest met de schop worden afgegraven en met kruiwagens worden afgevoerd.
De wandeling:
Enkele foto’s (klik op de foto voor een groter exemplaar):
De voorlaatste keer (en waarschijnlijk ook enige keer) dat ik in de Efteling ben geweest moet een dikke veertig jaar geleden zijn geweest. Toen was het nog gewoon een sprookjesbos en een speeltuin denk ik.
walkingwithluc 