Moeder moest vandaag op controle bij de oogarts in Laakdal en omdat we dan toch in de buurt waren zijn we, na een smakelijke lunch in het Looze Vissertje in Herselt, een beetje verder gereden naar Herberg Mie Maan aan de Diestsesteenweg.
Aan de overkant van de baan ligt daar het provinciaal domein Hertberg. En in dat domein is er een drie kilometer lange “rolstoelwandeling”, m.a.w. een wandeling die je vlot kan doen met rolstoelen, kinderwagens of rollators.
Het bleek een schot in de roos te zijn. Een volledig geasfalteerde route dus vlot begaanbaar. En in deze tijd van het jaar was het nog extra mooi ook met de herfstkleuren en vooral met de paddenstoelen die overal langs de kant te zien waren.
De wandeling:
Enkele foto’s (klik op de foto’s voor een groter exemplaar)
Vorige vrijdag hebben we nog een bezoek gebracht aan het Africamuseum in Tervuren (daarover later meer) en vandaag zijn we naar Leuven geweest voor een streetartwandeling.
De routebeschrijving, met uitleg over de verschillende werken, kan je terugvinden op en downloaden van de website van Visitleuven.
In de folder worden 16 kunstwerken beschreven maar je komt er wel meer tegen.
Je komt ook op plaatsen in Leuven waar de “doorsnee-toerist” niet onmiddellijk komt.
Beschreven in de folder en hieronder op foto te zien
Frames of Mind van Artoon in woonzorgcentrum Booghuys (foto 1 en 2)
Kunstwerken zijn samen met bewoners en personeel ontworpen
Ode aan Magritte van Luis-Manuel Lambrechts (foto 3)
Daar moeten we niet meer aan toevoegen 😉
Sanda Dia van Case Maclaim (foto 4)
Eerbetoon aan Sanda Dia die niet mag worden vergeten
Clockwork Bird van Vadim Mezzo (foto 5)
Hier moesten we wel even naar zoeken, zit vrij goed verborgen
Leuven Kids van Ben Slow en Bisser (foto 5 tot en met 10)
Zeker ook de parking en indien mogelijk ook het schoolpleintje zelf bezoeken
On the hunt for Nectar van TUZQ (foto 11)
Ontworpen voor Buurtcentrum Mannestraat
Droog brood van INTVIS (foto 12)
Foto van Philips-arbeiders en een bakkersgast op de muren van twee kleine beschermde arbeidershuisjes
Wijngaardpoort van Treepack, Sam Billen en Han Coussement (foto 13, 14 en 15)
Zo moet het er vroeger uitgezien hebben aan de Brusselsepoort
Nu zie je ons van INTVIS (foto 16)
Deze leerlingen met verschillende huidskleuren moeten de automobilisten ertoe aanzetten om trager te rijden aan de school
Een verzameling van verschillende werken door diverse artiesten aan studentencomplex Camilo Torres (foto 17 tot en met 25)
Bedoeld om de grijze omgeving wat op te fleuren
Onbekend Broos van Seren Teke (foto 26)
Dieric Boutsvan Leon Keer (foto 27)
Eerbetoon gemaakt in het Bouts-jaar, wat mij betreft één van de mooiste muurschilderingen ooit
Verwarr(m)ing van Bisser (foto 28 en 29)
Een radiator aan de buitenkant van een gebouw om de mensen te wijzen op de klimaatopwarming
De Wijnpers door leerlingen van de school (foto 30, 31 en 32)
De leerlingen willen duidelijk maken dat de school niet altijd saai hoeft te zijn
Naast die werken zijn er echter nog tal van andere mooie muurschilderingen te zien:
Wat me de afgelopen week bij geen enkele wandeling is gelukt is vandaag wel gelukt : ik heb paddenstoelen gevonden.
Omdat ik voor mijn jaarlijkse controle bij de oogarts ontiegelijk vroeg in het AZ St Jozef in Turnhout moest zijn had ik mijn vakantie in Peulis voor één dag onderbroken. Alles is trouwens in orde met mijn ogen, ik kan weer een jaar verder.
Na het bezoek aan het ziekenhuis terug naar Vorselaar om mijn moeder op te pikken met de bedoeling om te gaan wandelen aan het Zilvermeer in Mol en daarna een hapje te gaan eten in Postel. Gelukkig zag ik net op tijd dat het daar vandaag Scholenveldloop was. Daar zou het dus veel te druk zijn.
Als alternatief zijn we in Postel zelf gaan wandelen, een kleine drie kilometer rond de Abdij. Knooppunten: 14 – 86 – 15 – 13 – 12 – 14.
En daar hebben we dus paddenstoelen gezien, véél paddenstoelen. Ik kan er weer even tegen!
Afgelopen weekend stond volledig in het teken van de verjaardag van Conny: verjaardagsontbijt op zaterdag in Leuven, op zaterdagnamiddag in Heist op den Berg gaan winkelen voor een verjaardags-high-tea op zondag, op zaterdagavond een verjaardagsetentje in Bonheiden, op zondagochtend alles klaarzetten voor het feestje in de namiddag en dan de high tea om af te sluiten.
Maar vóór we aan dat weekend begonnen was ik nog gaan wandelen met moeder in Mechelen, in het Vrijbroekpark. De herfst was daar nog niet volledig doorgebroken maar de rozentuin en de dahliatuin leken er beter bij te liggen dan bij ons laatste bezoek ergens in juni.
Gisteren nog eens taxi moesten spelen voor moeder en haar kaartvriendinnen en dan van de gelegenheid gebruik gemaakt om een namiddag in Turnhout te spenderen.
Vandaag dan de wandelschoenen aangetrokken en dicht bij huis gaan wandelen in Peulis en een bezoekje gebracht aan de Peultenbossen.
De “Peulte” maakte in de 16de eeuw al deel uit van het Grote Waverwoud. Keizer Karel V, die 15 jaar in Mechelen woonde bij zijn tante, Margaretha van Oostenrijk, had er zijn jachtgebied. De Peultenbossen zijn een moerassig overblijfsel van wat ooit een uitgestrekt bosgebied is geweest. Ze bestaan voornamelijk uit eiken-haagbeukenbos met ondergroei van hazelaar, jonge esdoorn en lijsterbes. Tijdens de paartijd kan je er de bruine kikker horen “brommen”. In de nattere delen groeit moerasspirea, gele waterkers, dalkruid en kleine maagdenpalm. De sperwer, buizerd en boomvalk bouwen hun nest tussen de naaldhoutbomen. (bron: infobord aan de ingang)
Van dat alles hebben helaas niks gezien. De grachten stonden zo goed als droog. Er waren zelfs zo goed als geen paddenstoelen te vinden (terwijl dat andere jaren wel zo is).
Maar dat alles werd goedgemaakt door de ontmoeting die bij het binnenkomen van het bos hadden : een reetje verwelkomde ons. Ik heb er al wel enkele gespot in de buurt maar het was me nog niet eerder gelukt om er eentje deftig te fotograferen. Deze keer dus wel. Ze bleef lang genoeg staan en poseerde gewillig. Zoiets maakt je dag wel goed.
De wandeling:
Enkele foto’s (klik op de foto’s voor een groter exemplaar)
Na twee weken vakantie was er vandaag nog een “vrije” vrijdag om met moeder op stap te gaan.
Deze keer trokken we richting Schoten naar Park Vordenstein waar we de rode wandeling van 3,5 km zouden doen. .
Vordensteyn ontstond in de 14de eeuw na het samensmelten van twee leenhoven, het Hof van der Katen en het Hof van de Werve, respectievelijk afhangend van de heren van Schoten en de heerlijkheid van Villers. In 1552 was er voor de eerste maal sprake van een stenen huis. Het kasteel veranderde in de loop der tijden verscheidene malen van uitzicht en werd uiteindelijk in 1946 gesloopt. Het omringende park, de bijgebouwen en enkele vazen van de vroegere parterres zijn bewaard gebleven. Het bosgedeelte werd ontworpen in Franse barokstijl met rechte dreven en assen. Later werd een gedeelte heringericht volgens de Engelse landschapsstijl met afwisselend open grasvelden, vijvers en boomgroepen.
In het park bevindt zich ook de oranjerie, gebouwd rond 1800 in een neoclassicistische stijl.
Het park wordt nu beheerd door het Agentschap voor Natuur en Bos volgens de principes van Harmonisch Park en Groenbeheer. (Bron : Wikipedia)
We waren bijna rond toen het wandelpad naar de Parking plots afgesloten was. De omleiding gevolgd en uiteindelijk stonden er 4,25 km in plaats van 3,50 km op de teller.
De wandeling (inclusief omleiding)
Enkele foto’s (klik op de foto voor een groter exemplaar)
Nu de eerste werkdag achter de rug is lijkt het me een goed idee om even terug naar Valkenburg te gaan.
Bij ons laatste bezoek aan Valkenburg, in 2019, had ik al tal van replica’s van oude reclameschilderingen gezien.
Dit jaar zaten we aan de andere kant van Valkenburg en heb ik er andere gezien. Ik vind die dingen dus echt mooi, net zoals van die oude huizennamen uit de tijd toen er nog geen huisnummers waren.
Ik wil de buit van dit jaar graag met jullie delen (klik op een foto voor een groter exemplaar):
Vroeg uit de veren vandaag want we werden om 9u in Vorselaar verwacht voor de herdenkingsmis van ons vader die ondertussen al 8 jaar overleden is.
Om de tijd te vullen tussen de mis en het middagmaal trokken we de wandelschoenen aan om het Schupleerpad eens uit te proberen.
Dat pad is sinds 25 mei van dit jaar open voor het publiek en verbindt “de Schapenstal” in Vorselaar met kasteelhoeve “Den Herberg” in Grobbendonk.
De website van Natuurpunt leert ons dat dit pad door bijzonder waardevol en tot voor kort ontoegankelijk natuurgebied loopt. In de bossen en hooilanden schuilen reeën en bevers. In de onmiddellijke omgeving broeden kleine bonte specht, houtsnip, kleine karekiet, ijsvogel, wespendief, matkop, havik en grote gele kwikstaart.Om die kwetsbare soorten te beschermen, zijn honden niet toegelaten op dit wandelpad
Van al die vogels hebben we enkel het ijsvogeltje gezien (en ik heb het zelfs kunnen fotograferen zij het van ver). Reeën noch bevers hebben we gezien.
Het is wel een mooi wandeling maar niet voor iedereen geschikt. Sommige vlonderpaden zijn bijzonder smal en dat geldt ook voor enkele gewone paadjes. Vooral bij nat weer lijkt het me “een uitdaging”.
Hoewel duidelijk staat aangegeven dat het pad enkel voor voetgangers geopend is probeerden er toch enkele fietsers de doorsteek te kunnen maken. Helaas voor hen kwamen ze de boswachter tegen en werden ze gewoon teruggestuurd.
Enkele foto’s (klik op de foto voor een groter exemplaar:
Zo’n vakantie vliegt toch echt wel voorbij hè? Hoe komt dat toch.
Gisteren stond onze laatste fietstocht in Nederlands Limburg op het programma : van Hotel Mercure in Valkenburg terug naar Hotel Berg en Dal in Epen. En ook nu was het weer hopen dat onze bagage ons zou volgen (of beter nog : ons voor zou zijn).
Eigenlijk deden we dus de rit van dinsdag maar toen hebben we de rit van gisteren gedaan. Dat bleek achteraf gezien een goede beslissing.
Nu was onze rit dus ruim 15 km korter en met het vooruitzicht van een twee uur durende autorit was dat beter. Het was weer constant op en neer en we hebben vaak de hulp van Mijnheer Bosch kunnen gebruiken 😉
Op één of andere manier heb ik, in tegenstelling tot de vorige dagen, minder foto’s genomen. Niet dat het niet mooi was, in tegendeel, maar soms heb je zo van die dagen.
Wat we gezien hebben? Een bestelwagen die zonder kijken van zijn erf de weg op reed en mij (volgens Conny) op enkele centimeters na miste, een koffie met een keischattig ijsje, een vreemde spreuk met een verwijzing naar de Franse revolutie (denk ik toch) en veel mooie panorama’s.
Bij aankomst in Epen stond onze bagage al aan de receptie. Alles ingeladen, boodschappen gaan doen (dan moesten we dat thuis niet meer doen), nog een stukje Limburgse Vlaai met een koffie en de auto in.
Het aftellen naar de volgende vakantie kan beginnen. En misschien is die ook wel weer met Fietsrelax.nl. Het was alvast een prettige kennismaking met deze organisatie.
De knooppunten:
De rit:
De foto’s (klik op een foto voor een groter exemplaar):
Deze voormiddag waren er enkele buien aangekondigd en die zijn ook wel uitgekomen.
Daarom besloten we om de geplande fietstocht van een kleine 50 km te schrappen en te vervangen door een stadswandeling in de voormiddag en een kleinere fietstocht in de namiddag.
Valkenburg hebben we in 2019 al uitgebreid bezocht tijdens ons verblijf in de Landal op de Cauberg. Maar omdat we nu aan een totaal andere kant van Valkenburg verblijven hebben we een stuk gezien dat we niet eerder hadden bezocht.
Verder blijft het een gezellige stad waar je een ruime keuze hebt aan drank- en eetgelegenheden.
Ook leuk aan Valkenburg zijn de replica’s van oude reclameschilderingen op huisgevels. Die toon ik later deze week wel. Valkenburg toont zich in alles ook graag als fietsstad. Dat zagen we al in het hotel maar ook in de stad zelf merk je dat: fietsverhuur, fietsroutes, …
Toen we terug aan het hotel waren stonden er 5 km op de teller.
Dan was het de beurt aan de fiets. Deze keer heb ik de route laten uitstippelen door Fietsknooppunt.be zelf.
Je kiest de optie “surprise me”, je selecteert een startknooppunt en een afstand en tot slot moet je nog aanduiden welke richting je wenst te fietsen (noord – zuid – oost – west). Onze route bracht ons naar het Geleenbeekdal. Regen hebben we niet meer gehad, de wind was aanwezig maar veel minder dan de afgelopen dagen en de beklimmingen waren er natuurlijk ook.
Om onze korte vakantie af te sluiten hadden we een tafel geboekt in het nabijgelegen restaurant “De Beren” waar je voor 3 euro een driegangenmenu kunt kiezen. Heel lekker alleen waren ze wel onze hoofdschotel vergeten. Zogezegd omdat we al op “dessert” stonden maar ook dat kwam niet. Afin, we hebben een paar sokken en een kortingbon voor een volgend bezoek gekregen 😉.
Morgen fietsen we terug naar Epen om vandaar terug met de auto naar België te rijden.
Time Flies when you’re having fun.
De knooppunten van de fietstocht
De fietstocht
Enkele foto’s van Valkenburg (klik op de foto voor een groter exemplaar)
walkingwithluc 