Oost- of Westmalle?

Aanvankelijk stond er voor vandaag een bezoekje aan een tuinbeurs in Oostmalle op het programma maar omdat we daar twee uur te vroeg waren moesten we op zoek naar een alternatief.

Dat alternatief werd Westmalle en meer bepaald de trappistenabdij en het Trappistencafé.

Eerst een koffietje in het café en daarna een rondje rond de abdij.

Vlakbij het café staat een kapel die gewijd is aan Sint Bernardus. Die kapel werd in 1947 opgericht door de paters ter nagedachtenis van dertien gesneuvelde inzittenden van 2 bommenwerpers die in de oorlog zijn neergestort in de buurt van de abdij. Slechts één inzittende heeft het overleefd.

Even verder staat dan de abdij zelf.

De abdij van Westmalle, voluit de abdij van Onze-Lieve-Vrouw van het Heilig Hart van Westmalle is een cisterciënzer klooster dat gesticht werd in 1794.

Tijdens de Franse Revolutie ontvluchtte een groep monniken het Normandische klooster La Trappe. Zij kwamen terecht in de Kempen waar ze een kleine boerderij, genaamd Nooit Rust, toegewezen kregen van de bisschop van Antwerpen. De hoeve deed tot 1836 dienst als klooster, waarna zij officieel een abdij werd en de nodige gebouwen werden opgericht (kerk, klooster, gastenkamers). Sindsdien is het complex nog verder uitgebreid met onder meer een nieuwe koeienstal en brouwerij, toegevoegd in de jaren 30 van de twintigste eeuw. De abdij wordt nog steeds regelmatig gemoderniseerd. Ze telde begin eenentwintigste eeuw 24 paters en broeders. De abdij voorziet in het onderhoud van haar leden door verschillende activiteiten: een boerderij, een kaasmakerij, een bierbrouwerij en het ontvangen van gasten. (bron: wikipedia)

Verjaardag

Er was een tijd dat we thuis verjaardagen nog vierden en dat we zelfs nog elk jaar verjaardagsgeschenken kochten.

Maar als je op een gegeven moment gewoon cadeaubonnen uitwisselt dan is het tijd om daarmee te stoppen.

Afgelopen weekend hebben we echter een uitzondering gemaakt. Moeder had vorige week immers de gezegende leeftijd van 90 jaar bereikt en dat kon toch niet zomaar passeren?

Als het aan haar had gelegen misschien wel maar het lag niet aan haar, het lag aan ons 😉.

Zaaltje gehuurd, barbecue geregeld, neven en nichten uitgenodigd. Vorige vrijdag inkopen gaan doen, zaterdag heeft Conny dan de voor- en nagerechtjes gemaakt terwijl ik het gevecht aanging met het gras buiten. Op zondag een paar uurtjes voor het begin van het feest naar de zaal gereden om alles te versieren en net voor de eerste gasten arriveerden waren we daarmee klaar.

Het is een heel leuke dag geworden waar moeder echt wel van genoten heeft. Veel straffe verhalen en anekdotes van vroeger. Heel plezant maar voor ons wel heel erg vermoeiend.

Op maandag een extra snipperdag nemen was dan ook een heel goed idee geweest. Lekker uitslapen en na het (late) ontbijt nog een fietstochtje gemaakt. We vertrokken richting Duffel om daar de Nete te volgen richting het Zennegat. Dan ging het verder via de Dijle naar de Mechelse binnenstad.

Onze honger stillen deden we deze keer bij Otomat aan de Vismarkt. In Mechelen zelf verloren we de knooppunten uit het oog maar het was daar dan ook behoorlijk druk met de opkuis en afbraak van Maanrock.

Aan het Kasteel van Zellaer een laatste tussenstop gemaakt. Na twee drukke dagen deed die extra dag ook extra deugd.

De fietstocht : Vertrek aan het Kasteel van Zellaer. Knooppunten 44 – 12 – 43 – 91 – 56 – 55 – 51 – – 52 – 94 – 97 – 57 – 64 – 46 – 44.

Enkele foto’s

In de stille Kempen …

… op de Purperen Heide

Nu echt stil was de Kempen vandaag niet want het was overal “pokkedruk” op de weg.

Maar de heide ziet wel behoorlijk Purper. Dat hebben we kunnen zien op de Kesselse Heide.

De Kesselse Heide is een provinciaal domein met landschappelijke waarde en heeft een oppervlakte van 43 ha. Het domein is opgericht in 1976 en is sinds 1996 een beschermd landschap.
 

Rommel, tuin, fietsen, wandelen en een verjaardag

Het was me weer een druk (verlengd) weekend.

15 augustus staat de laatste jaren traditioneel voor een fietstochtje naar Boortmeerbeek voor een bezoekje aan één van de grootste (openlucht) rommelmarkten die ik ken. En elk jaar “scoor” ik daar wel iets . Deze keer waren het een aantal stripverhalen maar vooral twee boeken om toe te voegen aan mijn collectie “BRT-jeugdserie-boeken” uit de jaren ’60 en ’70. En dan nog wel van de reeks die mij als jonge knaap milieubewust heeft gemaakt : De Kat.

Vrijdag en zaterdag werd er dan weer het nodige maai- en snoeiwerk in de tuin gedaan maar er was ook nog de tijd voor een korte fietstocht naar Brasserie Gusting o de grens van Grootlo en Keerbergen. Ons eerste idee was om richting Mechelen en het Zennegat te fietsen maar we hadden schrik dat het daar te druk zou zijn. Wij hebben alvast een rustige tocht gehad en onderweg nog wat kunnen genieten van de paarse heide.

De knooppunten: 1 – 74 – 66 – 67 – 82 – 24 – 64 – 69 – 68 – 90 – 84 – 4 – 3 – 2 – 26 – 1 (32km)

En zondag zijn we even terug naar Vorselaar gereden. Moeder werd gisteren 90 jaar en dat zijn we zondag al gaan vieren met een dankmis en een verjaardagsetentje.

Tussen de twee in zijn we 8 km gaan wandelen. Ik had gehoopt op een paar foto’s van een ijsvogeltje of een ree maar het is helaas niet gelukt. Nochtans was mijn broer mee en die ziet altijd en overal ijsvogeltjes en/of reeën maar deze keer dus niet.

Ook volgend weekend zal druk worden want dan vieren we de verjaardag van ons moeder nog eens met de neven en nichten en Conny en ik vormen samen het feestcomité. Dat betekent dus hapjes en dessertjes maken, zaal versieren enzovoort enzovoort …

Bootje Varen

Conny is op fietsweekend met de vriendinnen en daarom vond ik dat ik zelf ook wel een extraatje verdiend had.

Daarom vertrok ik gisteren rond 8u richting Drimmelen, de thuishaven van Rederij Zilvermeeuw. Sinds onze eerste kennismaking tijdens een OKRA-reis zijn we daar al een paar keer teruggeweest. Voor een tochtje door de Biesbosch, voor een brunch- of dinercruise …

Deze keer kozen we voor de Marktocht, een tocht van zo’n 85 km goed voor ruim 7u varen. Inbegrepen was ook koffie met taart bij het inschepen, uitgebreide lunch en snacks in de namiddag.

Via de Amer bereikten we al snel de Amertak om dan via de Marksluis in Oosterhout . Daar namen we niet het Wilhelminakanaal maar wel het Markkanaal. Na ruim 15 km varen bereikten we de Mark die we zo’n 35km zouden volgen.

Langs de Mark worden industriezones afgewisseld met natuurgebieden. Soms moet je al eens vertragen omdat er een brug openmoet. Bij een gewone brug stop je dan het verkeer, bij een spoorwegbrug is dat niet zo eenvoudig.

Ter hoogte van Stampersgat passeerden we de suikerfabriek van Dinteloord, één van de twee resterende actieve suikerfabrieken van Nederland.

Daarna bereikten we via het Dintelsas de Volkeraksluizen, één van de drukste sluizencomplexen van Nederland. Toen we daar doorheen waren ging het over het Hollandsch Diep terug naar Drimmelen.

Een mooie dag ondanks het eerder sombere weer in de voormiddag. Iets minder natuur dan op onze vorige tochten. Moeder heeft er in ieder geval van genoten.

Enkele foto’s:

Festivalgangers

De tijd dat we naar de grote festivals gingen is voorbij maar kleinschalige festivalletjes durven we nog wel aan.

Zeker wanneer ze, zoals M-idzomer, plaatsvinden op een leuke locatie meer bepaald in de tuin van Museum M in Leuven.

Van de vier dagen kozen wij voor vrijdag en zaterdag. De auto lieten we achter in Parking De Vaartkom waar je op vrijdag en zaterdag 4 uur gratis kan parkeren (vrijdag hebben we zelfs helemaal niets moeten betalen.

Je kan er eventueel ook een gratis shuttle naar het centrum nemen maar wij hebben de 2 km naar het centrum gewoon te voet gedaan.

Vrijdag zijn we eerst gaan eten in De Valck in de Tiense, een restaurant dat al 35 jaar wordt uitgebaat door mijne beste (hoge) schoolkameraad, de Rudy Geen uitgebreide menukaart maar wat er wel op de menu staat is dan wel heel lekker.

Na de maaltijd waren we te laat voor Loverman maar wel  ruim op tijd voor ons eerste optreden : J. Bernardt. J. Bernardt is een nevenproject van de Jinte Deprez dat in 2016 ontstond toen zijn band Balthazar een pauze inlaste. Het was niet onze eerste keer en ook deze keer was hij weer heel goed.

Daarna volgde Girls in Hawai. Girls in Hawaii is een indie-rockband, bestaande uit zes leden afkomstig uit Braine-l’Alleud. In mei 2002 tekende de band een contract met 62TV. In november van datzelfde jaar wonnen ze Studio Brussels demopoll, een wedstrijd waarin de luisteraars van Studio Brussel hun stem konden uitbrengen op een van de honderden demo’s die werden ingezonden. Ook dit optreden mocht er best zijn.

Zaterdagnamiddag trokken we terug naar Leuven waar we eerst een hapje gingen eten in Dolce Vita in de Wandelingstraat. Waarom niets eten op het festival? Omdat ik niet echt fan ben van falafel of bao met okonomyaki of een Gorgonzola Beyond Burger. Noem me ouderwets maar bij festivals denk ik aan frieten en een vettige hamburger 😉. Ze schonken er trouwens ook die andere cola. Culinair gezien is M-idzomer dan ook niet mijn favoriet

Maar muzikaal scoren ze wel en dat bewijs leverden ze dus zaterdag.

Om 18u begon Dressed like Boys, een soloproject van Jelle Denturck, de frontman van DIRK. Naar eigen zeggen heeft hij met DIRK lekker veel herrie gemaakt maar vond hij het nu de tijd om wat meer rustige muziek te brengen. Muziek waarmee hij meer persoonlijke thema’s aanraakt.

Daarna was het de beurt aan Wannes Cappelle en het Zesde Metaal. Ook al vaker gezien en nog nooit teleurgesteld geweest. Dat was ook gisteren niet het geval. Vooral omdat ze behoorlijk wat nummers brachten van hun laatste elpee die ze nog maakten met gitarist en toetsenist Tom Pintens die ook het producen voor zijn rekening nam. Een maand nadat de plaat was afgewerkt overleed die aan darmkanker.

Ik blijf het wel het moeilijk hebben met de vergoddelijking van Ploegsteert. Een mooi nummer maar soms toch wel te veel verheerlijkt (al kan dat ook wel te maken hebben met het feit dat dit een favoriet nummer van is van ene K. Vannieuwkerke, een man die mij de laatste jaren meer en meer irriteert.

De avond werd afgesloten door Joost Zweegers, a.k.a. NOVASTAR. Hij bracht een beetje een overzicht van zijn twintigjarige carrière onder begeleiding van een heel sterke band. Novastar was gewoon top. Meer moet je daarover niet zeggen.

Botsen, snoeien, steken, fietsen en pendelen

Ligt het aan mij of vliegt de tijd echt zo snel voorbij?

De ene dag post je iets, je knijpt even de ogen dicht en we zitten al bijna twee weken verder.

Het bezoekje aan het Kasteel van Zellaer heeft trouwens nog naweeën gehad. Op weg naar huis zag ik een papieren zakdoekje onder de ruitenwisser zitten. Ik had het bijna achteloos weggegooid tot ik zag dat er iets stond opgeschreven. Blijkbaar had een BMW-rijder mijn wagen geraakt bij het uitrijden van zijn parkeerplaats en was hij of zij gewoon doorgereden. Een attente bezoeker had de reflex gehad om de nummerplaat op te schrijven en had dit dus gemeld via een papieren zakdoekje.

Berichtje aan de leasingmaatschappij, bezoekje aan de politie, afspraak met de hersteller … en dat alles voor nauwelijks zichtbare schade.

Vrijdag dan een korte wandeling gemaakt in het Beekpark in Nijlen en zaterdag een hele dag gevochten tegen een klimophaag en de duizenden insecten die niet zo blij waren met het feit dat ik er met de snoeischaar door ging.

Zondag was er dan tijd voor ontspanning, meer bepaald voor de Aarschotse Buitenband. Dat is een fietstocht in de ruime omgeving van Aarschot georganiseerd door zes lokale afdelingen van de Landelijke Gilden.

Wij kozen voor de 40 km met Werchter als vertrekpunt. De tocht ging via Betekom, Sint Pieters Rode, Holsbeek, Wezemaal, en Rotselaar terug naar Werchter.

Het was een mooie fietstocht al waren er wel enkele minpuntjes. De pijlen waren niet overal even goed aangebracht en voor sommige stukken was een mountainbike meer aangewezen geweest.

Een groot pluspunt was wel de rondleiding in de Watermolen van Rotselaar die nu is omgebouwd tot een woongemeenschap van 9 gezinnen. Malen doen ze er niet meer maar elektriciteit maken wel.

Ondertussen zijn we uiteraard terug aan ’t werken, deze week voor mij zelfs zoals vroeger … elke dag pendelen naar Antwerpen. Ik doe het dan wel met de auto vanuit Peulis en niet met de trein vanuit Herentals. Dat is immers veel ontspannender.

De fietstocht:

Een paar fotootjes

Zellaer

Na twee gevulde weekends (dagje in de tuin werken, dagje bekomen van een dagje in de tuin werken, dagje jaarlijkse reünie met de schoolvriendinnen van Conny en een dagje fietsen) ben ik vandaag nog eens op stap geweest met moeder.

Bij dergelijke temperaturen leek het me een goed idee om ergens in de schaduw te gaan wandelen en het Domein Zellaer in Bonheiden leek me perfect. Ik ben er al tientallen keren gepasseerd en ook al vaak iets gaan drinken in de zomerbar maar door het domein zelf wandelen had ik nog niet gedaan.

De geschiedenis van Kasteeldomein Zellaer gaat wellicht minstens terug tot de 13e eeuw. Toen stond er een waterslot op de plek waar het huidige kasteel nu staan. De eerste bewoner was naar alle waarschijnlijkheid Arnold van Zellaer, een welgesteld kanunnik van Sint-Rombouts. Het domein is sindsdien altijd een gegeerde woonplaats in de rand van Mechelen geweest. Er hebben meerdere hoge geestelijken gewoond, verschillende burgemeesters van Mechelen, een burgemeester van Bonheiden, welgestelde zakenlui, enkele graven en een baron.

Het huidige kasteel is een neo-gotisch waterslot dat gebouwd werd rond 1885. De buitengevel vertoont een robuust uiterlijk met een ophaalbrug, een Donjon, kantelen en schietgaten. De gevelsteen is Gobertange zandsteen die afkomstig is van de afbraak van de stadsomwalling van Vilvoorde. Het interieur van het kasteel vertoont heel wat goed bewaarde elementen die eerder in Renaissance stijl werden uitgevoerd, met prachtig houtsnijwerk en beschilderingen. De structurele elementen zoals de trappen en plafonds werden vaak uitgewerkt in een combinatie van gegoten staal en hout, kenmerkend voor de periode waarin het kasteel gebouwd werd (industriële revolutie).

Het 18,5 hectare grote kasteelpark omvat nog heel wat historische elementen zoals een grachtenstructuur, vijver en dreven die centraal samenkomen in een ster. Heel wat van deze structuren dateren minstens uit de 18e eeuw, gezien ze al zichtbaar zijn op de kaarten van de Ferraris (1771-1778)

In 2017 heeft de gemeente Bonheiden het kasteeldomein gedeeltelijk aangekocht. De vzw Foyer De Charité Bonheiden, een lekengemeenschap van de Katholieke kerk en de toenmalige eigenaar van het domein, bleef ook gedeelde eigenaar van het domein. Kempens Landschap heeft het volledige kasteeldomein in erfpacht genomen voor een periode van 54 jaar.

Je kan het domein zelf verkennen of een wandeling uitstippelen via virtuele wandelknooppunten op Wandelknooppunt.be

Fietsweekend

Het weekend was weer veel te kort maar toch goed gevuld.

Er is vooral veel gefietst.

Zaterdag zijn we in Gierle gaan fietsen. Mijn moeder gaat elke zaterdag met een vriendin kaarten in Gierle. Nu zitten ze wel met het probleem dat hun vaste chauffeur voor een paar weken onbeschikbaar is. En als dan ook nog eens de alternatieve chauffeur verstek moet geven wat moet je dan doen?

Dan koppel je het aangename aan het nuttige, zet je de fietsen op de fietsendrager en rij je van Peulis via Vorselaar naar Gierle en en ga de daar fietsen.

De auto lieten we achter aan de kerk in Gierle en al snel zaten we aan knooppunt 76 waar mijn tocht begon.

In Poederlee weken we even af van het parcours om te gaan eten in het Mollenhof. Vandaar ging het via de Vorselaarse gehuchten Vispluk en Heiken richting Herentals. Via Achterlee en Tielen stonden we na ruim 44 km terug aan het vertrekpunt in Gierle, net op tijd om het einde van de kaartprijskamp mee te maken.

De knooppunten : 76 – 35 – 285 – 16 – 1 – 1 – 18 – 14 – 56 – 95 – 57 – 58 – 36 – 75 – 74 – 76

Ook zondag werd er gefietst. Toen moesten we in Leuven een kat eten gaan geven.

Hiervoor hebben we ook een prachtige knooppuntenroute die hier en daar wel werd verstoord door rockfestivallen en werken. Het vertrek van de tocht is in Rijmenam aan knooppunt 73 (Brug over de Dijle).

In Werchter is het momenteel moeilijk fietsen. Er is uiteraard het festival maar er zijn ook de werken aan de Dijlebrug.

Gelukkig is er daar een prima omleiding voorzien. Een omleiding die quasi door de backstage van Rock Werchter gaat. En dat is echt indrukwekkend. Als je bijvoorbeeld die Barn ziet … dat hadden ze in mijnen tijd toch niet. Een “tentje” waar 20.000 festivalgangers een plaatsje kunnen vinden. Da’s bijna 3 keer de inwoners van Vorselaar!

De tocht ging verder via Wakkerzeel en het wondermooie Wijgmaalbroek maar even verder in Wilsele botsten we weer op werken, deze keer zonder omleiding. Daar besloten we de kortste weg naar Leuven te nemen en de knooppunten even te laten voor wat ze waren. Een paar boterhammetjes en kattenbrokjes later en een smakelijke koffie van de Madmum vertrokken we terug richting Peulis via het Kanaal Leuven-Dijle. Daar is het ook altijd mooi fietsen.

De knooppunten: 73 – 22 – 83 – 23 – 25 – 25 – 71 – 72 – 30 – 35 – 40 – 81 – 4 – 80 – 33 – 12 – 93 – 31 – 32 – 28 – 97 – 20 – 77 – 77 – 41 – 65 – 73 – 73

Enkele foto’s van zondag:

Mooie liedjes

Mooie liedjes duren niet lang en dat geldt dus ook voor vakanties.

Maar we hebben wel geprobeerd om er een leuk einde aan te breien.

Zo gingen we zaterdag naar Antwerpen naar het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen … het KMSKA. We waren te laat om de miljoenste bezoeker te zijn sinds de heropening maar dat kon de pret niet bederven.

Het moet geleden zijn van de middelbare school dat ik daar nog eens was geweest (en dat is dus héél lang geleden). Het is natuurlijk een heel indrukwekkend gebouw, zowel van binnen als van buiten. En ze hebben de indeling ook heel goed aangepakt. De klassieke meesters zoals Rubens en Van Dyck in een klassieke omgeving, de modernere meesters zoals Dali en Ensor in een moderne omgeving.

En gisteren hebben we de fietsen nog eens op de fietsendrager gezet om “op verplaatsing” te gaan fietsen. We kozen voor de Ter Heide fietstocht. Die vertrekt normaal gezien in Rotselaar maar wij kozen Tremelo als vertrekplaats.

Het werd een mooie fietstocht al was het er wel een met hindernissen. In Werchter was er al één en ander afgesloten (iets met een optreden of zo dat daar in de buurt door gaat???). De Dijlebrug was er nog niet open. Dat werd wel opgelost door een prima aangeduide omleiding.

Die omleiding bracht ons quasi achter de schermen van Rock Werchter wat best indrukwekkend was. Ook de vlucht van 18 ooievaars die we daar zagen was heel indrukwekkend.

In Wilsele was er ook een stuk afgesloten maar daar was geen omleiding voorzien en moesten we vertrouwen op de GPS.

Afin, het was een heel mooie fietstocht, zelfs met de probleempjes.

’s Avonds zijn we dan nog lekker gaan eten in Pizza Square in Rijmenam. Eenvoudig maar superlekker.

De knooppunten: Knooppunten 67 – 57 – 58 – 25 – 25 – 71 – 72 – 30 – 41 – 40 – 81 – 82 – 64 – 64 -63 -63 – 62 – 66 – 66 – 67.(Tremelo ligt tussen punten 57 en 58)