Auteur: walkingwithluc

Radio in de mist

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Zo’n midweekje vliegt toch wel voorbij hè?

Zeker wanneer het maar tot donderdag duurt. Meestal blijven we tot vrijdag maar omdat we tickets hadden voor de try-out van het nieuwe theaterprogramma van Jasper Steverlinck zijn we deze keer maar 4 dagen weggeweest.

Het was de bedoeling om op die laatste dag, op weg naar huis, een tussenstop te maken in ’s Hertogenbosch. Dat is sowieso een gezellige stad om te vertoeven maar er loopt tegenwoordig ook een tentoonstelling omtrent de familie Breughel.

Dat plan hebben we woensdagavond echter laten varen want het eerst mogelijke tijdslot was om 13u15. Dat had gekund maar dan zou het weer stressen worden om ’s avonds naar Jasper te kunnen gaan.

Als alternatief kozen we dan maar voor Radio Kootwijk dat vlakbij  Hoenderloo ligt.

Radio Kootwijk is een voormalig zenderpark op de Veluwe, ten westen van de plaats Apeldoorn, dat in de eerste helft van de 20ste eeuw een belangrijke communicatieverbinding vormde tussen Nederland en zijn toenmalige koloniën, met name Nederlands-Indië. Het werd gebouwd vanaf 1918. Ook werden er voor werknemers woningen gebouwd, die samen het gelijknamige dorp gingen vormen.

In 1917 stonden er al tijdelijke zend- en ontvangststations voor draadloze telegrafie op de lange golf op de hoogvlakte Malabar nabij Bandoeng op het Nederlands-Indische eiland Java, voor contact met het moederland. Er moest ook nog een tegenhanger in Nederland worden gebouwd. Na bestudering van verschillende locaties viel de keuze op een stuk Veluwe, een dunbevolkte landstreek. In de beginjaren werd de zender nog “Radio Hoog Buurlo” genoemd, naar het meest nabijgelegen gehucht. Ook werd zowel voor het dorp bij de zender als voor de zender zelf de naam “Radio Assel” gebruikt, eveneens naar een dichtbijgelegen plaats.

In 1923 begon het Staatsbedrijf der Posterijen en Telegrafie (P&T), voorloper van de P.T.T., met draadloze transoceanische telegrafie via de lange golf. Op 7 januari 1929 werd op het hoofdkantoor van de toenmalige P&T in Den Haag de radiotelefoondienst officieel geopend voor het publiek door koningin-moeder Emma. Na deze gebeurtenis werden de woorden “Hallo Bandoeng, hier Den Haag” legendarisch.

In maart 1980 werd de laatste en grootste zendmast (212 m hoog) neergehaald. In 1999 verloor het park elke zendfunctie. In 2001 werd alle zenderapparatuur uit de gebouwen gehaald, waarna het terrein in 2004 door de Dienst Landelijk Gebied (DLG) in opdracht van de Nederlandse Staat werd aangekocht van KPN (de opvolger van de PTT). Ongeveer 400 van de aangekochte 450 hectare werd direct overgedragen aan Staatsbosbeheer, de eigenaar van het terrein vóór 1918. Vijftig hectare met daarop ongeveer 15 heel diverse gebouwen bleef in eigendom van DLG. Deze ging op zoek naar een nieuwe eigenaar/exploitant voor de gebouwen.

Het hoofdgebouw van het voormalig zenderpark, Gebouw A, is een rijksmonument. Het gebouw in art-deco-stijl door architect Julius Luthmann ontworpen, met sculpturen van beeldhouwer Hendrik van den Eijnde, is een mengvorm van de Berlijnse en de Amsterdamse School.

Het diende als decor voor de Amerikaanse film Mindhunters (uitgebracht 2004), de Nederlandse film Ver van familie (opnames in 2007) en de 42e editie van Kinderen voor Kinderen. Ook figureerde het als snoepfabriek in de jeugdfilm Mega Mindy en de Snoepbaron. Daarnaast werden er diverse videoclips opgenomen, waaronder Sorry van Kensington, Kijk omhoog van Nick & Simon en Onderweg naar later van Suzan & Freek. Meer recent werd het nog gebruikt als Kazerne Zuidpoort in Arcadia. Het gebouw dient vooral als locatie voor evenementen.

Eerder had de Nederlandse zanger Willy Derby een hit met het nummer “Hallo Bandoeng”. Deze titel is een verwijzing naar de bovengenoemde woorden waarmee koningin Emma de radiotelefoondienst met Nederlands-Indië opende.(Bron Wikipedia)

Het gebied is erg desolaat en de mist maakte het nog wat specialer. We hadden dus een goeie beslissing genomen.

En Jasper Steverlinck? Die was niet goed maar geweldig goed. Een heel intiem en ingetogen concert maar wat een stem. Ik denk niet dat er in België iemand is die een betere stem heeft. Ik heb ‘m al vaker gezien, zowel solo als met Arid en hij heeft mij nog geen enkele keer teleurgesteld.

En zo zag Radio Kootwijk er uit als Kazerne Zuidpoort in Arcadia

Hanzestad Elburg

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Na onze wandeldag van gisteren hadden we vandaag zin in iets anders.

Dat “anders” werd het Hanzestadje Elburg waar we al eerder op bezoek waren, ook met de fiets.

Maar dat was in het zomerseizoen en het contrast kon niet groter zijn dan nu. Op deze eerder frisse herfstdag was het er bijzonder rustig om niet te zeggen verlaten. Het komende weekend zal dat wel anders zijn want dan is het “winterfeest” en dat zou, volgens een lokale winkelier zo’n kleine 100.000 mensen aantrekken.

Maar nu was het er rustig maar niet minder mooi of pittoresk.

Ooit was Elburg een vissers- en handelsplaatsje dat rechtstreeks op de Zuiderzee uitkeek en bestond uit een lintbebouwing rondom de huidige Ellestraat en het verlengde daarvan. Elburg en haar vrijheid waren onderdeel van het oude Doornspijk. Een charter van graaf Floris V van Holland van 27 maart 1291 is de oudst bekende schriftelijke bron waarin voor het eerst over Elburg als stad wordt gesproken

Elburg was tot 1798 een van de vijf steden in het Kwartier van Veluwe die in hoge mate zelfbestuur hadden en vertegenwoordigers naar de Statenvergadering in Arnhem stuurden. In de Franse tijd werd het kerspel Elburg omgezet naar een gemeente. Een deel van Elburg is een beschermd stadsgezicht. Verder zijn er in Elburg enkele honderden rijksmonumenten, gemeentelijke monumenten en een aantal oorlogsmonumenten.

Miggelenberg en Spelderholt

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Vandaag hebben we het niet ver gezocht. Dat moet ook niet wanneer het wandelknooppuntennetwerk op enkele meters van je deur passeert.

Ik had een route van om en bij 8 km uitgestippeld op het Landgoed Spelterholt (knooppunten 21 – 44 – 42 – 69 – 78 – 66 – 40 – 31 – 52 – 21).

Landgoed Spelderholt ligt tussen Hoenderloo en Beekbergen.

De eerste vermelding van het Spelderholt dateert uit 1730. Er wordt een boerderij ‘het Spelderholt’ aan de Speelweg genoemd. ‘Spel’ is waarschijnlijk een afkorting van het woord kerspel, maar het kan ook op de naalden van naaldbomen slaan. De toponiem ‘holt’ verwijst naar een bos dat timmerhout levert. In elk geval was het gebied een holt dat bij een kerspel hoorde.

Op latere kaarten is de naam Speldermark te vinden. De marke was een deel van het kerspel. De Speldermark is in 1870 ontbonden. Ook komt de naam Spelderveld voor. Samen met het Lierderveld vormde dit het gebied tussen Beekbergen, Hoenderloo en Loenen. Het lag aan de rand van een gebied dat in de volksmond al eeuwen “Het groote zand” heette, een met heide begroeide en door schapen begraasde heuvelachtige vlakte.

In 1905 werden de woeste gronden van Spelderholt aangekocht door jonkheer Louis Frederik Teixeira de Mattos om er een buitenverblijf te stichten. Hij liet de Nederlandsche Heidemaatschappij, waar hij een hoge functie bekleedde, de gronden ontginnen.  In 1921 stond Teixeira de Mattos het landgoed, op ongeveer 14 hectare na, af aan de Staat der Nederlanden.

De bossen van Spelderholt zijn aangelegd voor houtproductie. Ze vallen onder boswachterij Ugchelen-Hoenderloo van Staatsbosbeheer. Het beheer richt zich steeds meer op het in stand houden en vergroten van de natuurwaarden. Het is een Natura 2000-gebied. Door stroperij kwamen hier na 1945 nauwelijks meer edelherten voor. Ter instandhouding van de soort op de Veluwe werd het bos in 1956 onderdeel van een Staatswildreservaat. Er werden drinkplaatsen, voerplaatsen, wildakkers en graasweides aangelegd. De hertenpopulatie groeide weer en in 1988 konden verschillende rasters worden weggehaald. Aan de Ringakker, een oude wildakker in het centrum van het Spelderholt staat een wildkijkscherm dat in 2013 vernieuwd is.(bron : Wikipedia)

Jammer genoeg hebben we aan de Ringakker geen wild kunnen zien. Een paar hertjes, everzwijnen of zelfs een wolf waren welkom geweest.  We hebben het moeten doen met het “wild” dat zich op ons terras te goed deed aan nootjes en dergelijke.

Even Apeldoorn bellen?

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Met de drukke eindejaarsperiode voor de deur vonden we het we wel nuttig om er nog even tussenuit te knijpen om de batterijen een beetje op te laden.

We kozen voor de Veluwe en meer bepaald voor Landal Miggelenberg, een mooi in het bos gelegen park.

Maar vóór we ons settelden in ons huisje brachten we eerst een bezoekje aan het 12 kilometer verder gelegen Apeldoorn.

De geschiedenis van Apeldoorn gaat terug naar het jaar 792 toen het als “villa ut marca Appoldro” werd genoemd in een schenkingsakte.

Het is ontstaan aan de rand van het hoge middendeel van de Veluwe, een plaats die in de vroege middeleeuwen geschikt was voor landbouw. Het was een plaats waar de grond licht genoeg was om te bewerken en waar ook voldoende water aanwezig was. Het eerste deel van de naam is de vroegmiddeleeuwse vorm apa ‘water’, die ook voorkomt in o.a. Appen, Epe en Wilp. Apeldoorn ligt in een concentratie van apa-namen. Het tweede deel is ontstaan uit de vorm treo, ‘boom’. De oorspronkelijke betekenis van Apeldoorn en ook van o.a. Appeltern in de Betuwe en van Appeldorn in Westfalen, was ongeveer ‘bij een water staande bomen’.

In het begin en de eeuwen daarna was Apeldoorn een klein dorpje, dat bestond uit een paar huizen. Toen tegen het einde van de 16e eeuw de papierindustrie op gang kwam, groeide Apeldoorn snel. In 1684 kocht Willem III van Oranje het huis Het Loo en liet daarnaast Paleis Het Loo bouwen omdat Apeldoorn centraal in een jachtgebied lag. Daarna hebben meerdere leden van de koninklijke familie het paleis bewoond, tot het overlijden van koningin Wilhelmina. Ook Lodewijk Napoleon zou Paleis Het Loo als zomerresidentie gebruikt hebben. Paleis Het Loo is sinds 1984 een museum.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de stad gespaard voor grote oorlogsschade. Wel startten de deportaties van Joden er vroeger dan elders.

n 1942 had Seyss-Inquart uit veiligheidsoverwegingen besloten dat Apeldoorn het regeringscentrum moest worden en dat alle belangrijke diensten Den Haag zouden verlaten om in Apeldoorn of omgeving, zoals in Velp, Arnhem en Nijmegen, te worden gehuisvest. Bij een eventuele invasie vanuit zee zouden de diverse diensten dan nog tijd hebben zich terug te kunnen trekken naar het binnenland van Das Reich. Aanvankelijk werd dit plan door Himmler tegengehouden, maar in 1943 vertrokken toch de eerste diensten naar Apeldoorn, gevolgd in 1944 door meer diensten.

In april 1945, toen de Canadezen Apeldoorn tot aan het Apeldoorns Kanaal wisten te bevrijden, waren de Canadezen van plan de rest van Apeldoorn zwaar te beschieten. De Duitsers waren zich echter al aan het terugtrekken. Om burgerslachtoffers te voorkomen, staken twee verzetsstrijders ’s nachts het bewaakte Apeldoorns Kanaal over om de Canadezen hiervoor te waarschuwen. Daardoor kon de stad op 17 april gemakkelijk worden bevrijd door de 48th Highlanders of Canada.

In de jaren zestig vestigden zich rijksdiensten (Belastingdienst, Domeinen, Kadaster) in Apeldoorn en daarmee ook vele andere bedrijven. Het aantal inwoners groeide weer snel. Daartoe werden in de jaren 60 en 70 van de 20e eeuw de wijken De Maten (30.000 inwoners) en Zevenhuizen (22.000 inwoners) gebouwd. Zevenhuizen bezit de eerste echte hoogbouwwoningen van Apeldoorn.

Op 30 april 2009 werden op Koninginnedag, net tijdens de doortocht van de koninklijke autobus naar Paleis Het Loo, verscheidene toeschouwers aangereden door een auto. Als gevolg van deze aanslag, die vermoedelijk op de koninklijke familie was gericht, vielen acht doden en circa tien gewonden.(Bron: Wikipedia)

Het bezoek aan Apeldoorn was een beetje dubbel. Enerzijds staan er heel mooie huizen en is er veel te zien maar er is ook veel leegstand en we hebben toch ook enkele daklozen langs de vuilbakken zien schuimen om lege blikjes te verzamelen (die ze dan bijvoorbeeld bij de Albert Heijn gaan inruilen voor het statiegeld). Dus mooi maar ook triest. 

Ondertussen zitten we dus in ons huisje, klaar om een paar dagen de Veluwe te verkennen.

Overdosis cultuur

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Het was me het cultuurweekend wel.

Het begon eigenlijk op donderdagavond. Toen gingen Conny en ik in CC Zwanenberg in Heist op den Berg luisteren naar Tir Arthur, de monoloog van Warre Borgmans, geschreven door Erik Vlaminck en met muziek van Bo Spaenc.

Het verhaal is een spin-off van Suikerspin, een roman van Erik Vlaminck en vertelt het verhaal van Arthur van Hooylandt. Arthur heeft nu een schietkraam op de kermis maar vroeger toen hij nog getrouwd was toen had hij een kindermolen.

Zijn vrouw blijkt nu te zijn overleden en Arthur heeft een kopie van het overlijdens attest nodig.

Warre Borgmans was zoals steeds top, de muziek vond ik vaak overbodig.

Vrijdagnamiddag trok ik dan met moeder (en met een hele hoop leden van OKRA Vorselaar) naar CC De Werft in Geel. Daar bracht Kempenshow een ode aan het Eurovisiesongfestival uit de jaren ’60, ’70 en ’80 m.a.w. de tijd toen het nog een liedjesshow was en geen freakshow. Martine Dams, Ann de Winne en Marc Stans brachten onder nummers van Sandy Shaw, France Gall, Gigliola Cinquetti, Vicky Leandros, Ann Christy, Nicole en Hugo, Lulu, Cliff Richard, Johnny Logan, Lenny Kuhr, Abba en uiteraard ook Sandra Kim. Na ruim 2 uur sloten ze af met Hallelujah van Milk and Honey.

Marine Dams was duidelijk de beste zangeres, beter dan Ann De Winne die, naar mijn mening, soms liedjes zong-die niet echt geschikt waren voor haar. De minste van het trio was Marc Stans. Ik had het gevoel dat hij soms te snel en dan weer te traag speelde voor beide zangeressen. Zelf heeft hij ook gezongen maar dat was niet altijd even zuiver.

Na Geel even naar huis gereden om wat te rusten want ’s avonds moesten moeder en naar Heist op de Berg. In de Blauwe Zaal van CC Zwanenberg bracht Barbara Dex haar nieuwe album “Dex in ’t Groot”.

Op dit album brengt ze haar versie van liedjes van artiesten die belangrijk zijn geweest voor haar. Mensen zoals vader Marc Dex, Louis Neefs, Ann Christy, Conny van den Bosch maar ook Dolly Parton en Janis Joplin.

Ik heb haar al vaker aan ’t werk gezien en tot nu toe heeft ze me nog nooit teleurgesteld.

Zaterdag stonden er op de jaarmèt van Peulis ook nog enkele optredens op het programma maar ik vond dat ik de afgelopen genoeg cultuur had gehad dus die hebben we maar laten schieten.

Nachtegalenpark Antwerpen

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Gisteren was het weer geen weer om buiten te komen maar gelukkig was het dat vandaag wel. 

In de loop van de voormiddag trokken we naar Antwerpen om een wandeling te maken door het Nachtegalenpark, een park waar ik vroeger kilometers en kilometers heb gejogd.

Het Nachtegalenpark is de verzamelnaam voor de parken Vogelenzang (40ha), Den Brandt (21 ha) en het Middelheim (29 hectare). De parken waren vroeger privé-eigendom van rijke Antwerpse handelaars maar werden in 1910 aangekocht door het Antwerpse Stadsbestuur.

Park Den Brandt omvat twee totaal verschillende tuinstijlen. Het tuindeel vóór het kasteel bestaat uit een regelmatige Franse tuin. Het deel achter het kasteel is in Engelse landschapstijl. Slingerende wandelpaden brengen je langs zowel zonnige als schaduwrijke plekken.

Voor de opening van het park in 1911 liet de stad in het domein een reproductie van het standbeeld ‘David’ van Michelangelo plaatsen (aangekocht op de wereldtentoonstelling te Brussel in 1910). Voor het kasteel blijft het beeld ‘De dansende nimfen’ van Walter Schott (1861-1938), dat ook op de wereldtentoonstelling werd aangekocht, een favoriete plek als decor voor huwelijksreportages. Er is ook een kleine Engelse cottage in het park. Dit ‘peperkoekenhuisje’ werd louter als romantisch element in de tuin geplaatst.

De naam ‘Den brandt’ duidt vermoedelijk op een ‘afgebrande plek’, een vroegere ontginningsmethode, waarbij stukken hei en bos werden afgebrand en dan tot landbouwgrond werden omgevormd. 

Park Vogelenzang werd aangelegd in typische Engelse landschapstijl. Dit is vooral te merken aan de losse lijnvoering en een afwisseling tussen grasvelden, vijverpartijen en bosgedeelten. De vijver in park Vogelzang heeft de vorm van een walvis. Beuken- en eikendreven functioneren als wandelpromenades. 

De collectie van het Middelheimmuseum is goed voor zowat 400 kunstwerken. Ze wordt sinds meer dan 50 jaar opgebouwd, gaat van ca 1900 tot vandaag en brengt een mooi internationaal overzicht van moderne en hedendaagse kunst. Jaarlijks breidt de collectie uit. Er staan ongeveer 215 beelden opgesteld. Onder statige bomen, langs brede wandelpaden en op uitnodigende grasvelden ontmoet u grote namen als Auguste Rodin, Rik Wouters, Henry Moore, Juan Muñoz, Carl Andre, Panamarenko,  Franz West, Erwin Wurm en vele anderen.

Ondertussen zitten we terug thuis en is het weer geen weer om buiten te komen. We hebben geluk gehad deze ochtend.

Lieven, Arnoud en Jan

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Het zijn weer drukke dagen tegenwoordig.

Afgelopen woensdag zijn we nog eens naar het Depot in Leuven geweest. Deze keer niet voor muziek maar wel voor een twee uur durend “klapke” van Lieven Scheire over Artificial Intelligence. We hadden hem al eens eerder over DNA horen praten en ook deze keer stelde hij niet teleur.

Scheire weet als geen ander een soms toch complexe materie duidelijk en onderhoudend uit te leggen. Mocht je nog de kans krijgen om naar zijn show te gaan … zeker doen. Al zal het wel moeilijk zijn want nagenoeg alles is uitverkocht.

Gisteren ben ik dan, op mijn “vrije vrijdag” gaan werken. Nu ja, niet echt werken maar het was wel werkgerelateerd. Elk jaar kiest onze werkgever immers een goed doel waar we geld voor inzamelen. Dat wordt dan gekoppeld aan een leuke namiddag. Er wordt dan wel van elke deelnemer verwacht dat er een bijdrage van minstens 10 euro wordt gestort.

Het goede doel waren de mobiele schooltjes van Arnoud Raskin. Dat deed bij mij direct een belletjes rinkelen. Zo’n twintig jaar geleden was er op TV immers een programma Napels Zien waarin sommigen mensen met “een droom” werden gevolgd. Arnoud was één van hen ik was onmiddellijk door hem gecharmeerd.

Dit jaar ging alles door in het Provinciaal Domein Hofstade. Er waren verschillende activiteiten zoals een touwenparcours, een soort paintball met bogen, tafeltennis en ook wandelen. Avontuurlijk als ik ben koos ik uiteraard voor de wandeling van 8,5 km.

Een bijzonder mooie wandeling, zeker met de herfstkleuren. Gelukkig bleven we gespaard van regen.

Lang kon ik niet blijven want ’s avonds moesten we nog naar de Zwanenberg in Heist op den Berg voor een optreden van Jan de Smet en de Grote Luxe. Hij werd begeleid door Stoy Stoffelen (van de mythische Centimeters), Les Guitares Magiques (Raf Timmermans, Gijs Hollebosch, Mathias Moors) en The Bonnie Blues (Nele Paelinck, Laura vanden Heede, Juno Kerstens).

Jan is dit jaar tweemaal 35 jaar oud geworden en dat was een uitgelezen moment om terug te blikken op zijn carrière. Er kwam uiteraard werk van de Nieuwe Snaar aan bod maar ook andere nummers. Ook hier kan ik alleen maar zeggen dat, als je de kans krijgt om een show bij te wonen … twijfel niet.

Wakkerzeel

walkingwithlucEen reactie plaatsen

De winter komt eraan en begin december gaan we een midweekje wandelen in de Veluwe … hoogste tijd dus om wat meer te gaan wandelen.

Vandaag kozen we voor Wakkerzeel.

De oudste gekende vermelding van de plaats stamt uit 1157 en maakt gewag van Wackersele. Deze naam valt etymologisch te verklaren als het klein huisje van Walchari. Wakkerzeel was eeuwenlang een bedevaartsoord en is sinds 1577 een parochie. Bij de oprichting van de gemeenten in 1795 vormde Wakkerzeel samen met Werchter en Tremelo de gemeente Werchter. Bij de gemeentelijke herindeling van 1977 verhuisde het dorp van Werchter naar Haacht.

Het dorp was ooit genomineerd als “mooiste dorp van Vlaanderen”. De eerlijkheid gebied me wel te zeggen dat ze deze prijs nu niet meer zouden winnen al staan er nog wel enkele mooie gebouwen. De streek rond Wakkerzeel daarentegen is wel de moeite waard om te bezoeken.

Vooral vandaag me de “dramatische” wolken (waar af en toe een fikse bui uitviel).

De Knooppunten 523 – 522 – 534 – 524 – 521 – 520 – 55 – 56 – 57 – 637 – 636 – 523. Parkeren kan onder andere achter de kerk waar ook het vertrek van de wandeling is.

Nostalgie

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Afgelopen zondag zijn we nog eens teruggekeerd naar onze jeugd.

In Het Depot in Leuven kwam Lloyd Cole immers op bezoek. Zonder zijn Commotions maar wel met Neil Clark (lead guitar), Blair Cowan (keyboards), Signy Jakobsdottir (drums en percussie).

Hij begon met een set van ongeveer 45 minuten die me deed denken aan de Unplugged concerten van MTV (toen die nog muziek speelden). Onder andere 2cv, Rattlesnakes en Are you ready to be Heartbroken passeerden de revue.

Toen was er tijd voor een korte pauze van ongeveer 25 minuten en kon hij aan het tweede deel beginnen dat ongeveer anderhalf uur zou duren.

In dit tweede deel, dat iets minder unplugged was werd meer aandacht besteed het recentere werk waaronder ook zijn nieuwste album On Pain. Uiteraard bracht hij ook Perfect Skin.

Het optreden was top maar hij was precies iets minder spraakzaam dan bij zijn vorige passages. Misschien was dat wel omdat hij die vorige keren hetzij alleen hetzij met zijn zoon op het podium stond. De muziek is natuurlijk het belangrijkste maar de man kan ook heel grappig zijn.

Wat we wel hebben gemerkt, al was dat maandagochtend, is dat we misschien wel terugkeerden naar onze jeugd maar onze jeugd niet terugkeerde naar het heden.

We waren allebei heel blij dat we maandag een dagje verlof hadden genomen. Om half zes opstaan om te gaan werken zou me niet gelukt zijn denk ik 😉.

De Setlist:

Set 1:

  • Don’t Look Back
  • Mr. Malcontent (Lloyd Cole and the Commotions song)
  • Trigger Happy
  • On Pain
  • Why I Love Country Music (Lloyd Cole and the Commotions song)
  • Headlights
  • No More Love Songs (Lloyd Cole and the Negatives song)
  • My Other Life
  • 2cv (Lloyd Cole and the Commotions song)
  • Undressed
  • Tried to Rock (Lloyd Cole and the Negatives song)
  • Rattlesnakes (Lloyd Cole and the Commotions song)
  • Are You Ready to Be Heartbroken?(Lloyd Cole and the Commotions song)

Set 2:

  • No Blue Skies
  • Night Sweats
  • Minor Character (Lloyd Cole and the Commotions song)
  • Violins
  • Blue Like Mars
  • Mister Wrong
  • Pay for It
  • Perfect Skin (Lloyd Cole and the Commotions song)
  • Wolves
  • Perfect Blue (Lloyd Cole and the Commotions song)
  • The Flipside
  • Myrtle and Rose
  • The Idiot
  • Brand New Friend (Lloyd Cole and the Commotions song)
  • Forest Fire (Lloyd Cole and the Commotions song)

Encore:

  • The Young Idealists
  • Mainstream (Lloyd Cole and the Commotions song)

Kilometers kilometers

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Ook de afgelopen dagen hebben we onze plannen een beetje moeten wijzigen.

Vrijdag begon nog “normaal” met een bezoekje aan de bandencentrale om de winterbanden er terug op te leggen en daarna naar de kapper om de haartjes wat bij te knippen. Daar had ik een gemiste oproep van mijn broer die op vakantie was in Zuid Afrika. Kort daarna gevolgd door een kort bericht : “kan jij mij morgen komen halen in Zaventem? Ik loop op krukken”.

Blijkbaar een ongelukkige uitschuiver gehad tijdens een wandeling op de laatste dag met een gebroken kuitbeen als gevolg. Dus … de zaterdagochtend naar Zaventem en vandaag verder naar de spoed in Herentals. De “receptioniste” wilde ons niet binnen laten want “wij doen niet aan second opinions” maar voor we goed en wel buiten waren hield de spoedarts zelf ons tegen en die stuurde ons onmiddellijk terug voor een nieuwe RX-scan en vooral bloedverdunners. Toch niet zo’n beste beurt van die persoon achter de balie.

Zondag brachten we eerst nog een bezoekje aan Leuven voor de Dieric Bouts tentoonstelling in het M-museum in Leuven. Een echte aanrader, al was het maar voor de supergrappige maar toch leerrijke audiogids ingesproken door Warre Borgmans. Die is wel voor kinderen bestemd maar als man wordt je toch nooit volwassen dus dat is geen probleem.

’s Avonds zijn we dan nog eens richting Brussel gereden maar dan de andere kant uit naar Halle en Dworp om de plusdochter naar een Jonge Heldenkamp te brengen.

Gisteren stond er weer een verplaatsing op het programma, deze keer Peulis naar Vorselaar en terug. In Vorselaar was er immers een Kempisch Buffet ten voordele van het Vorselaars Wieler Comité. Uiteraard brachten we ook een bezoekje aan het kerkhof. Dat zouden we ook nog eens doen in Peulis.

En vandaag zijn we dan “even” naar Ieper gereden om een paar verzekeringsdossiers te openen en om wat medicijnen op te halen. Dat had een leuke toeristische uitstap kunnen worden ware het niet dat er net vandaag een van de zwaarste stormen van de afgelopen jaren over het land trok. Hoe dichter ik bij Ieper kwam, des te steviger moest ik mijn stuur vasthouden.

Ik moet toegeven dat ik een paar keer heb gevreesd om te worden opgepikt door de wind en ergens anders terug te worden neergeplakt.