Na onze wandeldag in Zoutleeuw van vrijdag was het gisteren de hoogste tijd om eens een dagje in de tuin te werken. De lente is in zicht en er moet nog een hoop gebeuren om de tuin klaar te krijgen. Grassen moeten worden gesnoeid. Onkruid moet worden uitgedaan. Daar zijn we nog wel enkele weekends zoet mee.
Het is misschien een karwei voor velen, voor Conny en mezelf is het pure ontspanning na een drukke werkweek. Oké, de volgende dag voel je altijd wel weer een paar spiertjes waarvan je niet wist dat je ze had maar het blijft ontspannend. Zelfs het wassen van de auto’s, waarmee we onze “klusjesdag” hebben afgesloten was ontspannend. Niet gewandeld maar ’s avonds hadden we toch onze 10.000 stappen gehaald.
Vandaag zijn we de dag begonnen met een ochtendwandeling. Het was er het weer voor. We zouden vertrekken door het Peulisbos maar als de helft van het wandelpad onder water staat dan zit er niets anders op dan op je stappen terugkeren en een alternatief zoeken. Gelukkig kan je in Peulis heel mooie wandelingen maken.
We waren trouwens in mooi gezelschap. Gedurende een deel van de wandeling zagen we een zestal buizerds (denk ik toch) boven ons cirkelen. Zelfs met de 500 mm telelens leken ze ver weg maar het heeft toch wel een paar mooie foto’s opgeleverd. Het is er aan te merken dat de lente in aantocht is. De vogeltjes waren heel actief. En je wordt om de oren geslagen met krokussen.
Ook tijdens de wandeling in Vorselaar die ik deze namiddag nog maakt met mijn moeder had ik een “close encounter” maar daar was ik net te laat met de camera. Anders had ik hier ook een mooie foto van een eekhoorntje kunnen tonen.
Mijn derde “close encounter” van de dag was er eentje van de minder aangename soort. Op weg van Peulis naar Vorselaar zag ik in Bouwel iets naast de auto in de wei lopen. Voor ik door had dat het om een jonge ree ging had dat dier al besloten om de straat over te steken. Hij maakte een enorme sprong maar helaas was die niet hoog genoeg om mijn auto te missen. Resultaat : één geschrokken chauffeur, één geschrokken ree en één afgebroken spiegel. Het dier had zijn weg al verdergezet vóór ik mijn aanrijdingsformulier uit het handschoenkastje had gehaald 😊.
Al bij al lijkt de schade nog mee te vallen. Maar het is in ieder geval weer een hoop last.
walkingwithluc 