Is het jullie de laatste jaren ook opgevallen dat de seizoenen lijken te verschuiven? De afgelopen dagen leken de vier seizoenen elkaar dan weer snel op te volgen.
Vrijdagnamiddag leek het lente toen ik, na een zenuwslopend maar succesvol bezoek aan de autokeuring met het 12 jaar oude dieseltje van ons moeder, nog een wandeling van zo’n 5 km met haar deed door Vorselaar voor ik de verplaatsing maakte naar Peulis. Heel aangenaam wandelweer was dat.
Gisteren was het dan weer miezerig herfstweer toen Conny en ik vertrokken vanop de parking van Kloosterheide op de grens van Lier en Kessel. We wilden absoluut een moddervrije wandeling en dan is het jaagpad tussen Kessel en Berlaar perfect. Het weer was dat niet. Het eerste uur hadden we toch vrij veel regen en een gure wind erbij. Maar de overstroomde weilanden en de duizenden (?) vogels maakten veel goed. De terugweg via de Bartstraat was gelukkiger iets droger (en zonder gure wind).
En onze ochtendwandeling van 5 km die we vandaag in Peulis maakten was dan weer winters wit en koud. Hoogtepunt van deze wandeling was de winterooievaar die we onderweg hebben gezien. Hoewel het merendeel van de ooievaars jaarlijks de trek naar het zuiden maken zijn er altijd exemplaren die de tocht niet aanvatten en gewoon hier blijven. Waarom ze dat doen blijkt niet duidelijk te zijn.
De ooievaar die wij hadden moet wel goeie sokken hebben gehad want bij -2°C in een plas water gaan staan … daar begin ik niet aan 😉
Dus lente, herfst en winter op drie dagen. En die zomer?
Tja, dat ben ik zelf hè … altijd het zonnetje in huis (hihi).
walkingwithluc 