Het is nu bijna een jaar dat ik, op 8 dagen na, thuis werk. En dat bevalt me dus prima maar afgelopen week beviel het me net dat beetje meer.
Ik zie graag sneeuw maar enkel en alleen wanneer die naast de baan valt. En dat doet die meestal niet. Maar als je dan niet naar Antwerpen moet dan maakt dat minder uit hè.
En ’s avonds kon een wandeling toch nog wel. Tenminste als je een route kiest over sneeuwvrij gemaakte fietspaden. Gelukkig zijn ze daar in Vorselaar, met een paar duizend leerlingen die elke dag naar school komen (tenminste als ze mogen omwille van Covid-19), vrij goed in.
Ook het afgelopen weekend was het in Peulis ondanks de gure wind toch wel genieten van de wandelingen door het sneeuwlandschap. Bijna even hard genieten als van het voederplankje bij Conny in de tuin. Daar kan ik ook uren naar kijken. Koolmeesjes, pimpelmezen, vinken, een roodborstje … het is er soms heel erg druk.
Toch zal ik, net als de kat, blij zijn wanneer de sneeuw terug weg is. Ik zal dan wel naar mijn fotootjes kijken.
walkingwithluc 