Na vier zalige dagen in Zeeland was het vrijdag helaas tijd om terug te keren naar België.
Dat deden we echter wel met een omweg. ’s Avonds stond er immers nog een concert in het Casino Kursaal van Oostende op het programma. Niemand minder dan Ry Cooder passeerde daar en laat die man nu al heel lang op mijn bucketlist staan.
Aanvankelijk was het de bedoeling dat we een bezoek zouden brengen aan Raversijde vóór we ons zouden settelen in het Mercure Hotel in Oostende. Een koffiestop in Sluis besliste daar echter anders over. Omdat het zo’n lekker weer was besloten we om ook daar onze boterhammetjes op te eten. Op een bankje naast de Vesten.
Na het eten moet je altijd even wandelen en daartoe leent Sluis zich ook perfect. Enkele jaren geleden heb ik daar eens een halve marathon gelopen maar rustig wandelen is toch veel aangenamer. We leerden zo ook dat Sluis veel meer is dan winkels en drankgelegenheden. Heel mooi om te wandelen.
Aangekomen in Oostende was het verschil met de Zeeuwse kust oneindig groot. De zeedijk met zijn appartementsblokken … het blijft gewoon spuuglelijk. De galerijen van de Thermae Palace hebben natuurlijk wel hun charmes. Daar loopt momenteel trouwens een mooie fototentoonstelling.
Even genieten van de toch wel mooie zonsondergang en dan was het tijd om naar het Casino Kursaal te gaan. Joachim Cooder, zoon van, deed zijn uiterste best om ons op te warmen maar daar slaagde hij helaas niet in, ook al was het in de zaal behoorlijk warm.
Tien minuten vroeger dan gepland, zo rond twintig voor negen was het dan de beurt aan de meester zelf : Ryland Peter Cooder, Ry voor de vrienden.
71 jaar is hij ondertussen maar dat was er niet aan te horen. Hij bracht flink wat nummers van zijn nieuwe CD, The Prodigal Son en verder eerder onbekende covers van onder andere Woody Guthrie. Voor een man met zoveel klassiekers vind ik dat toch moedig. Hij heeft “het” zeker nog wel maar zonder zijn guests zou het concert toch minder goed zijn geweest.
Die guests waren The Hamiltones : J.Vito, Tony Lelo en Corey Williams II. De manier waarop deze drie heren uit North Carolina samenzongen heb ik zelden gehoord. Deze zang in combinatie met het gitaarspel van Ry Cooder werkte gewoon perfect.
Bijna twee uur hebben de heren ons onderhouden en het was puur genieten. Ik was wel blij dat we die kamer hadden geboekt want terugrijden naar Peulis en/of Vorselaar zou niet simpel zijn geweest. Zowel Conny als ikzelf waren behoorlijk moe.
En zo is het ondertussen 14 oktober geworden … verkiezingsdag. Dat wordt ook hoog tijd want ik was al dat gedoe rond die verkiezingen k**sbeu.
walkingwithluc 