Er was een tijd dat we thuis verjaardagen nog vierden en dat we zelfs nog elk jaar verjaardagsgeschenken kochten.

Maar als je op een gegeven moment gewoon cadeaubonnen uitwisselt dan is het tijd om daarmee te stoppen.

Afgelopen weekend hebben we echter een uitzondering gemaakt. Moeder had vorige week immers de gezegende leeftijd van 90 jaar bereikt en dat kon toch niet zomaar passeren?

Als het aan haar had gelegen misschien wel maar het lag niet aan haar, het lag aan ons 😉.

Zaaltje gehuurd, barbecue geregeld, neven en nichten uitgenodigd. Vorige vrijdag inkopen gaan doen, zaterdag heeft Conny dan de voor- en nagerechtjes gemaakt terwijl ik het gevecht aanging met het gras buiten. Op zondag een paar uurtjes voor het begin van het feest naar de zaal gereden om alles te versieren en net voor de eerste gasten arriveerden waren we daarmee klaar.

Het is een heel leuke dag geworden waar moeder echt wel van genoten heeft. Veel straffe verhalen en anekdotes van vroeger. Heel plezant maar voor ons wel heel erg vermoeiend.

Op maandag een extra snipperdag nemen was dan ook een heel goed idee geweest. Lekker uitslapen en na het (late) ontbijt nog een fietstochtje gemaakt. We vertrokken richting Duffel om daar de Nete te volgen richting het Zennegat. Dan ging het verder via de Dijle naar de Mechelse binnenstad.

Onze honger stillen deden we deze keer bij Otomat aan de Vismarkt. In Mechelen zelf verloren we de knooppunten uit het oog maar het was daar dan ook behoorlijk druk met de opkuis en afbraak van Maanrock.

Aan het Kasteel van Zellaer een laatste tussenstop gemaakt. Na twee drukke dagen deed die extra dag ook extra deugd.

De fietstocht : Vertrek aan het Kasteel van Zellaer. Knooppunten 44 – 12 – 43 – 91 – 56 – 55 – 51 – – 52 – 94 – 97 – 57 – 64 – 46 – 44.

Enkele foto’s

Het weekend was weer veel te kort maar toch goed gevuld.

Er is vooral veel gefietst.

Zaterdag zijn we in Gierle gaan fietsen. Mijn moeder gaat elke zaterdag met een vriendin kaarten in Gierle. Nu zitten ze wel met het probleem dat hun vaste chauffeur voor een paar weken onbeschikbaar is. En als dan ook nog eens de alternatieve chauffeur verstek moet geven wat moet je dan doen?

Dan koppel je het aangename aan het nuttige, zet je de fietsen op de fietsendrager en rij je van Peulis via Vorselaar naar Gierle en en ga de daar fietsen.

De auto lieten we achter aan de kerk in Gierle en al snel zaten we aan knooppunt 76 waar mijn tocht begon.

In Poederlee weken we even af van het parcours om te gaan eten in het Mollenhof. Vandaar ging het via de Vorselaarse gehuchten Vispluk en Heiken richting Herentals. Via Achterlee en Tielen stonden we na ruim 44 km terug aan het vertrekpunt in Gierle, net op tijd om het einde van de kaartprijskamp mee te maken.

De knooppunten : 76 – 35 – 285 – 16 – 1 – 1 – 18 – 14 – 56 – 95 – 57 – 58 – 36 – 75 – 74 – 76

Ook zondag werd er gefietst. Toen moesten we in Leuven een kat eten gaan geven.

Hiervoor hebben we ook een prachtige knooppuntenroute die hier en daar wel werd verstoord door rockfestivallen en werken. Het vertrek van de tocht is in Rijmenam aan knooppunt 73 (Brug over de Dijle).

In Werchter is het momenteel moeilijk fietsen. Er is uiteraard het festival maar er zijn ook de werken aan de Dijlebrug.

Gelukkig is er daar een prima omleiding voorzien. Een omleiding die quasi door de backstage van Rock Werchter gaat. En dat is echt indrukwekkend. Als je bijvoorbeeld die Barn ziet … dat hadden ze in mijnen tijd toch niet. Een “tentje” waar 20.000 festivalgangers een plaatsje kunnen vinden. Da’s bijna 3 keer de inwoners van Vorselaar!

De tocht ging verder via Wakkerzeel en het wondermooie Wijgmaalbroek maar even verder in Wilsele botsten we weer op werken, deze keer zonder omleiding. Daar besloten we de kortste weg naar Leuven te nemen en de knooppunten even te laten voor wat ze waren. Een paar boterhammetjes en kattenbrokjes later en een smakelijke koffie van de Madmum vertrokken we terug richting Peulis via het Kanaal Leuven-Dijle. Daar is het ook altijd mooi fietsen.

De knooppunten: 73 – 22 – 83 – 23 – 25 – 25 – 71 – 72 – 30 – 35 – 40 – 81 – 4 – 80 – 33 – 12 – 93 – 31 – 32 – 28 – 97 – 20 – 77 – 77 – 41 – 65 – 73 – 73

Enkele foto’s van zondag:

Alweer een verlengd weekend achter de rug en alweer was het vrij goed gevuld.

De wandeling die in afgelopen vrijdag in Gestel had gepland met moeder viel bijna letterlijk in het water. Toen we van het pittoreske dorpsplein van Gestel naar de Nete wilden stappen versperden plassen en modder ons de weg. Op mijn eentje had ik er misschien nog wel doorgesparteld maar iemand van bijna 90 doe je dat niet aan.

Vrijdagavond gingen Conny en ik, voor de voorlaatste keer dit seizoen naar CC De Zwanenberg in Heist op den Berg. Daar waren te gast bij Arnout van den Bossche die ons ruim anderhalf uur op zijn typische wijze slimmer heeft gemaakt met betrekking tot coaches. Toch straf hoe een man een hele zaal weet te boeien met een eenvoudige flipchart.

Zaterdag was het dan weer tijd voor een dagje tuinonderhoud. Ik schat dat we nog zo’n 32 zaterdagen werk hebben en dat we dan eindelijk kunnen beginnen aan een nieuw jaar.

Gisteren was er wel tijd voor ontspanning. Eerst met een bezoekje aan Leuven voor een 3x3x3 wandeling van Lots of Leuven. Zij organiseren elke 3^de zaterdag van de maand om 3 u in de namiddag een wandeling van 3 kwartier omtrent een bepaald stuk van Leuven. Gisteren was dat de Bondgenotenlaan, vroeger gekend als de Stoosestroot. Heel leuk, heel onderhoudend en heel zeker voor herhaling vatbaar.

’s Avonds zijn we dan nog even naar Mechelen gereden. Ik was op zoek naar een locatie om iets te eten voor tijdens de teambuilding van mijn nieuw team en de Sava, een tapasbar op de markt zou volgens Conny heel geschikt zijn. Ik heb echter weinig tot geen ervaring met tapas dus zijn we dat eens gaan proberen. Ik ga het zeker voorstellen als optie.

Ook vandaag was er tijd voor ontspanning. De fietsen gingen op de fietsendrager om een kleine 20km van Peulis te gaan fietsen, meer bepaald naar Rumst. We hebben een Lannoo/knooppunter-gist “Fietsen langs het water” en nummer 04 uit dat boek stuurt je op verkenning door de Rupelregio.

De Rupel is een unieke rivier. Ze heeft geen bron maar ontstaat door de samenvloeiing van Nete en Dijle in Rumst. Nauwelijks 12 kilometer verder mondt ze uit in de Schelde. Je fietst dan ook bijna de volledige lengte van de Rupel.

Je passeert Terhagen, Boom, Hellegat en Niel om dan via de Schelde Hemiksem te bereiken. Onderweg zie je uiteraard veel water maar ook de teloorgegane industrie van onder andere Noevere.

In Hemiksem verlaat je het water om via Aartselaar, Boom en Reet terug naar Rumst te fietsen. Op dat deel passeer je ook Kasteel Cleydael.

Verkenning van de Rupelregio uit het Knooppunterboek “Fietsen langs het water in Vlaanderen” van uitgeverij Lannoo (of volg de knooppunten 50-26-28-29-34-30-70-32-17-18-25-24-23-22-50)

De foto’s

Vroeger zeiden ze bij ons in de Kempen wel eens dat Jezus “ne socialist” was want op 1 mei was het altijd goed weer en met Pasen dikwijls rotslecht.

Gisteren hadden ze in ieder geval gelijk. Het was zalig weer om de fietsen. Deze keer hadden we de fietsen even op de fietsendrager gezet om dan een tiental kilometer verder, in Haacht, te vertrekken voor een tochtje van zo’n 40 km.

Die 10 kilometer maakt wel veel verschil. Je zit immers direct in een andere omgeving. Bovendien kan je in Haacht de auto achterlaten op Parking De Lombaarden waar er altijd wel een plaatsje is.

We vertrokken richting Wespelaar om dan via Buken en Winksele naar Herent te fietsen waar het tijd was voor een koffiepauze.

Via het Kanaal Leuven-Dijle, waar de die mooie toren van Remy passeerden bereikten we Wijgmaal. Daar was het tijd om onze “bokes” op te eten.

Door het Wijgmaalbroek ging het naar Rotselaar en Wakkerzeel. Van daar was het dan niet ver meer naar Haacht.

De fietstocht afsluiten met een kopje koffie bleek niet zo eenvoudig. Het was er ook markt en alle terrasjes zaten afgeladen vol. Dan maar koffie uit een bekertje op een bankje. Maar het was wel heel lekkere koffie.

1 mei was trouwens ook een (laatste?) wisselpunt in mijn carrière. Bijna 20 jaar geleden maakte ik, na 20 jaar dossierbeheer te hebben gedaan, de overstap Process & Change Management Life, zeg maar de brug tussen IT en Afdeling Beheer. Met nog een paar jaar te gaan vond ik dat ik beter tot mijn recht zou komen bij Beheer en heb ik terug de overstap gemaakt. De cirkel is rond.

Toch wel een beetje een raar gevoel. Enerzijds voelt het aan als thuiskomen, anderzijds laat ik een mooie thuis achter.

In de praktijk verandert er niet veel. Ik ben gewoon van de warme kant van het verdiep verhuisd naar de koelere kant van het verdiep.

De fietstocht : knooppunten 83 – 29 – 27 – 28 – 97 – 87 – 88 – 95 – 38 – 93 – 31 – 35 – 30 – 72 – 26 – 99 – 23 – 83. Parking de Lombaarden ligt tussen knooppunt 83 en 29, vlakbij de route.

Enkele foto’s: