knooppunten

Schupleer

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Afgelopen donderdag zijn we nog eens naar de kerk geweest, meer bepaald naar die van Schriek.

Niet dat er een kerkdienst op het programma stond maar wie er wel passeerden waren Yevgueni. In het kader van hun vijfentwintigjarig bestaan sluiten ze het jubileumjaar af met een kerkentour.In een kleinere bezetting en met begeleiding van viool en cello.

Het was fantastisch goed.

Ik zou zeggen, als je de kans hebt ga zeker kijken, maar alle concerten zijn helaas uitverkocht.

Zaterdag stond er een verplaatsing naar Vorselaar op het programma. De “kaart-taxi” van moeder was niet beschikbaar en dan komt de jongste zoon opdraven hè 😉. Terwijl zij aan het kaarten was in Gierle zijn wij gaan wandelen tussen Grobbendonk en Vorselaar.

We vertrokken aan Den Herberg, vlakbij de watermolen van Grobbendonk. We volgden het (afgepijlde) Schupleerpad van Natuurpunt tot aan de Schapenstal aan de Dijkbaan in Vorselaar. Vanaf daar volgden w de knooppunten 50 – 40 – 41 – 43 – 44 – 98 – 99 – 96 en 95.

De wandeling

Enkele foto’s

Allerheiligen en Allerzielen

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Op Allerheiligen komt traditioneel de Gentse tak van de familie naar Vorselaar en dus zaten wij daar gisteren ook. Op het kerkhof weer enkele foto’s genomen die vragen om te worden bewerkt. Als die resultaten meevallen dan laat ik ze later deze week wel zien.

Vandaag trokken we dan naar Bevel voor een wandeling over Kruiskensberg en langs de Nete.

Kruiskensberg is eigenlijk een bedevaartsoord dat zou ontstaan zijn toen omstreeks 1260 een herder dronk van het water van een bron op deze heuvel en aldus van koorts genas. Hij zou dan een kruis hebben geplaatst bij de bron. In 1691 werd de bron vervangen door vijf waterputten. Deze symboliseren de vijf wonden van Christus.

De bedevaart, die op Goede Vrijdag plaats vond, werd vergezeld van een jaarmarkt.

De huidige kapel werd in 1861 gebouwd, in 1864 volgde een ijzeren kruis en in 1895 werden een zevental kapelletjes bijgebouwd met elk twee kruiswegstaties. In 1961 werd nog een natuurstenen piëta geplaatst, vervaardigd door Jos Jacobs.

Wij lieten de auto achter op de parking van Kruiskensberg zelf maar je kan ook vertrekken aan het vlakbij gelegen café ’t Kruiske.

De knooppunten : 2 – 4 – 59 – 60 – 77 – 81 – 78 – 5 – 2. Je kan ter hoogte van KP04 ook rechtdoor gaan naar KP 99 om dan via KP 98 en KP61 naar KP 59 gaan. Dat maakt de wandeling iets langer en passeer je aan herberg ’t Schipke maar dan mis je wel het vlonderpad.

Enkele foto’s (klik op de foto’s voor een groter exemplaar)

Groendomein Hertberg

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Moeder moest vandaag op controle bij de oogarts in Laakdal en omdat we dan toch in de buurt waren zijn we, na een smakelijke lunch in het Looze Vissertje in Herselt, een beetje verder gereden naar Herberg Mie Maan aan de Diestsesteenweg.

Aan de overkant van de baan ligt daar het provinciaal domein Hertberg. En in dat domein is er een drie kilometer lange “rolstoelwandeling”, m.a.w. een wandeling die je vlot kan doen met rolstoelen, kinderwagens of rollators.

Het bleek een schot in de roos te zijn. Een volledig geasfalteerde route dus vlot begaanbaar. En in deze tijd van het jaar was het nog extra mooi ook met de herfstkleuren en vooral met de paddenstoelen die overal langs de kant te zien waren.

De wandeling:

Enkele foto’s (klik op de foto’s voor een groter exemplaar)

Paddenstoelen

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Wat me de afgelopen week bij geen enkele wandeling is gelukt is vandaag wel gelukt : ik heb paddenstoelen gevonden.

Omdat ik voor mijn jaarlijkse controle bij de oogarts ontiegelijk vroeg in het AZ St Jozef in Turnhout moest zijn had ik mijn vakantie in Peulis voor één dag onderbroken. Alles is trouwens in orde met mijn ogen, ik kan weer een jaar verder.

Na het bezoek aan het ziekenhuis terug naar Vorselaar om mijn moeder op te pikken met de bedoeling om te gaan wandelen aan het Zilvermeer in Mol en daarna een hapje te gaan eten in Postel. Gelukkig zag ik net op tijd dat het daar vandaag Scholenveldloop was. Daar zou het dus veel te druk zijn.

Als alternatief zijn we in Postel zelf gaan wandelen, een kleine drie kilometer rond de Abdij. Knooppunten: 14 – 86 – 15 – 13 – 12 – 14.

En daar hebben we dus paddenstoelen gezien, véél paddenstoelen. Ik kan er weer even tegen!

Back home

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Zo’n vakantie vliegt toch echt wel voorbij hè? Hoe komt dat toch.

Gisteren stond onze laatste fietstocht in Nederlands Limburg op het programma : van Hotel Mercure in Valkenburg terug naar Hotel Berg en Dal in Epen. En ook nu was het weer hopen dat onze bagage ons zou volgen (of beter nog : ons voor zou zijn).

Eigenlijk deden we dus de rit van dinsdag maar toen hebben we de rit van gisteren gedaan. Dat bleek achteraf gezien een goede beslissing.

Nu was onze rit dus ruim 15 km korter en met het vooruitzicht van een twee uur durende autorit was dat beter. Het was weer constant op en neer en we hebben vaak de hulp van Mijnheer Bosch kunnen gebruiken 😉

Op één of andere manier heb ik, in tegenstelling tot de vorige dagen, minder foto’s genomen. Niet dat het niet mooi was, in tegendeel, maar soms heb je zo van die dagen.

Wat we gezien hebben? Een bestelwagen die zonder kijken van zijn erf de weg op reed en mij (volgens Conny) op enkele centimeters na miste, een koffie met een keischattig ijsje, een vreemde spreuk met een verwijzing naar de Franse revolutie (denk ik toch) en veel mooie panorama’s.

Bij aankomst in Epen stond onze bagage al aan de receptie. Alles ingeladen, boodschappen gaan doen (dan moesten we dat thuis niet meer doen), nog een stukje Limburgse Vlaai met een koffie en de auto in.

Het aftellen naar de volgende vakantie kan beginnen. En misschien is die ook wel weer met Fietsrelax.nl. Het was alvast een prettige kennismaking met deze organisatie.

De knooppunten:

De rit:

De foto’s (klik op een foto voor een groter exemplaar):

Doorheen Zuid Limburg

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Hoe sterk zijn de eenzame fietsers die kromgebogen over hun stuur tegen de wind zichzelf een weg banen?

Dankzij de motortjes van Mijnheer Bosch valt dat best wel mee. Zonder die motortjes zou het een veel lastigere dag zijn geworden.

Vandaag maakten we de verplaatsing van ons eerste hotel in Epen naar ons tweede hotel in Valkenburg. We hoopten maar dat onze bagage date ook deed want die zou door de organisatie worden verplaatst.

Eigenlijk stond er een rit van zo’n 40km op het programma maar we hebben deze rit bewaard tot donderdag en vandaag dan de voorziene rit van donderdag (in omgekeerde richting) gedaan. Die was immers een dikke 15 km langer en dan donderdag moeten we ook nog de verplaatsing naar België maken.

De rit begon direct pittig met een beklimming van zo’n 2 km lang. En met tegenwind van 4 à 5 Bft. Lang leve de functie Sport en Turbo 😉. Ook vandaag kregen we weer te maken met een afgesloten fietspad maar ook hier was een omleiding voorzien. Wij hebben deze uiteraard gevolgd hetgeen niet kan gezegd worden van enkele wielertoeristen.

Het was weer een mooie afwisselende rit met leuke dorpjes en prachtige vergezichten.

Onderweg zijn we ook een standbeeld te ere van de Cramignon tegengekomen. Dat is een traditionele reidans waarbij de dansers hand in hand huppelend en zigzaggend door de straten dansen. Vooral in acht grensdorpen in Zuid Limburg leeft die traditie nog. Aanvankelijk werd deze dans uitgevoerd op de Sacramentsprocessie (de 2de zondag na Pinksteren) maar tegenwoordig heeft elk dorp zijn eigen datum.

En zo zijn we dus aangekomen in het Mercure hotel in Valkenburg, een echt fietsershotel. Ze hebben hier geen fietsenstalling maar een fietsen-wellness. Vanuit onze slaapkamer kijken we uit op het Shimano Experience center. In de inkomhal hangen fietsen aan de muur.

De knooppunten van vandaag:

De route:

Enkele foto’s (klik op de foto voor een groter exemplaar).

(Tegen)Wind

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Achter glas zag het er zalig fietsweer uit en dat was het eigenlijk ook wel, tenminste als er niet zoveel wind zou geweest zijn.

We besloten vandaag om nog eens naar Leuven te fietsen. Vanaf Rijmenam zouden we de fietsknooppunten volgen: 73 – 22 – 83 – 23 – 25 – 25 – 71 – 72 – 30 – 35 – 40 – 81 – 4 – 80 – 33 – 12 – 93 – 31 – 32 – 28 – 97 – 20 – 77 – 41 – 65 – 73.

Quasi de volledige heenweg was het wind op kop. Dan helpt het uiteraard wel dat je elektrische ondersteuning hebt maar het blijft wel lastig.

Na het keerpunt in Leuven hadden we die wind dan voornamelijk in de rug en dat fietst toch een pak aangenamer.

Op zoek naar De Feniks

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Sinds 2 augustus staat er een feniks in Rillaar en die wilden we toch wel eens graag zien. De Feniks is een kunstwerk van Wilfried De Cock. Niet zo ver van de feniks staat een ander kunstwerk van hem : de Homo Natura. Die is, met de fiets, iets vlotter bereikbaar.

Wij kozen voor Scherpenheuvel als vertrekplaats en volgden deze knooppunten : 93 – 59 – 57 – 81 – 56 – 80 – 19 – 48 – 13 – 14 – 10 – 15 – 51 – 3 – 2 – 1 – 94 – 55 – 93.

De Homo Natura kom je tegen tussen knooppunten 3 en 2. Voor de Feniks moet je even voorbij knooppunt 2 links het bos in (maar Wilfried heeft een wegwijzertje gehangen!). Het is niet het best berijdbare spoor maar het gaat wel.

Na het vertrek in Scherpenheuvel volg je “het boemelke”, de oude spoorweg die Scherpenheuvel met Zichem verbond. Je passeert daar ook de Maagdentoren in Zichem. De Maagdentoren is een donjon, een versterkte toren uit de 14e eeuw van 26 meter hoog, met een doormeter van 15 meter en met muren van meer dan 4 meter dik. De toren wordt ook Markentoren, Lanteerntoren of Vat van Zichem genoemd.

Na een smakelijke lunch in Brasserie ’t Sant in Langdorp ging het verder naar Aarschot waar de de oever van de Demer volgden tot in Langdorp om dan, na het bezoek aan de twee kunstwerken, terug naar een druk Scherpenheuvel fietsten.

De tocht:

De foto’s (klik op de foto’s om te vergroten)

Festivalspieren

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Zo’n festivaldag verwerken gaat tegenwoordig toch een stuk lastiger dan vroeger.

Wij hebben het vandaag gedaan door een korte fietstocht langs de Dijle.

Als vertrekpunt kozen we knooppunt 44 aan het Kasteel van Zellaer. Via punten 99 – 57 – 64 – 73 – 70 en 46 kom je dan terug aan het kasteel uit. Een kleine 20km maar meer moest het vandaag niet zijn.

Je krijgt in ruil wel een rustige fietstocht voornamelijk langs de Dijle. Heel aangenaam en rustig fietsen.

Enkele foto’s (klik op de foto om te vergroten)

Zellaer

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Dit week lijkt Zellaer een beetje centraal te hebben gestaan.

Gisteren zijn we van Zellaer naar het Zennegat gefietst. Met de knooppunten als leidraad maar eigenlijk vooral op ons gevoel gereden. Zo gaat het knooppuntennetwerk los door de Mechelse binnenstad en op gewone dagen is dat leuk maar op een zomerse zaterdag die dan ook nog eens marktdag is leek het ons niet aangeraden.

Aan het Zennegat is het terrras van “Zennegat 13” trouwens vernieuwd en dat maakt de drankstop daar toch wat aangenamer. Ook in Zellaer is het bij de Zomerbar altijd leuk om even te stoppen.

Ook vandaag zijn we even naar Zellaer geweest maar dan niet naar het kasteel. Wel naar de wei aan de andere kant van de fietsstraat. Daar organiseerde de “Mechelse Auto Klub”, de MAK dus een evenement naar aanleiding van hun 55 jarig bestaan.

Collega Nancy en haar echtgenoot zijn enkele van de bezielers van die club en ik laat een kans om mooie oldtimers te bewonderen niet graag liggen.