Peultebossen

Vanmiddag even op mijn eentje eropuit getrokken met de fotocamera in de aanslag.

Ik wandelde naar de Peultebossen.

‘De Peulte’ is een bos gelegen op de grens van Putte, Bonheiden en Sint-Katelijne-Waver. In de 16e eeuw maakte het al deel uit van het Grote Waverwoud, dat gans de streek tussen Lier, Heist-op-den-berg en Rijmenam bestreek. Keizer Karel V, die 15 jaar in Mechelen woonde bij zijn tante Margaretha van Oostenrijk, had er zijn jachtgebied.

Tot voor tweehonderd jaar sprak men niet van ‘De Peulte” doch wel van de ‘Krankhoevebossen’. Die benaming en de naam van de Grote Krankhoeve aan de overkant van de Mechelbaan, gebouwd in 1712, verwijst waarschijnlijk naar een pesthuisje dat gebouwd werd nabij de Oude Putsebaan. De zieken uit de stad werden er in de middeleeuwen afgezonderd in een hut in de bossen. Ze werden er, zonder enige vorm van opvang en verzorging, aan hun lot overgelaten.

De Peultenbossen bestaan voornamelijk uit eiken-haagbeukenbos met ondergroei van hazelaar, jonge esdoorn en lijsterbes. Het gebied wordt doorkruist door de Houten Brugbeek en de Waversebeek.

Ik was ook op jacht maar dan op paddenstoelen. Die heb ik bij hopen gevonden.

Helaas is het Peultebos een heel drassig bos en dat betekent dan ook muggen, muggen en nog eens muggen. En muggen zijn mijn grootste fans.

Wandelen in Hasselt en fietsen in Lier

Onze vakantieweek kabbelt rustig verder.

Gisteren, na de wissel van zomerbanden naar winterbanden, zijn we verder gereden naar Hasselt, de stad waar ik, toen de dieren nog konden spreken, de beste twee schooljaren uit mijn carrière heb gekend.

Maar van die stad herken ik eerlijk gezegd nog weinig. Vooral de Elfde Liniestraat waar zowel mijn school als mijn studentenhuis was gevestigd is aanzienlijk veranderd. En blijkbaar gaat ze nog meer veranderen naar een autovrije boulevard.

Hasselt is wel altijd leuk om door te wandelen. En hier en daar herken ik toch nog altijd iets. De Witte Non waar ik de Witte van Hoegaarden leerde kennen. De muur van het begijnhof waar tientallen schachten op hun knietjes zaten om een bloem-mayonnaise-ketchup douche te krijgen. Het café waar ik met schoenen vol ketchup moest 20 frank moest bijeen gaan bedelen. Afin, dus altijd goed voor een bezoekje. Wij kozen voor de stadswandeling die je kan doen door de koperen klinknagels met een eikel erop te volgen. Probeer wel de ondergrondse parking van het Dusartplein te vermijden. Die is immers vreselijk duur.

En vandaag hebben we geprofiteerd van het aangenaam weer om de fietsen nog eens van stal te halen. Nu het nog kan moeten we ervan profiteren. Ik had een fietstocht gevonden “Tussen reeën en koeien in den Boshoek”, een tocht van bijna 36 km. Die vertrok in Hove maar ik zag dat hij ook in Lier aan het C.C. De Mol passeerde. Het leek me dan ook beter om daar te vertrekken.

Het was een mooie en rustige fietstocht en het weer was zalig.

De fietsknooppunten (vertrek aan de Brug aan C.C. De Mol in Lier): 5 – 31 – 27 – 13 – 52 – 12 – 63 – 61 – 82 – 87 – 91 – 88 – 88 – 89 – 5

Als wil vertrekken vanuit Hove dan vertrek je aan knooppunt 62 (Parklaan Hove) en fiets je naar knooppunt 12. Eenmaal je terug aan knooppunt 12 bent ga je dan terug naar knooppunt 62.

Heksen in Leuven

Het was dus de bedoeling dat we afgelopen zondag ook nog in Brussel zouden doorbrengen maar de “Gaza-betoging” deed ons vroeger vertrekken.

We gingen echter nog niet naar huis maar reden van Mechelen, waar we onze auto oppikten, verder naar Leuven.

Het was immers de derde zondag van de maand en dan kan je in Leuven deelnemen aan de 3 x 3 wandeling. Een wandeling met gidsen van Lots of Leuven van 3 kwartier die 3 euro kost en om 3 uur in de namiddag ergens in Leuven vertrekt.

Deze keer was het onder de luifel van Café Gambrinus aan de Grote Markt. Het onderwerp van de wandeling was heksen in Leuven. Op de Markt, ter hoogte van het politiebureel werden trouwens twee heksen levend begraven.

De opkomst was groot. Ik schat toch wel een honderdvijftigtal personen. En net als de wandeling in de Bondgenotenlaan was ook dit weer een heel interessante wandeling met een heel enthousiaste gids.

Ik kan iedereen aanraden om eens zo’n wandeling mee te doen.

Leuven is sowieso een leuke stad om in rond te wandelen. Elke keer vind ik wel iets dat ik nog niet eerder zag.

Wandelen en fietsen

Soms stel je vast dat het weekend gepasseerd is voor je het echt beseft. Neem nu vorig weekend. Op vrijdag eerst een ontbijtje bij Nonkel Koek in Heist op den Berg ter gelegenheid van de verjaardag van Conny. Na de middag een fietstochtje naar Den Batteliek.

Op zaterdag werk je een dag in de tuin en op zondag ga je stemmen en voor je het weet zit je terug achter je bureau op maandag.

Gisteren heb ik dan een snipperdagje genomen omdat ik anders teveel aan recup-uren heb. Van dat dagje heb ik gebruik gemaakt om nog eens met moeder op stap te gaan. We trokken daarvoor eerst naar de Hoge Rielen. Daar was het bijzonder rustig en mooi wandelen. Vooral de vele paddenstoelen onderweg zorgden daarvoor.

Ook vandaag werd er nog gestapt maar dan wel in het Provinciaal Domein Vrieselhof in Oelegem. Daar kozen we voor de zwarte wandeling en ook daar waren er veel paddenstoelen om te fotograferen.

Nekker

Zaterdag was weer werken-in-de-tuin-dag (maar toch 24.000 stappen gedaan).

Vandaag begon ik met een uitstapje naar de Stadsfeestzaal in Aarschot voor een heel geslaafde stripbeurs. De collectie kunnen uitbreiden met 42 stuks en maar de helft van mijn voorziene budget uitgegeven.

Deze namiddag zijn we dan nog naar de Nekker in Mechelen getrokken om daar de A.S. Adventurewandeling te doen. Dat leek jaren geleden te zijn. Ze is trouwens nog altijd heel mooi om te doen.

De Averegten

Vandaag nog een vrijdaguitstapje met moeder gemaakt en daarvoor trokken we naar Heist-op-den-Berg (om een hapje te eten) en naar deelgemeente Hallaar (om een wandelingetje te doen).

In Halaar ligt immers het Provicinciaal Domein Averegten, één van mijn favoriete domeinen.

Ik ben vandaag ook te weten gekomen waar de naam “Averegten” vandaag komt. Aver komt van everzwijn en egten is een oude naam voor omheind gebied.

Het komt er dus op neer dat dit vroeger het omheinde jachtgebiet van het kasteel van Isschot was.

Nu is het een mooi domein met een mooi wandelpad waar het in eender welk seizoen aangenaam wandelen is.

Vakantie en mooie liedjes

Onze tweede (en helaas ook laatste) vakantieweek is weer voorbij gevlogen.

Over maandag en dinsdag kunnen we kort zijn. Dat waren gewoon twee dagen hard werken in de tuin. Die staat vol hoog gras en dat moest af. Twee dagen aan de slag met de bosmaaier en kruiwagen na kruiwagen wegvoeren. Tijdens de werken werden wel 3 grote kikkers gespot maar die werden niet gewond.

Woensdag was het dan wat bekomen en dat deden we in Mechelen met een bezoekje aan de zevende versie van Kunstuur Mechelen. 60 minuten in kleine groepjes met 29 schilderijen van Belgische schilders, waarover telkens een verhaal wordt verteld door iemand die een speciale band  heeft met dat schilderij of met  de gebeurtenis die wordt afgebeeld. Kwamen deze keer onder andere aan de beurt : Mark Uytterhoeven, Helmut Lotti, Maarten Vangramberen, Jens Dendoncker, Clara Cleymans, Elio di Rupo, André Casteels (rozenkweker uit Putte), Lisette De Bie (moeder van Hans Bourlon, één van de initiatiefnemers van Kunstuur) en Jo De Meyere. Ik kan het iedereen aanraden om dit te bezoeken. Kies misschien wel voor een middagvoorstelling, dan is het er meestal rustig. Wij waren in onze sessie maar met twee. 

Donderdagavond terug naar Mechelen maar deze keer naar de Stadsschouwburg voor Springsteen 75, een meer dan twee uur durende show om de 75ste verjaardag van The Boss te vieren. Op het podium : Guy Swinnen, Patrick Riguelle, Axl Peleman, Jan Hautekiet, Tom van Stiphout, Piet  de Pessemier, Ron Reuman en Marc de Maeseneer. Ook dit kan ik iedereen aanraden.

Zaterdag was het tijd voor de jaarlijkse vraaliewandeling, een wandeling met de KLJ-vriendinnen van Conny. Deze keer werd gekozen voor het Terlindenpad in Edegem. Een heel mooie wandeling die rond Fort V gaat.  De wandeling werd afgesloten met een smakelijke maaltijd in Brasserie Hof ter Linden in Edegem. De wandeling is afgepijld met een paarse pijl.

En om onze vakantie vandaag af te sluiten reden we naar Lier. Een wandeling naar Anderstad stelt zelden teleur. Al was het wel bizar dat de grote waterplas in Anderstad zo goed als droog stond. De zwanen zagen onderaan gewoon zwart van het slib. Je kan nochtans niet zeggen dat het de laatste tijd niet geregend heeft.

En zo is deze vakantie dus voorbij. Mooie liedjes duren nooit lang genoeg 😉

Mosselen

Weet je wat het grote probleem is van een midweekvakantie? Dat het maar vijf dagen duurt. Vandaag was dus onze laatste dag in Zeeland.

In principe zouden we vandaag een fietstochtje maken van Yerseke naar Goes maar omdat er alweer windkracht 4 tot 5 stond hebben we ons beperkt tot een wandeling van een kleine 5 km in Yerseke.

Je hebt er een mooi uitzicht op de Oosterschelde en je ziet ook (een deel van) de vloot mosselboten en oesterboten maar verder is Yerseke eerlijk gezegd niet het meest aantrekkelijke dorpje om door te wandelen.

Yerseke is uiteraard vooral bekend voor zijn mosselen en oesters. Er staat ook de enige mosselveiling van Nederland. De meeste consumptiemosselen, ongeveer 65%, worden geëxporteerd naar België. Verder gaat 23% van de aanvoer naar Frankrijk en de rest blijft in Nederland of gaat naar andere landen.

Ook voor oesters is België de belangrijkste afzetmarkt met zo’n 50% van de uitgevoerde oesters.

Net voor we de terugreis begonnen zijn we uiteraard nog verse mosselen gaan kopen. Zo met de schep recht van de tank in de zak. Verser kan je ze niet vinden denk ik. En het waren ook wel de beste mosselen die ik dit seizoen al heb gegeten. Jammer dat je niet even op en af kunt naar Yerseke om mosselen te kopen.

Zierikzee

Vandaag zouden we eens geen fietstochtje doen maar een stadsbezoekje.

Daarom stapten we vanochtend op de fiets om de 23 km naar Zierikzee te overbruggen, 23 km waarvan het merendeel met flinke tegenwind.

Maar het was weer wel mooi fietsen, zo langs de Oosterschelde tussen Neeltje Jans en de Zeelandbrug naar Zierikzee.

In 976 komt Zierikzee onder de naam Creka (kreek) voor in een oorkonde waarin de Sint-Baafsabdij door keizer Otto II wordt bevestigd in haar bezittingen. De naam Zierikzee komt voor het eerst voor, als Siricasha, in een oorkonde uit 1156.[3]

In 1248 werden de stadsrechten van Zierikzee door graaf Willem II van Holland bevestigd en uitgebreid. De eerste stadsrechten waren verleend tussen 1217 en 1220 maar de precieze datum is niet bekend.[2] Aan het einde van de middeleeuwen was Zierikzee een strategisch belangrijke plaats in Zeeland en omgeving.

In 1303 en 1304 werd de stad meerdere malen belegerd door Vlaamse troepen onder leiding van Gwijde van Namen (zoon van Gwijde van Dampierre). De Vlamingen slaagden er niet in Zierikzee in te nemen en werden uiteindelijk verslagen in de slag bij Zierikzee op 11 augustus 1304 door een Zeeuws-Franse vloot, waarbij Gwijde van Namen werd gevangengenomen.

In de Tachtigjarige Oorlog werd Zierikzee op 8 augustus 1572 door geuzen ingenomen. In september 1575 landden Spaanse troepen op Schouwen en Duiveland, en sloegen het beleg voor Zierikzee. De stad gaf zich over op 29 juni 1576, maar vier maanden later ontstond er muiterij onder de Spaanse soldaten wegens achterstallige betalingen, waarna de Spanjaarden vertrokken.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden op 30 april 1917 door een verdwaalde Britse piloot zes bommen op de stad geworpen. De piloot had Zierikzee verward met Zeebrugge, er vielen drie slachtoffers. Na de Tweede Wereldoorlog werd bij Zierikzee zo’n 30 miljoen kilo munitie in de Oosterschelde gedumpt, waarmee deze munitiestort de grootste van Nederland is.

In 1997 hield de gemeente Zierikzee op te bestaan en werd de gemeente onderdeel van de grotere gemeente Schouwen-Duiveland. Bron : Wikipedia

Nu is het een gezellig druk stadje waar je rustig kan rondwandelen en waar je zeker geen honger of dorst moet lijden. Zierikzee telt 568 monumenten waaronder de Sint-Lievensmonstertoren (a.k.a. de Dikke Toren) en de  Zuidhavenpoort  en de Noordhavenpoort.

Op de terugweg naar Burgh-Haamstede hadden we gelukkig iets meer wind in de rug.

Morgen nog een bezoekje aan Yerseke van de zit deze midweek er weeral op ☹

Enkele foto’s van Zierikzee

Even naar Zuid Holland

Vandaag zijn we even de grens overgestoken. De grens met Zuid Holland dus.

De fietsen even op de fietsendrager gezet om ze er een kleine 20 km verder terug af te halen. Ons vertrekpunt vandaag was immers het R.T.M. museum in Ouddorp, een museum met een grote parking en vlak naast het knooppuntennetwerk gelegen.

We zouden eerst een fietstochtje maken en dan het museum bezoeken.

We vertrokken richting de vuurtoren Westhoofd en het strand van Ouddorp. Kilometers door de duinen fietsen met links de zee en rechts de duinen. Geen appartementsgebouw in de buurt, wat een verschil met België. Net zoals gisteren was er weer wel een fikse tegenwind.

In Stellendam was het tijd voor de lunch en kon ik na de full English van afgelopen maandag een Hollandse klassieker kiezen : een broodje kroket. Dat is de laatste jaren een must geworden.

Op de terugweg moesten we het fietspad naast het Grevelingenmeer even verlaten vanwege werken.

Na ruim 35 km stonden we terug aan het R.T.M. museum.

R.T.M. staat voor Rotterdamsche Tramweg Maatschappij. De N.V. Rotterdamsche Tramweg Maatschappij, gevestigd te Rotterdam, is in 1878 opgericht met als doel het verzorgen van tramvervoer in Rotterdam. De maatschappij exploiteerde ook tramlijnen en vervoersdiensten in andere plaatsen waaronder dus ook Zeeland.

Op 30 april 1900 gingen de eerste trams rijden op Schouwen-Duiveland. Op 1 oktober 1905 kwam de tram naar Voorne-Putten en vanaf 1 mei 1909 reden de trams ook op Goeree-Overflakkee. De RTM kende naast het personenvervoer een omvangrijk goederenvervoer (kolen, suikerbieten, stukgoed, zuivel).

Na de watersnood van 1953 werden de tramlijnen van de RTM een voor een opgeheven en werd het openbaar vervoer op de eilanden meer en meer verzorgd door busdiensten en later ook door de Rotterdamse metro van de RET. Op Schouwen-Duiveland en in West-Brabant keerde de tram na 1 februari 1953 niet meer terug.

Nu kan je in het museum enkele oude tramstellen bekijken en je kan er ook een tramritje maken.

De knooppunten : 51 – 69 – 54 – 55 – 63 – 62 – 64 – 65 – 66 – 60 – 41 – 59 – 58 – 52 – 51

De fietstocht:

Enkele foto’s: