fietsen

Back home

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Zo’n vakantie vliegt toch echt wel voorbij hè? Hoe komt dat toch.

Gisteren stond onze laatste fietstocht in Nederlands Limburg op het programma : van Hotel Mercure in Valkenburg terug naar Hotel Berg en Dal in Epen. En ook nu was het weer hopen dat onze bagage ons zou volgen (of beter nog : ons voor zou zijn).

Eigenlijk deden we dus de rit van dinsdag maar toen hebben we de rit van gisteren gedaan. Dat bleek achteraf gezien een goede beslissing.

Nu was onze rit dus ruim 15 km korter en met het vooruitzicht van een twee uur durende autorit was dat beter. Het was weer constant op en neer en we hebben vaak de hulp van Mijnheer Bosch kunnen gebruiken 😉

Op één of andere manier heb ik, in tegenstelling tot de vorige dagen, minder foto’s genomen. Niet dat het niet mooi was, in tegendeel, maar soms heb je zo van die dagen.

Wat we gezien hebben? Een bestelwagen die zonder kijken van zijn erf de weg op reed en mij (volgens Conny) op enkele centimeters na miste, een koffie met een keischattig ijsje, een vreemde spreuk met een verwijzing naar de Franse revolutie (denk ik toch) en veel mooie panorama’s.

Bij aankomst in Epen stond onze bagage al aan de receptie. Alles ingeladen, boodschappen gaan doen (dan moesten we dat thuis niet meer doen), nog een stukje Limburgse Vlaai met een koffie en de auto in.

Het aftellen naar de volgende vakantie kan beginnen. En misschien is die ook wel weer met Fietsrelax.nl. Het was alvast een prettige kennismaking met deze organisatie.

De knooppunten:

De rit:

De foto’s (klik op een foto voor een groter exemplaar):

Valkenburg

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Deze voormiddag waren er enkele buien aangekondigd en die zijn ook wel uitgekomen.

Daarom besloten we om de geplande fietstocht van een kleine 50 km te schrappen en te vervangen door een stadswandeling in de voormiddag en een kleinere fietstocht in de namiddag.

Valkenburg hebben we in 2019 al uitgebreid bezocht tijdens ons verblijf in de Landal op de Cauberg. Maar omdat we nu aan een totaal andere kant van Valkenburg verblijven hebben we een stuk gezien dat we niet eerder hadden bezocht.

Verder blijft het een gezellige stad waar je een ruime keuze hebt aan drank- en eetgelegenheden.

Ook leuk aan Valkenburg zijn de replica’s van oude reclameschilderingen op huisgevels. Die toon ik later deze week wel. Valkenburg toont zich in alles ook graag als fietsstad. Dat zagen we al in het hotel maar ook in de stad zelf merk je dat: fietsverhuur, fietsroutes, …

Toen we terug aan het hotel waren stonden er 5 km op de teller.

Dan was het de beurt aan de fiets. Deze keer heb ik de route laten uitstippelen door Fietsknooppunt.be zelf.

Je kiest de optie “surprise me”, je selecteert een startknooppunt en een afstand en tot slot moet je nog aanduiden welke richting je wenst te fietsen (noord – zuid – oost – west). Onze route bracht ons naar het Geleenbeekdal. Regen hebben we niet meer gehad, de wind was aanwezig maar veel minder dan de afgelopen dagen en de beklimmingen waren er natuurlijk ook.

Om onze korte vakantie af te sluiten hadden we een tafel geboekt in het nabijgelegen restaurant “De Beren” waar je voor 3 euro een driegangenmenu kunt kiezen. Heel lekker alleen waren ze wel onze hoofdschotel vergeten. Zogezegd omdat we al op “dessert” stonden maar ook dat kwam niet. Afin, we hebben een paar sokken en een kortingbon voor een volgend bezoek gekregen 😉.

Morgen fietsen we terug naar Epen om vandaar terug met de auto naar België te rijden.

Time Flies when you’re having fun.

De knooppunten van de fietstocht

De fietstocht

Enkele foto’s van Valkenburg (klik op de foto voor een groter exemplaar)

Doorheen Zuid Limburg

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Hoe sterk zijn de eenzame fietsers die kromgebogen over hun stuur tegen de wind zichzelf een weg banen?

Dankzij de motortjes van Mijnheer Bosch valt dat best wel mee. Zonder die motortjes zou het een veel lastigere dag zijn geworden.

Vandaag maakten we de verplaatsing van ons eerste hotel in Epen naar ons tweede hotel in Valkenburg. We hoopten maar dat onze bagage date ook deed want die zou door de organisatie worden verplaatst.

Eigenlijk stond er een rit van zo’n 40km op het programma maar we hebben deze rit bewaard tot donderdag en vandaag dan de voorziene rit van donderdag (in omgekeerde richting) gedaan. Die was immers een dikke 15 km langer en dan donderdag moeten we ook nog de verplaatsing naar België maken.

De rit begon direct pittig met een beklimming van zo’n 2 km lang. En met tegenwind van 4 à 5 Bft. Lang leve de functie Sport en Turbo 😉. Ook vandaag kregen we weer te maken met een afgesloten fietspad maar ook hier was een omleiding voorzien. Wij hebben deze uiteraard gevolgd hetgeen niet kan gezegd worden van enkele wielertoeristen.

Het was weer een mooie afwisselende rit met leuke dorpjes en prachtige vergezichten.

Onderweg zijn we ook een standbeeld te ere van de Cramignon tegengekomen. Dat is een traditionele reidans waarbij de dansers hand in hand huppelend en zigzaggend door de straten dansen. Vooral in acht grensdorpen in Zuid Limburg leeft die traditie nog. Aanvankelijk werd deze dans uitgevoerd op de Sacramentsprocessie (de 2de zondag na Pinksteren) maar tegenwoordig heeft elk dorp zijn eigen datum.

En zo zijn we dus aangekomen in het Mercure hotel in Valkenburg, een echt fietsershotel. Ze hebben hier geen fietsenstalling maar een fietsen-wellness. Vanuit onze slaapkamer kijken we uit op het Shimano Experience center. In de inkomhal hangen fietsen aan de muur.

De knooppunten van vandaag:

De route:

Enkele foto’s (klik op de foto voor een groter exemplaar).

Drie landen op één dag

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Na een uitgebreid ontbijt in Hotel Berg en Dal vertrokken we vanochtend voor onze tweede fietstocht. Die zou ons in eerste instantie naar Vaals brengen.

Vaals is niet enkel het hoogste punt van Nederland (322,5 meter boven Amsterdams Peil), het is ook een drielandenpunt waar de grenzen van België, Nederland en Duitsland samenkomen.

Van 1839 tot 1919 was het zelfs een vierlandenpunt want toen was daar ook nog het ministaatje Neutraal Moresnet.

Dan ging het verder naar Vijlen en naar Mechelen waar het tijd was voor onze lunch. Dit Limburgse Mechelen is bekend voor zijn vakwerkhuizen. Die zie je hier trouwens overal in de buurt, ook in Epen.

Het was wel vrij lastig fietsen vandaag. Niet enkel door de soms pittige beklimmingen maar ook door de stevige wind (ZuidWester 5Bft volgens Buienradar). Maar dankzij de motortjes van Mijnheer Bosch is dat vrij goed te doen 😉.

Na een korte rust hebben we ook nog een kleine wandeling door Epen gemaakt. Morgen fietsen we naar Valkenburg (en hopen we dat onze bagage volgt 😉).

De knooppunten:

De fietstocht.

De foto’s van de fietstocht (klik op een foto om een groter exemplaar te zien)

De wandeling

De foto’s van de wandeling (klik op een foto om een groter exemplaar te zien)

Op de tonen van de Maas

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Eindelijk is het zover. De “zomervakantie” is al twee weken voorbij en van onze vakantie is ook al een week gepasseerd maar vandaag zijn de fietsen op de fietsendrager gezet en zijn we richting het oosten vertrokken.

Voor onze eerste fietstocht reden we naar de jachthaven van Ophoven. Daar deden we de fietstocht “Op de tonen van de Maas” die we in de Libelle hebben gevonden.

Deze tocht van bijna 50km brengt je langs alle dorpjes in de buurt van Maaseik. Namen die mij heel bekend in de oren klinken omdat de helft van mijn “kotgenoten” uit mijn Hasseltse studentenjaren uit die streek kwamen : Ophoeven, Opoeteren, Neeroeteren, Kinrooi, Kessenich en uiteraard Maaseik.

Maaseik is de vermoedelijke geboorteplaats van de broeders Van Eyck : Jan en Hubert.

De oudste sporen van bewoning stammen uit het neolithicum en omvatten onder meer strijdhamers uit het laat-neolithicum. Ook uit de bronstijd zijn archeologische vondsten gedaan. Hieronder een bronzen beeldje van Epona te paard, gevonden in 1896 bij baggerwerkzaamheden in de Maas. Uit de ijzertijd stammen diverse urnen, terwijl in Maaseik ook Romeinse potten en glaswerk zijn aangetroffen. De heirbaan Maastricht-Nijmegen loopt ten westen van de huidige stad (nu ‘Heirweg’ en ‘Oude Ophoverbaan’). Langdurige bewoning is er echter niet. Het zwaartepunt van de Merovingische en Karolingische nederzettingen ligt bij Kessenich en Geistingen.

De geschiedenis van het huidige Maaseik begint bij de abdij van Aldeneik, op dat moment gewoon Eike genoemd. Hier wordt omstreeks 700 een klooster gesticht, volgens de legende door Adelard, ten bate van zijn dochters Harlindis en Relindis. Vanaf 952 zijn het klooster en de bijhorende landgoederen een bezit van de bisschop van Luik. Ten zuidwesten, op een hoogte tussen oude Maasarmen en dichter bij de oude landweg, wordt een nieuwe nederzetting gesticht omstreeks 1230.

Dit Nieuwen-Eik overvleugelt al gauw zijn voorganger; dankzij de hogere ligging verleent de graaf van Loon eraan stadsrechten (1244) opdat er zich een sterke grenspost tegen Gelre ontwikkelt. Bovendien schuift de Maas, indertijd een drukke vaarroute, ter hoogte van Aldeneik weg van het dorp. Nieuwen-Eik wordt zo ‘Maas-Eik’, dat wil zeggen ‘het Eik dat (wel nog) langs de Maas ligt’. (Bron : Wikipedia)

Nu is het een gezellig stadje waar ze heerlijke Cappuccino schenken 😉.

Na onze fietstocht ging het verder naar Epen waar we morgen onze fietsvakantie verderzetten.

De knooppunten:

De tocht:

Enkele foto’s van onderweg (klik op de foto voor een groter exemplaar)

(Tegen)Wind

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Achter glas zag het er zalig fietsweer uit en dat was het eigenlijk ook wel, tenminste als er niet zoveel wind zou geweest zijn.

We besloten vandaag om nog eens naar Leuven te fietsen. Vanaf Rijmenam zouden we de fietsknooppunten volgen: 73 – 22 – 83 – 23 – 25 – 25 – 71 – 72 – 30 – 35 – 40 – 81 – 4 – 80 – 33 – 12 – 93 – 31 – 32 – 28 – 97 – 20 – 77 – 41 – 65 – 73.

Quasi de volledige heenweg was het wind op kop. Dan helpt het uiteraard wel dat je elektrische ondersteuning hebt maar het blijft wel lastig.

Na het keerpunt in Leuven hadden we die wind dan voornamelijk in de rug en dat fietst toch een pak aangenamer.

Op zoek naar De Feniks

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Sinds 2 augustus staat er een feniks in Rillaar en die wilden we toch wel eens graag zien. De Feniks is een kunstwerk van Wilfried De Cock. Niet zo ver van de feniks staat een ander kunstwerk van hem : de Homo Natura. Die is, met de fiets, iets vlotter bereikbaar.

Wij kozen voor Scherpenheuvel als vertrekplaats en volgden deze knooppunten : 93 – 59 – 57 – 81 – 56 – 80 – 19 – 48 – 13 – 14 – 10 – 15 – 51 – 3 – 2 – 1 – 94 – 55 – 93.

De Homo Natura kom je tegen tussen knooppunten 3 en 2. Voor de Feniks moet je even voorbij knooppunt 2 links het bos in (maar Wilfried heeft een wegwijzertje gehangen!). Het is niet het best berijdbare spoor maar het gaat wel.

Na het vertrek in Scherpenheuvel volg je “het boemelke”, de oude spoorweg die Scherpenheuvel met Zichem verbond. Je passeert daar ook de Maagdentoren in Zichem. De Maagdentoren is een donjon, een versterkte toren uit de 14e eeuw van 26 meter hoog, met een doormeter van 15 meter en met muren van meer dan 4 meter dik. De toren wordt ook Markentoren, Lanteerntoren of Vat van Zichem genoemd.

Na een smakelijke lunch in Brasserie ’t Sant in Langdorp ging het verder naar Aarschot waar de de oever van de Demer volgden tot in Langdorp om dan, na het bezoek aan de twee kunstwerken, terug naar een druk Scherpenheuvel fietsten.

De tocht:

De foto’s (klik op de foto’s om te vergroten)

Festivalspieren

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Zo’n festivaldag verwerken gaat tegenwoordig toch een stuk lastiger dan vroeger.

Wij hebben het vandaag gedaan door een korte fietstocht langs de Dijle.

Als vertrekpunt kozen we knooppunt 44 aan het Kasteel van Zellaer. Via punten 99 – 57 – 64 – 73 – 70 en 46 kom je dan terug aan het kasteel uit. Een kleine 20km maar meer moest het vandaag niet zijn.

Je krijgt in ruil wel een rustige fietstocht voornamelijk langs de Dijle. Heel aangenaam en rustig fietsen.

Enkele foto’s (klik op de foto om te vergroten)

Zellaer

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Dit week lijkt Zellaer een beetje centraal te hebben gestaan.

Gisteren zijn we van Zellaer naar het Zennegat gefietst. Met de knooppunten als leidraad maar eigenlijk vooral op ons gevoel gereden. Zo gaat het knooppuntennetwerk los door de Mechelse binnenstad en op gewone dagen is dat leuk maar op een zomerse zaterdag die dan ook nog eens marktdag is leek het ons niet aangeraden.

Aan het Zennegat is het terrras van “Zennegat 13” trouwens vernieuwd en dat maakt de drankstop daar toch wat aangenamer. Ook in Zellaer is het bij de Zomerbar altijd leuk om even te stoppen.

Ook vandaag zijn we even naar Zellaer geweest maar dan niet naar het kasteel. Wel naar de wei aan de andere kant van de fietsstraat. Daar organiseerde de “Mechelse Auto Klub”, de MAK dus een evenement naar aanleiding van hun 55 jarig bestaan.

Collega Nancy en haar echtgenoot zijn enkele van de bezielers van die club en ik laat een kans om mooie oldtimers te bewonderen niet graag liggen.

Back to business

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Twee weken vakantie, dat vliegt voorbij.

In de tweede week van onze vakantie werd er vooral in de tuin gewerkt. Gras maaien, onkruid wieden, ander gras maaien, nog meer onkruid wieden …

Om onze vakantie toch nog leuk af te sluiten zijn we gisteren nog eens naar het Zennegat gefietst. Het terras van het cafeetje daar is helemaal vernieuwd en dat wilden we wel eens proberen.

Helaas hadden enkele malloten het hek van een wei geopend waardoor er een tiental koeien waren ontsnapt. Die zaten vast in de modder aan het Zennegat en wij mochten niet door van de Politie. We zijn dan maar iets gaan drinken in Den Batteliek.

De fietstocht:

Enkele foto’s (klik op de foto om te vergroten)