Zo’n vakantie vliegt toch echt wel voorbij hè? Hoe komt dat toch.

Gisteren stond onze laatste fietstocht in Nederlands Limburg op het programma : van Hotel Mercure in Valkenburg terug naar Hotel Berg en Dal in Epen. En ook nu was het weer hopen dat onze bagage ons zou volgen (of beter nog : ons voor zou zijn).

Eigenlijk deden we dus de rit van dinsdag maar toen hebben we de rit van gisteren gedaan. Dat bleek achteraf gezien een goede beslissing.

Nu was onze rit dus ruim 15 km korter en met het vooruitzicht van een twee uur durende autorit was dat beter. Het was weer constant op en neer en we hebben vaak de hulp van Mijnheer Bosch kunnen gebruiken 😉

Op één of andere manier heb ik, in tegenstelling tot de vorige dagen, minder foto’s genomen. Niet dat het niet mooi was, in tegendeel, maar soms heb je zo van die dagen.

Wat we gezien hebben? Een bestelwagen die zonder kijken van zijn erf de weg op reed en mij (volgens Conny) op enkele centimeters na miste, een koffie met een keischattig ijsje, een vreemde spreuk met een verwijzing naar de Franse revolutie (denk ik toch) en veel mooie panorama’s.

Bij aankomst in Epen stond onze bagage al aan de receptie. Alles ingeladen, boodschappen gaan doen (dan moesten we dat thuis niet meer doen), nog een stukje Limburgse Vlaai met een koffie en de auto in.

Het aftellen naar de volgende vakantie kan beginnen. En misschien is die ook wel weer met Fietsrelax.nl. Het was alvast een prettige kennismaking met deze organisatie.

De knooppunten:

De rit:

De foto’s (klik op een foto voor een groter exemplaar):

Hoe sterk zijn de eenzame fietsers die kromgebogen over hun stuur tegen de wind zichzelf een weg banen?

Dankzij de motortjes van Mijnheer Bosch valt dat best wel mee. Zonder die motortjes zou het een veel lastigere dag zijn geworden.

Vandaag maakten we de verplaatsing van ons eerste hotel in Epen naar ons tweede hotel in Valkenburg. We hoopten maar dat onze bagage date ook deed want die zou door de organisatie worden verplaatst.

Eigenlijk stond er een rit van zo’n 40km op het programma maar we hebben deze rit bewaard tot donderdag en vandaag dan de voorziene rit van donderdag (in omgekeerde richting) gedaan. Die was immers een dikke 15 km langer en dan donderdag moeten we ook nog de verplaatsing naar België maken.

De rit begon direct pittig met een beklimming van zo’n 2 km lang. En met tegenwind van 4 à 5 Bft. Lang leve de functie Sport en Turbo 😉. Ook vandaag kregen we weer te maken met een afgesloten fietspad maar ook hier was een omleiding voorzien. Wij hebben deze uiteraard gevolgd hetgeen niet kan gezegd worden van enkele wielertoeristen.

Het was weer een mooie afwisselende rit met leuke dorpjes en prachtige vergezichten.

Onderweg zijn we ook een standbeeld te ere van de Cramignon tegengekomen. Dat is een traditionele reidans waarbij de dansers hand in hand huppelend en zigzaggend door de straten dansen. Vooral in acht grensdorpen in Zuid Limburg leeft die traditie nog. Aanvankelijk werd deze dans uitgevoerd op de Sacramentsprocessie (de 2^de zondag na Pinksteren) maar tegenwoordig heeft elk dorp zijn eigen datum.

En zo zijn we dus aangekomen in het Mercure hotel in Valkenburg, een echt fietsershotel. Ze hebben hier geen fietsenstalling maar een fietsen-wellness. Vanuit onze slaapkamer kijken we uit op het Shimano Experience center. In de inkomhal hangen fietsen aan de muur.

De knooppunten van vandaag:

De route:

Enkele foto’s (klik op de foto voor een groter exemplaar).