Tussen België en de Schelde ligt Zeeuws Vlaanderen maar wat ik niet wist is dat er ook Zeeuwse Ardennen bestaan.

Echt waar … wij zijn er vandaag doorgewandeld. Althans, het voelt aan als de Ardennen maar eigenlijk zit je gewoon in Boswachterij Westerschouwen, het grootste bos van Zeeland op nauwelijks 100 meter van het Noordzeestrand. Heel mooi om door te wandelen maar toch wel behoorlijk wat kuitenbijters.

Na enkele kilometers kwamen we dan aan het strand zelf, een strand zoals een strand er hoort uit te zien : zee, strand en duinen. Géén enkel flatgebouw te zien, geen afschuwelijke zeedijk. Neen, gewoon zee, strand en duinen. Ook wel wat toeristen, sommigen met de hond, anderen op het paard, maar gelukkig niet teveel.

Het strand was trouwens een ideale gelegenheid om ons schoofzakske op te eten.

De wandeling bracht ons via het strand naar een duinengebied. Om van het strand af te geraken moesten we wel een behoorlijke klim zien te overleven. De helft daarvan door heel los duinenzand.

Vóór we het laatste stuk van de wandeling begonnen hebben eerst nog een hongerige Noorderbuur geholpen. Toen ze ons vroeg of er even verder wat te eten viel moesten we haar teleurstellen. We hebben haar dan meer een goeie soldatenkoek gegeven. Het meisje was ons enorm dankbaar.

Een uur later wisten we waarom ze er zo moe uitzag. Op en neer door de duinen met veel los zand … dat was behoorlijk werken. Gelukkig kregen we af en toe van die prachtige panorama’s te zien. Op het einde van de wandeling werden we zelfs, tot twee keer toe, beloond met herten.

We hebben wel besloten om morgen géén wandeling te maken maar wel een stadsbezoekje te doen. We moeten toch even bekomen van de inspanningen.