Nog twee weken te gaan voor de Great North Run en het begint toch wel spannend te worden.

Vanochtend weer vroeg opgestaan zodat ik nog vóór 8 u de baan op kon. Het werd een “rondje rond Vorselaar” met enkele korte stukjes op grondgebied Grobbendonk en Pulle.

Ik wilde absoluut minstens 2 uur lopen vandaag en het werden zelfs 6 minuten meer. Toen ik terug thuis was stonden er 18,3 km op de teller. Uiteraard was ik wel moe maar ik zat er niet “door”. Dat ziet er dus goed uit voor binnen twee weken (hout vasthouden).

Volgende week zaterdag loop ik waarschijnlijk de Monumentenloop. Dat zal ik wel op mijn eentje moeten doen want aan de echte Vorselaarse Monumentenloop kan ik helaas niet meedoen vanwege een wedstrijdje in Newcastle dat ook op 15 september wordt gelopen. Eigenlijk wel jammer want het is een heel mooie omloop van 14 km langsheen de mooiste monumenten van Vorselaar en Grobbendonk.

Ondertussen heb ik het toeristische gedeelte van mijn trip naar Northumberland vastbereid. Op programma staan onder andere bezoekjes aan monumenten zoals Richmond Castle, Barnard Castle, Alnwick Castle (ook wel bekend als “Hogwarts” of “Zweinstein”) en Durham.

 

Ik tel tegenwoordig geregeld af !

Nog 1 dag en de werkweek is weeral voorbij. Daarna nog 1 week werken en ik kan genieten van 2 weken vakantie. En daar heb ik echt wel behoefte aan. Het is namelijk een heel lange zomer geweest. Ik weet wel dat er net als altijd evenveel dagen zijn geweest in juli en augustus maar als je zelf op twee maanden slechts vijf snipperdagen neemt de rest neemt weken vakantie, dan voelen die twee maanden extra lang aan.

Ik krijg dan vaak als opmerking dat ik mijn part al gehad heb in juni of nog moet krijgen in september. En uiteraard is dat waar maar … hier is ook weer een “maar”. In de periode dat ik vakantie heb is de gemiddelde bezetting van ons team minstens 70 à 80%. De afgelopen maand was dat gemiddeld 40% en dat is toch een wezenlijk verschil. Maar kom, genoeg gezaagd. Nog 1 week en 1 dag en dan is het aan mij !

Ondertussen zijn er ook nog maar 17 dagen die me scheiden van de Great North Run in Newcastle. Ik kijk er deze keer wel meer naar uit dan in 2010. Toen ging de voorbereiding namelijk niet zo vlot. Zoals het er nu naar uitziet zou het deze keer toch iets vlotter moeten gaan.

Eergisteren nog een rustig babbelloopje van 4,80 km gedaan in Lier samen met loopbuddy Sally. Vanochtend dan weer eens extra vroeg opgestaan zodat ik om 6u20 kon vertrekken voor wat 7,67 km zouden worden, goed voor een kleine 50 minuten lopen. Het ging niet zo snel als vorige week maar ik ben er wel in geslaagd om rustig te beginnen en naar het einde toe te “versnellen”.

Overmorgen staat er weer een duurloopje op het programma en dat zou er eentje van minstens 2 uur moeten worden (en hopelijk ergens tussen de 17 en 18 km). Tijd genoeg om nog wat verder af te tellen.  

 

De zomer is afgesloten met een geslaagd weekend.

Gisteren dus geen duurloop op het programma maar wel een “wedstrijd” en wel in mijn geboortestad Turnhout. Omdat ik niet wist hoe het zou gesteld zijn met de parkeermogelijkheden was ik goed op tijd vertrokken. Dat parkeren viel echter heel goed mee waardoor ik veel te vroeg daar was. Dat geeft je wel de tijd om mensen te bestuderen en dat ik ook wel plezant. En het gaf me ook de kans om even bij te praten met collega en ex-Roparunteamgenoot Nicolas die net als ik de 11 km zou lopen.

Om 19u was het dan zover en werden we op gang geschoten. Ik had me behoorlijk achteraan de groep van 900 lopers gezet. De kans dat ik Bart De Wever zou inhalen was dus behoorlijk klein. Zoals meestal met dergelijke wedstrijden ging de eerste kilometer (te) snel en dat begon ik na 7 km wel te voelen. Kilometer 8 en 9 ging het dan ook iets rustiger. Naar het einde toe kreeg ik collega Nicolas in het vizier maar hoe ik ook probeerde, ik kreeg hem niet ingehaald, tenminste niet zonder teveel met de hartslag in “het rood” te gaan. Na 1u12 liep ik over de finish en daar was ik best tevreden mee. Op de teller stonden 10,86 km en vind ik toch wel jammer. Waarom slaagt zo’n organisatie er niet in om die afstanden juist te krijgen?  Zo moeilijk kan dat toch niet zijn ? Ik hoop trouwens wel dat ze deze keer mijn aankomst wel geregistreerd hebben. Dat was de laatste keer namelijk niet het geval, ook al stond ik op de aankomstbeelden.

Het laatste weekend van augustus staat ook gelijk met het Brabants Stripspektakel in Valkenswaard. Ik was eerst niet van plan om te gaan maar kort na de middag besloot ik om het er toch maar op te wagen. Zo ver is Valkenswaard nu ook weer niet. Achteraf ben ik blij dat ik de verplaatsing gemaakt heb. Niet alleen ben ik met 30 strips thuisgekomen, er zijn er enkele bij die al een behoorlijk tijdje op mijn lijstje stonden en die ik daar voor een prikje heb kunnen kopen.

Ook is mijn Fenix-Collectie van Brabantstrip terug compleet. Om één of andere reden was nummer 82 (“De vrolijke bengels” van Willy Vandersteen) misgelopen. Zelfs in Stripwinkel Beo konden ze me niet helpen. Maar dat is sinds vandaag rechtgezet. Naast nummer 82 heb ik ook de vier nieuwe verhalen die Brabantstrip op de markt heeft gebracht gekocht. Hierdoor is die collectie dus ook weer compleet.

Eergisteren heb ik een “loopsnipperdagje” genomen. Het is al heel de zomer aardig druk op ’t werk maar deze week was het toch wel het ergste. Daarbij komt nog dat mijn projectleider voor de tweede maal deze zomer met vakantie is vertrokken en dat voel ik toch. Niet alleen doet ze anders een hoop van het werk (dikwijls het meest vervelende), ze werkt ook perfect als “buffer” voor die onvermijdelijke vragen van IT (die meestal wel terecht zijn maar toch ook vaak storend kunnen zijn). Maar ja, ze heeft de vakantie uiteraard wel verdiend (ik moet een beetje oppassen wat ik schrijf want ze leest deze blog ook) dus ik mag niet klagen.

Natuurlijk werk ik wel aan meerdere projecten mee die ook moeten gedaan worden en er zijn ook nog de dagdagelijkse productieproblemen die moeten worden verholpen. Neen, lopen zag ik dinsdag niet zitten.

Voor mijn “vooruitgang” heeft het blijkbaar geen negatieve gevolgen gehad. In tegendeel, deze morgen ging ik behoorlijk vlot vooruit. Voor de eerste kilometer had ik nog 6:38 nodig, voor de tweede nog maar 6:21 en de derde en vierde kilometer werden in respectievelijk 5:55 en 5:50 afgelegd. In totaal had 24:44 nodig voor 4 kilometer. Dat begint al aardig op lopen te lijken.

Omdat mijn hartslag ondertussen wel richting 160 ging, heb ik dan een korte adempauze van 1 à 2 minuten ingelast met de bedoeling om de laatste 2 kilometer terug naar ’t werk rustig uit te lopen. Helaas was er weer een communicatiestoornis tussen mijn hersenen en mijn benen. In minder dan 12 minuten stond ik immers terug voor ons kantoorgebouw. Gemiddeld 5:53 minuten per kilometer dus. Snel lopen is nooit een prioriteit geweest maar als het dan eens lukt dan voelt dat toch goed. Duidelijk een teken dat de conditie wel in orde is.

Zaterdag wordt er weer gelopen maar een duurloop zal het niet worden. Wel een wedstrijd namelijk de langste afstand (11 km) van “Dwars door Turnhout”. Hopelijk saboteren ze me deze keer niet. De laatste keer dat ik daar deelnam hebben ze mijn finish namelijk niet geregistreerd. De finishcamera had me wel gezien maar de finishmat dus niet. En dat voor mijn geboortestad … foei foei foei.

Vorige zaterdag 15, deze week 10. Vorige week kilometers, deze week mijlen. Vorige week probleemloos, deze week “harken”.

Ik was nochtans goed gestart en de eerste tien kilometers gingen dan ook vrij vlot. Maar toen begon ik, net als vorige week, een licht knorrend gevoel in de maag te krijgen. Deze keer was ik echter voorbereid en had ik een energiebar meegebracht.

Helaas, aangezien ik van het mannelijke geslacht ben, kan ik niet multitasken. Ik kan dus niet lopen en eten tegelijkertijd. Ofwel eet ik niets ofwel wandel ik een stukje en eet ik wel. De energiebar op zich deed zijn werk wel. Het hongerige gevoel was vrijwel onmiddellijk weg maar nadien had ik het steeds lastiger om terug in mijn ritme te komen.

Uiteindelijk had ik na 1u53 iets meer dan 16 km op de teller staan. Weer iets dichter bij de 21 km maar niet zo dicht als ik gehoopt had.

 

Het leek wel nummertjesdag vandaag.

Vanochtend bracht de postbode een grote witte enveloppe van Bupa Great Run met de vermelding “important event information”.

De inhoud ? Een borstnummer met daarop mijn voornaam en het nummer 47514. Dat nummer geeft me recht op een plaatsje in startvak J tijdens de Great North Run in Newcastle. Startvak J is trouwens zo’n 900 meter verwijderd van de effectieve start. Enkel de mensen van vak K moeten nog iets meer stappen voor ze kunnen beginnen lopen. Nog in de omslag : een chip, twee bonnetjes voor de Great North Run Pasta Party en een gids met daarin alle nuttige informatie rond de grootste halve marathon ter wereld. Dat geeft me wel ruim de tijd om alles goed voor te bereiden … Wat is de beste manier om aan de start te geraken ? Hoe raak ik het snelst terug in mijn hotel ? Openbaar vervoer ? De auto op zaterdag al ergens aan de finish parkeren ? Nog een maand te gaan …

Dichterbij is de wedstrijd waarvoor ik vanavond een mail in mijn inbox vond. Ik zal met nummer 429 starten in Dwars door Turnhout. Er zullen daar wel iets minder mensen aan de start staan dan de 55.000 die in Newcastle vertrekken.

En nu ik het toch over nummers en cijfers heb wil ik via deze weg mijn broer nog eens feliciteren met het volbrengen van zijn derde randommé. Na zijn fietstocht naar de Noordkaap in 2009 en de tocht naar Tarifa in 2011 is hij vandaag terug in zijn thuisbasis Ieper beland. Deze keer bracht zijn honderd dagen durende en 8.500 km lange fietstocht hem via Duitsland en Polen naar de Baltische staten Letland, Litouwen en Estland. En dan maak ik me zorgen over de 21 km die me te wachten staan in Newcastle. Zijn tocht heeft me wel 5 nieuwe blikjes opgeleverd voor de collectie.

 

Het leek me de perfecte dag om vandaag nog eens naar Hallaar te rijden en daar in De Averegten te gaan lopen. Waarom ?

1. omdat het lang geleden was omdat ik daar nog eens geweest was
2. omdat het daar heel fijn lopen is
3. omdat ik dan op weg naar huis een bloemenruiker kon meenemen voor moeder.

Het is vandaag,15 augustus, immers de “echte” moederdag en dat is al zo sinds 1913 toen de Antwerpse Frans van Kuyck een moederdag lanceerde. Dat was trouwens een jaar vóór de Amerikaanse president Woodrow Wilson besliste dat de tweede zondag van mei voortaan Mother’s Day zou zijn. Nog maar eens een bewijs dat 15 augustus (de feestdag ter gelegenheid van de moeder aller moeders, Maria) de enige echte moederdag is (http://www.gva.be/regio-antwerpen-stad/vandaag-100ste-moederdag.aspx).

 

Maar even terug over het lopen. Afgelopen dinsdagavond een rustige 5km gelopen in Lier en vanochtend dus twee toertjes van 3,3 km in De Averegten. Ik was eerst van plan om drie toertjes te lopen maar met de duurloop van overmorgen in gedachten ben ik na twee toertjes toch maar gestopt. Het was trouwens aardig druk in het provinciaal domein. Ondanks (of misschien dankzij) het redelijk vroege uur waren er toch behoorlijk wat joggers en ook wandelaars op pad. Sommige van die wandelaars met hond maar gelukkig waren het goed getrainde dieren. Vooral die Mechelse herder scoorde goed. Elke keer dat er een jogger passeerde kwam de hond mooi naast zijn eigenaar liggen en hij bewoog niet tot de jogger voorbij was en hij het “all clear” kreeg van zijn baasje.

 

Ik ben er (eindelijk) nog eens in geslaagd om een boek uit te lezen. Het heeft deze keer iets langer geduurd dan normaal maar daar heeft het weer veel schuld aan. Ik lees namelijk veel op de trein. Tijdens de “hittegolf” in juli was het op de trein echter vaak niet mogelijk om te lezen (tenminste niet wanneer ik waterschade wou voorkomen).

Maar vandaag is het dan toch gelukt. De laatste bladzijden van “Het Trommelvel” van Arturo Pérez-Reverte zijn op de terugweg van ’t werk gelezen. Het duurde wel even voor ik “in” het verhaal zat maar eens dat het gebeurd was had ik elke avond moeite om het boek terug in mijn rugzak te stoppen en van de trein te stappen.

Het verhaal ? In Sevilla vallen twee doden in een klein kerkje. Een hacker, genaamd Vespers, breekt binnen in de persoonlijke PC van de Paus in Rome. Hij laat daar een vreemd bericht achter waarin wordt verteld het kerkje verantwoordelijk is voor de doden.

Priester Lorenzo Quart van het IOE (het Instituto per le Opere Esteriore) wordt door zijn baas, Aartsbisschop Paolo Spada en door Kardinaal Iwaszkiewicz (prefect van de Heilige Congregatie voor de Doctrine van het Geloof, de opvolger van de Inquisitie) naar Spanje gestuurd om de zaak uit te zoeken en een rapport te maken.

Hoofdrolspelers in Sevilla ? Een aartsbisschop die nog een eitje te pellen heeft met Quart, een koppige dorpspastoor met een duister verleden, een mooie adellijke bankiersvrouw, een corrupte bankier, een lijfwacht met torenhoge schulden, een trio van marginale misdadigers … Al bij al is het goede thriller met een enigszins verrassend einde.

Volgende boek op de leeslijst wordt nog een (Engelstalige) historische roman : The White Princess van Philippa Gregory.

 

 

Long time ago … in a galaxy far far away …

Ik ben eens gaan grasduinen in al mijn documenten en excels maar ik heb het niet onmiddellijk gevonden : de laatste keer dat ik 15 kilometer heb gelopen. Ik denk dat het ergens in 2010 moet zijn geweest tijdens de voorbereiding om de Great North Run. Vandaag heb ik het in ieder geval weer gedaan, in voorbereiding op diezelfde Great North Run.

Mijn eerste idee was om dezelfde tour van vorige week te lopen en dan na 10,5 km ofwel naar rechts te gaan (rechtstreeks naar huis) of naar links (en een stukje extra te lopen). Ik was goed 1 km onderweg toen ik besloot om dit idee niet uit te voeren en op voorhand een stukje extra te lopen.

Ik ken mezelf namelijk vrij goed en de kans dat ik naar het einde toe de “easy way” zou kiezen zou vrij groot zijn. Maar als ik de extra kilometers er bij neem dan kan ik op het einde geen shortcut meer nemen.

Het bleek een goed idee te zijn geweest. Op de plaats waar ik anders de beslissing links of rechts had moeten nemen stonden er nu ruim 12 km op de teller zodat er minstens 14,5 km zouden worden gelopen.

Uiteindelijk zijn het er 15 geworden in 1u42 en daar was ik behoorlijk tevreden mee. Ook de rondetijden (tussen 6:39 min/km en 7:00 min/km) en de hartslaggegevens (gemiddeld 141) vielen best mee. Naar het einde toe begonnen de beentjes wel van zich te laten horen (of voelen) maar al bij al viel ook dat mee.

Er resten me nog 35 dagen om de ontbrekende 6 kilometers te vinden maar dat zou geen probleem mogen zijn.

Ik heb weer bekertjes gewonnen vandaag ! Endomondo-bekertjes welteverstaan.

Zowel op de 1km, de 3 mijl als de 5km heb ik namelijk een P.R. gelopen. Dit is wel sinds de herstart van vorig jaar want ik heb in 2009, in de voorbereiding op de marathon van Dublin wel sneller gelopen. Toen was ik uiteraard wel 4 jaar jonger en had ik in 2008 getraind voor een Roparun. En al is snelheid niet belangrijk, het is toch altijd plezant.

Soit, dit gezegd zijnde, was ik dus uitermate tevreden met mijn ochtendtraining. Het weer was geweldig (13°C en veel zuurstof in de lucht) en ik zat vrij snel in mijn tempo en kon dat tempo mooi aanhouden. Na bijna 39 minuten had ik 6 kilometer op te teller staan.

Na een douche kon ik dan beginnen aan wat alweer een extreem drukke dag zou worden. Gelukkig hadden we deze week terug warm water.