Het was de bedoeling dat ik vandaag 6,3 km tijdens de Cava-jogging in Zele zou lopen.

Iets voor de middag vertrok ik dan ook richting Zele-Heikant. Dat wat ruim op tijd maar ik zou nog langs de brandweerkazerne van Zele rijden om nog iets af te geven aan Kurt, één van mijn Roparunteamgenoten. Hij was daar van dienst bij de ambulancedienst tot 14u. Toen ik echter om tien voor één aankwam hadden ze net een oproep gehad. Ik had nog net de tijd om een CD door het raam van de ambulance te gooien en weg waren ze.

Ik dan maar enkele kilometers verder gereden naar Zele Heikant maar toen ik daar aankwam was er nog helemaal niets te zien. De jogging begon immers pas om 15u. Ondertussen was het daar ook aan ’t gieten. Ik had echt geen zin om daar nog twee uur rond te lopen in rotslecht weer.

Ik besloot dan maar om terug naar huis te rijden en onderweg te stoppen in Antwerpen om in het Nachtegalenpark te gaan lopen. Helaas, in Antwerpen was het weer al niet veel beter. Dan maar eens proberen hoe het weer in Lier zou zijn. En hoera, toen ik me daar parkeerde aan C.C. De Mol stopte het met regenen.

Ik dacht eerst om de vesten te lopen en daar nog wat bij te doen maar uiteindelijk heb ik gewoon twee keer de vesten gelopen, goed voor 8 km in een tijd van 55:42. Niet echt snel maar mensen die me kennen weten dat ik daar niet wakker van lig. Het belangrijkste is dat ik 1,7km meer heb gelopen dan ik van plan was en dat het vrij vlot ging (behalve misschien die laatste kilometer). En ik mis nu wel de fles Cava die iedere deelnemer in Zele krijgt maar dat is vooral slecht nieuws voor de kandidaat-overnemers van die fles, niet voor mezelf .

Volgende training wordt waarschijnlijk maandag gelopen. Vermoedelijk trek ik dan naar De Averegten in Hallaar. En dan kan ik op de terugweg ergens stoppen om bloemen te kopen want maandag is het immers 15 augustus en dat is bij ons in de Antwerpse Kempen nog altijd de enige echte Moederdag (in tegenstelling tot die “commerciële” dag in mei) (zie ook http://www.beleven.org/feest/moederdag_belgie)

De dag werd vandaag weer goed begonnen met een vroege ochtendloop (of “nachtloop” zoals mijn collega’s al eens plegen te zeggen).

Om half zeven vertrokken richting Nachtegalenpark. Daar het fietspad op en dan eigenlijk rond het park gelopen tot ik ter hoogte van het sportpark terug het park ben ingegaan. Ter hoogte van de oversteek naar het Park Den Brandt het Nachtegalenpark terug uit gelopen en dan via de Vogelzanglaan en de Van Rijswijcklaan terug naar den D100 zoals ons tijdelijk kantoor intern wordt genoemd.

Dit alles was goed voor 5,51 km en die werden afgelegd in een tijd van 35:32. Daar was ik op zich al heel tevreden mee maar wat me nog beter beviel was het feit dat ik mijn snelste kilometer (6:19) de laatste volledige kilometer was.

Ik kan alleen maar hopen dat het zo blijft evolueren. Toen ik vanavond bij mijn kapster zat te wachten op mijn beurt heb ik namelijk twee beslissingen genomen.

De eerste beslissing : ik ga (nog eens) proberen om te stoppen met roken. Ik heb me voorgenomen om vanaf 4 september, de dag dat ik op vakantie vertrek, de sigaretten te laten voor wat ze zijn. Waarom die datum en waarom niet direct ? Ten eerste omdat de echtgenoot van mijn collega ook heeft gezegd dat hij vanaf september gaat stoppen. Ten tweede omdat ik me daar mentaal moet op voorbereiden, roken is volgens mij immers een mentale verslaving en geen fysieke verslaving. En ten derde, als ik geen sigaretten meeneem op reis dan kan ik er ook geen roken. Hebben ze dan in Engeland geen sigaretten ? Toch wel maar dat is allemaal van die “slappe” rommel en bovendien zijn ze daar onbetaalbaar. Waarschijnlijk ga ik, net als bij mijn vorige poging, weer een spaarpotje aanleggen ten voordele van mijn Roparunteam.

De tweede beslissing heeft met het lopen te maken. Sinds ik in 2007 ben begonnen met Start-to-Run heb ik twee pogingen ondernomen om een marathon te lopen. Een eerste poging in 2008 in Eindhoven maar toen heb ik na 25km opgegeven. Ik heb dat jaar wel de Roparun meegelopen (60km gespreid over twee dagen). In 2009 ben ik dan naar Dublin getrokken om te starten in de marathon en die heb ik wel uitgedaan. Ik leg de nadruk op uitgedaan en niet uitgelopen. De laatste 10km heb ik toen namelijk half wandelend, half lopend afgelegd. Ik heb wel de finish gehaald zij het in 5u32. Ik wil het dus nog eens proberen en als het even kan volgend jaar in Antwerpen. Wordt vervolgd …

Het was vandaag nog eens tijd voor een dagje “recup”.

Ik had er wel een heel belangrijke reden voor : vorige week had ik een telefoontje gekregen van Mandy (de vriendelijkste reisconsulente van België) waarin ze me meedeelde dat mijn reisdocumenten waren toegekomen.

Ik vertrek wel pas op 4 september maar ik vond toch dat ik ze vandaag al moest gaan afhalen zodat ik me al mentaal kan beginnen voorbereiden op de reis.

Die reis brengt me trouwens terug naar het zuidwesten van Engeland : Cornwall. Eerst een weekje met Falmouth als uitvalsbasis en dan nog een weekje meer oostwaarts in Dunchideock (nabij Exeter in Devon).

Maar vóór ik naar Antwerpen vertrok ben ik eerst nog gaan lopen. Het is tenslotte dinsdag. Onder een stralend blauwe hemel (waar een uur later al niets meer van te zien was) bij een heel aangename looptemperatuur vertrok ik rond acht uur voor mijn vijf kilometer. Halverwege moest ik mijn training wel onderbreken omdat ik een SMS kreeg van een bezorgde collega die vroeg waar ik was. Ze was vergeten dat ik een dagje niet zou komen. Ik heb het gisteren nog gezegd dat ik fijne collega’s heb hè.

 

Collega’s … de meeste mensen hebben er mee te maken. Je hebt ze in alle maten en gewichten en net als familieleden heb je ze meestal niet te kiezen en moet je er mee zien te leven.

Sommige collega’s zullen je irriteren vanwege hetgeen ze doen, anderen wekken dan weer ergernis vanwege hetgeen ze niet doen. Met sommigen kom je goed overeen, anderen laten je eerder koud.

Als je zoals ik al meer dan een kwarteeuw (wat lijkt dat lang) voor dezelfde werkgever werkt dan heb je al veel collega’s zien komen en gaan. De irriterende collega’s zijn gelukkig in de minderheid. Met de meesten heb je een goede collegiale band.

Maar er zijn altijd een aantal collega’s waar het net dat tikje beter mee klikt. Daar doe je al eens iets meer voor en omgekeerd. Ik heb het geluk dat ik meer van die collega’s heb en gehad heb. Het zit ‘m soms in van die kleine dingen.

Neem nu bijvoorbeeld mijn collega Heidi. We zijn al een vijftal jaar “buren” op ’t werk. Als één van ons op vakantie gaat, dan zorgt de andere ervoor dat de mailbox niet uitpuilt van mails wanneer we terugkomen. Ook in projecten werken we goed samen. Alleen op muzikaal gebied durven we al eens van mening verschillen.

En als zij dan eens op vakantie gaat naar het buitenland, dan zal ze, indien mogelijk, altijd iets van Coca Cola meebrengen. Dit jaar was het dit heel “schattig” blikje uit Italië.

Bij deze nogmaals bedankt Heidi !

 

Vandaag een beetje de “snob” uitgehangen.

De NMBS bood me twee mogelijkheden om naar Brugge te sporen. Een rechtstreekse trein die me op 1u45 naar Brugge zou brengen, zonder overstappen. Of een verbinding die bijna twee uur zou kosten en waarbij ik in Berchem zou moeten overstappen. Ik koos voor de tweede optie. Als ik dan toch eens in eerste klasse zou reizen dan zou ik er zo lang mogelijk van genieten. Bovendien was die eerste trein een “dieseltje” en het eerste klasse compartiment in die treinen is klein en onvoldoende afgescheiden van het “gepeupel” uit tweede klasse .

Als ge dan toch eens in “luxe” wil reizen, dan moet ge het goed doen hè ?

En eigenlijk reist dat niet slecht die eerste klasse. De zetels zijn iets breder en je hebt iets meer beenruimte. Maar wat je vooral NIET hebt zijn medereizigers, of toch niet veel. En de medepassagiers die je dan toch hebt zijn meestal rustige mensen op leeftijd. Dat is een verademing in vergelijking met de “jengelende joeng” die ik gewoon ben. Gewoon zalig om rustig te lezen.

Mijn reisdoel waren de Zandfeesten in Brugge : een rommelmarkt die begint aan het Station en zich uitstrekt over het Koning Albert I Park, ’t Zand en nog wat omliggende straten. Toen ik aankwam was het weer alvast heel uitnodigend. En bijna onmiddellijk deed ik al een koopje : vier OHEE’s uit 1972 in heel goede staat voor slechts 2 euro (samen !). Dat beloofde veel goeds. Strips staan niet bovenaan de lijst als ik naar de Zandfeesten ga maar koopjes laat ik nooit liggen.

Ik ga vooral naar de Zandfeesten op zoek naar stukken om mijn verzameling van die Amerikaanse frisdrank met rood-witte kleuren aan te vullen. Ik zag al snel enkele mooie stukken liggen maar het probleem is dat objecten plots veel duurder worden wanneer er Coca Cola op staat.

Even dacht ik dat het snel zou gedaan zijn met rommelen want plots gingen de hemelsluizen open voor een hevige maar gelukkige korte regenbui. Op enkele minuten tijd was ’t Zand nagenoeg leeg. Maar na regen komt zonneschijn en al snel kon ik mijn zoektocht verder zetten.

Rond een uur of één was ik rond en kon ik met een buit van 15 stripverhalen, 1 Coca Cola domino spel en 6 Coca-Cola flesjes terug richting station. Onderweg bij de Panos nog snel 3 nieuwe Coca Cola blikjes op de kop getikt en dan in een wederom nagenoeg verlaten eerste klasse wagon richting Kempen.

Geslaagde dag dus !

 

 

Eergisteren vroeg ik me nog af of ik voor “snel” of “lang” zou gaan. Ik denk dat ik toch voor”lang” zal gaan, ook al is het dan een beetje trager.

Tijdens de week zal het voorlopig wegens tijdsgebrek ongetwijfeld beperkt blijven tot 5 à 6 km  maar ik ga proberen om tijdens het weekend de afstand stilletjes aan op te drijven, met de nadruk op stilletjes aan.

Vandaag is het me in ieder geval al gelukt. Afgelopen dinsdag 5,26km, afgelopen donderdag 5,40km en vandaag 6,00km. En volgende zaterdag zouden het er 6,3 moeten worden, tenminste als de afstandmeters van de CAVA-jogging in Zele met goed materiaal werken. De naam van de jogging is trouwens letterlijk te nemen. Elke deelnemer krijgt een fles CAVA mee naar huis. Nu heb ik zelf sinds 1987 geen druppel alcohol meer aangeraakt, ik zal wel iemand vinden die deze fles van me wil overnemen zeker ?

Maar dat is pas voor volgende week. Morgen staat er nog een bezoekje aan Brugge op het programma. En daar rij ik met de trein naartoe … in 1^ste klas ! De NMBS was onlangs immers niet tevreden over zichzelf en heeft me om dat te “vieren” een eerste klasse biljet geschonken. Dat is maar geldig tot het einde van deze maand en het is dus hoog tijd om dit te “verzilveren”. En aangezien het morgen Zandfeesten zijn in Brugge combineer ik de twee. Eventueel rij ik nog even verder naar de zandsculpturen Blankenberge maar alles zal afhangen van het weer.

Sinds vanochtend ben ik officieel gebruiker van VELO, “de handige fiets van ’t Stad” !

Ik heb momenteel nog wel mijn eigen fiets in de ondergrondse parking van het station in Berchem staan maar die bezorgt me eigenlijk problemen.

’s Morgens is de meest praktische manier om op ’t werk te geraken fietsen van Berchem naar ons kantoor. Maar ’s avonds is het dan weer praktischer om naar Antwerpen-Centraal te rijden, tenminste als ik zeker wil zijn van een deftige zitplaats.

Tweede probleem : als het ’s morgens regent dan neem ik de bus of de tram. Maar als het dan ’s avonds mooi weer is dan rij ik liever met de fiets.

En de “VELO” biedt een oplossing voor al deze problemen. Er is zowel aan Berchem als Antwerpen-Centraal een VELO-station. En op 200m van ’t werk is er ook zo’n station. Nu kan ik dus alle kanten uit. Fiets, bus, tram of zelfs te voet … het maakt allemaal niet uit. En het kost me zelfs niets. Mijn werkgever betaalt de jaarkaart (normaal gezien 35 euro, nu tijdelijk 29 euro) integraal terug. Dat is dus een win-win situatie. Allez, toch bijna want op de tram kan ik nog lezen en dat gaat op de fiets iets moeilijker

Akkoord, de fietskes zien er een beetje belachelijk uit maar ze bollen wel goed en brengen me waarheen ik wil. Tenminste, als er zijn want toen ik deze avond na ’t werk een fiets wou nemen, weliswaar niet aan mijn “normale” station, was dat specifieke station leeg … Ik heb dan maar de tram genomen.

 

Sinds ik na de Roparun na enkele maanden van quasi inactiviteit terug ben beginnen lopen heb ik de smaak toch echt terug te pakken. En dat betekent dat er op donderdag gelopen wordt en bij voorkeur ’s ochtends vroeg wanneer de meeste mensen nog slapen. Ik was wel wat later dan normaal maar dat lag uiteraard aan de werkzaamheden op de E313.

Vandaag heb ik gekozen voor een “stadsroute”. Ik ben vertrokken richting station Antwerpen Zuid en daar nam ik dan het ringfietspad tot aan de Jan Van Rijswijcklaan. In plaats van dan via de Vogelzanglaan naar één van de parken te lopen ben ik de Van Rijswijcklaan blijven volgen tot aan het einde. Daar wou ik dan linksaf slaan om over de Bevrijdingstunnel langs het Park Den Brandt te lopen maar door de werken ging dat helaas niet. Er zat dus niets anders op dan via de Jan de Voslei terug te lopen. Uiteindelijk had 5,40 km op de Garmin staan in een tijd van 35:40.

Ik weet nu niet echt hoe het verder moet. Probeer ik de snelheid te verhogen of probeer ik de afstanden te verlengen ?

Ik zou ook wel eens graag een 5km op 30 minuten lopen maar mijn huidige tempo (9km/u) bevalt me best. Ik heb het nooit echt voor snelheid gehad, ook niet toen ik vroeger nog wielertoerist was (voor de auto maak ik graag een uitzondering maar alleen als het veilig kan).

Omdat mijn loopmaatje vandaag geen tijd om na ’t werk te gaan lopen, ben ik er vanochtend vroeg maar op mijn eentje aan begonnen.

Eigenlijk had ik niet echt veel zin want ik had precies nog altijd zware benen van mijn dagje Lokeren. Niet dat het lopen toen zo zwaar was geweest maar die uren daarna blijkbaar wel. Maar ik ben dus toch maar vertrokken. De eerste paar minuten gingen inderdaad stroef maar dat werd alsmaar beter. En op die manier had om 7u al 5,25km gelopen op 35:26. Een fijne manier om de werkdag te beginnen.

Toen ik me na het lopen ging douchen werd ik wel even (aangenaam) verrast. Vóór onze verhuis, nu bijna twee maanden geleden, hadden we twee doucheruimtes, eentje voor de heren en eentje voor de dames. Elke ruimte had twee kleine douchecabines en een gezamenlijke kleedruimte.

In onze “nieuwe woonst” is er één grote doucheruimte met daarin 4 aperte cabines. Die cabines bestaan uit een douchecabine en een kleedhokje. Er zijn er twee voor de heren en evenveel voor de dames.

Meestal kom ik daar ’s morgens vroeg de “usual suspects” tegen. Een paar mannen die met de (koers)fiets komen werken. Maar vanochtend werd ik verwelkomd door een “bevallige jonge deerne” in badhanddoek. Niets schokkerend en heel zedig hoor ! Maar het was eens iets anders dan al “harige” mannen.

Helaas was de rest van de dag niet zo aangenaam. Enkele nieuwe schermtoepassingen, die half september in productie zouden moeten gaan, moeten testen en dat verliep niet echt zoals ik het had verwacht. Nog niet in die mate dat ik me zorgen ga maken. Maar ten laatste overmorgen zouden de grove fouten er toch zeker uit moeten zijn.