Het weekend werd vrijdagavond ingezet met Belpop Bonanza Superstar in CC De Zwanenberg. In deze voorstelling van bijna 2 uur wisten Jan Delvaux ons (alweer) te boeien met anekdotes en verhalen.
Zaterdag werd er zoals gewoonlijk flink in de tuin gewerkt om dan ’s avonds naar een fuif te gaan van een collega van Conny die, net als ik later dit jaar, overstappen op tram 6.
Vandaag ging het er iets rustiger aan toe.
Carine, ex-collega, ex-roparunner en al jaren vriendin, organiseerde met Fotoklub 72 hun jaarlijkse Foto- en Digisalon in het Districtshuis van Deurne. En laat dat Districtshuis nu net aan de ingang van het Rivierenhof liggen. Dan combineer je toch die twee zeker?
Het Rivierenhof is met zijn 132 ha het grootste park van de stad Antwerpen.
De naam die ooit “’t Goed ter Rivieren” was, verwijst naar de aanwezigheid van de door het park meanderende rivier de Grote Schijn (dikwijls “het Groot Schijn” genoemd) en de vijvers die daardoor zijn ontstaan, alsmede naar de nabijgelegen Herentalse Vaart.[1] Het domein werd in de 16e eeuw aangelegd als buitenverblijf. Van 1618 tot 1773 was het eigendom van de jezuïeten. Op het domein bevindt zich nog een gedenksteen hieraan uit 1735: de “jezuïetensteen”. Dit is een brokstuk van de vroegere Ignatiuskerk in Antwerpen (nu de St.-Carolus Borromeuskerk), die in 1718 door een bliksem werd getroffen en afbrandde. In 1773 werd de jezuïetenorde opgeheven.
In 1776 werd het domein openbaar verkocht en kwam het in handen van de bankier Jan Baptist Cogels die het oude kasteel van de Jezuïeten liet afbreken en vervangen door een toen modern kasteel. Twee jaar later, in 1778, kocht hij ook het kasteel Sterckshof, dat naast het domein lag. Nadien ging het domein over naar de zoon Albert Cogels en vervolgens naar diens zoon Georges Cogels. In 1889 werd het domein openbaar verkocht en toegewezen aan Louisa Bosschaert – Cogels.
In 1921 werd het domein onder impuls van provinciegriffier J. Schobbens gekocht door de Provincie Antwerpen, die het vanaf 1923 openstelde voor publiek. (Bron Wikipedia)
Het werd een mooie wandeling en ook de foto’s van de tentoonstelling mochten worden gezien. Al waren sommige foto’s naar mijn smaak net iets teveel bewerkt. Bijlichten, bijkleuren, bijsnijden … dat is geen probleem. Maar knippen en plakken en spiegelen en zo … dat hoeft voor mij niet.
walkingwithluc 