Festivalgangers

De tijd dat we naar de grote festivals gingen is voorbij maar kleinschalige festivalletjes durven we nog wel aan.

Zeker wanneer ze, zoals M-idzomer, plaatsvinden op een leuke locatie meer bepaald in de tuin van Museum M in Leuven.

Van de vier dagen kozen wij voor vrijdag en zaterdag. De auto lieten we achter in Parking De Vaartkom waar je op vrijdag en zaterdag 4 uur gratis kan parkeren (vrijdag hebben we zelfs helemaal niets moeten betalen.

Je kan er eventueel ook een gratis shuttle naar het centrum nemen maar wij hebben de 2 km naar het centrum gewoon te voet gedaan.

Vrijdag zijn we eerst gaan eten in De Valck in de Tiense, een restaurant dat al 35 jaar wordt uitgebaat door mijne beste (hoge) schoolkameraad, de Rudy Geen uitgebreide menukaart maar wat er wel op de menu staat is dan wel heel lekker.

Na de maaltijd waren we te laat voor Loverman maar wel  ruim op tijd voor ons eerste optreden : J. Bernardt. J. Bernardt is een nevenproject van de Jinte Deprez dat in 2016 ontstond toen zijn band Balthazar een pauze inlaste. Het was niet onze eerste keer en ook deze keer was hij weer heel goed.

Daarna volgde Girls in Hawai. Girls in Hawaii is een indie-rockband, bestaande uit zes leden afkomstig uit Braine-l’Alleud. In mei 2002 tekende de band een contract met 62TV. In november van datzelfde jaar wonnen ze Studio Brussels demopoll, een wedstrijd waarin de luisteraars van Studio Brussel hun stem konden uitbrengen op een van de honderden demo’s die werden ingezonden. Ook dit optreden mocht er best zijn.

Zaterdagnamiddag trokken we terug naar Leuven waar we eerst een hapje gingen eten in Dolce Vita in de Wandelingstraat. Waarom niets eten op het festival? Omdat ik niet echt fan ben van falafel of bao met okonomyaki of een Gorgonzola Beyond Burger. Noem me ouderwets maar bij festivals denk ik aan frieten en een vettige hamburger 😉. Ze schonken er trouwens ook die andere cola. Culinair gezien is M-idzomer dan ook niet mijn favoriet

Maar muzikaal scoren ze wel en dat bewijs leverden ze dus zaterdag.

Om 18u begon Dressed like Boys, een soloproject van Jelle Denturck, de frontman van DIRK. Naar eigen zeggen heeft hij met DIRK lekker veel herrie gemaakt maar vond hij het nu de tijd om wat meer rustige muziek te brengen. Muziek waarmee hij meer persoonlijke thema’s aanraakt.

Daarna was het de beurt aan Wannes Cappelle en het Zesde Metaal. Ook al vaker gezien en nog nooit teleurgesteld geweest. Dat was ook gisteren niet het geval. Vooral omdat ze behoorlijk wat nummers brachten van hun laatste elpee die ze nog maakten met gitarist en toetsenist Tom Pintens die ook het producen voor zijn rekening nam. Een maand nadat de plaat was afgewerkt overleed die aan darmkanker.

Ik blijf het wel het moeilijk hebben met de vergoddelijking van Ploegsteert. Een mooi nummer maar soms toch wel te veel verheerlijkt (al kan dat ook wel te maken hebben met het feit dat dit een favoriet nummer van is van ene K. Vannieuwkerke, een man die mij de laatste jaren meer en meer irriteert.

De avond werd afgesloten door Joost Zweegers, a.k.a. NOVASTAR. Hij bracht een beetje een overzicht van zijn twintigjarige carrière onder begeleiding van een heel sterke band. Novastar was gewoon top. Meer moet je daarover niet zeggen.

Gitaarrock ?

Eén van mijn collega’s verwijt me soms dat ik enkel naar concerten van gitaarrock uit de jaren tachtig ga. Terwijl ik toch echt wel een heel gevarieerd programma heb hoor. Van Abba tot Zappa, van Beethoven tot Strauss, van Armand tot Verminnen.

De concerten die ik de afgelopen week heb bezocht moeten dat toch wel bewijzen.

aridDe laatste vrijdag van november trokken Conny en ik nog eens naar de AB. In de reeks REWIND haalde de AB niemand minder dan ARID naar Brussel. Ze speelden, in een eenmalige reünie, hun debuutalbum Little Things of Venom integraal op het podium. Dat werd aangevuld met enkele andere van hun nummers. IJzersterk optreden was dat. De stem van Jasper Steverlynck is toch wel uniek hoor. En wat mij betreft één van de sterkste van ons land. Vóór het optreden mochten we trouwens nog getuige zijn van de onthulling van de gedenksteen die ze voor de oude ingang hebben gelegd.

burtonAfgelopen vrijdag mochten we naar CC De Zwanenberg in Heist op den Berg. Daar werden we verwacht door Michelino Bisceglia. Bisceglia is een Belgische Italiaan, geboren in 1970, jazzpianist en ook schrijver van filmmuziek. Zo heeft hij de muziek voor Marina (jeweetwel, die van Rocco Granata), De bende van Jan de Lichte en Hannah geschreven.

In het eerste deel van het optreden bracht hij eigen werk en dat was vrij moeilijk om volgen want echt wel jazz. Ik ben daar niet zo’n grote fan van. Drie muzikanten die elk hun eigen lied spelen? Voor mij hoeft het niet. Gelukkig was het tweede deel veel beter. Daar speelde hij muziek van films van Tim Burton. Weliswaar bewerkt zodat er een tikje meer piano in zat maar met nog 6 andere muzikanten en een twintigkoppig jeugdkoor op het podium was het genieten van de filmuziek. Zo werd het toch nog een leuk concert.

Ook vandaag ben ik naar Heist op de Berg geweest, weliswaar zonder Conny maar wel met mijn moeder. Deze namiddag bracht het Vlaams Muziek Theater immers het beste van zich tijdens hun Galaconcert 2019.

Muziek van Mozart, Strauß, Lehar, Morricone, Lincke … gebracht door de 17 geweldige muzikanten, met 3 zangeressen en 2 zangers en ook Bram De Beul en Irina Yakousheva die samen het duo Vilja vormen en als dansduo in de finale van Belgium’s got Talent staan.

Zo’n concert is eigenlijk twee uur relaxen in uw stoel en genieten van de muziek. Dat mag ook met de ogen dicht (al zie je dan niets van die twee indrukwekkende dansers).

Zo zie je maar … drie goede concerten (nu ja, tweeënhalf) en geen gitaarrock. Het kan dus wel.

Lage Landen

Weet je wat eigenlijk een dom idee is?

Op een dag dat KV Mechelen de finale van de beker speelt tegen AA Gent met de trein van Mechelen naar Gent rijden. Ik  overdrijf een beetje hoor. Want het was in beide steden wel druk, de tentoonstelling waarvoor we naar Gent reden, had er geen last van.

Maar we vertrokken dus vrij vroeg vanuit de Maneblussersstad met de trein naar de Stroppenstad. Bij vertrek werden we omringd door Rood-Gele truien, sjaals en mutsen. Bij aankomst evenveel truien, sjaals en mutsen maar dan Blauw-Wit.

Wij trokken ons er niks van aan en wandelden op ons gemak naar het Sint-Pietersplein waar 4,5 uur vóór de aftrap toch al supporters rondhingen. De Sint-Pietersabdij was gelukkig open zodat we niet tevergeefs de verplaatsing hadden gemaakt.

Doel van onze reis : Lang leve de muziek, een expositie over 60 jaar liedjes uit de lage landen. Een overzicht van de Nederlandstalige muziek in al zijn facetten. Veel foto’s en memorabilia, veel muziek ook die je via de audioguide kon beluisteren maar het waren vooral de verhalen van Jan Delvaux (van Belpop Bonanza) die het een heel boeiende tentoonstelling maakten.

Mocht je nog niet geweest zijn, haast je dan want het is echt de moeite waard.

Na het bezoek aan de tentoonstelling, kwamen we tot de vaststelling dat we toch behoorlijk meer tijd dan verwacht waren binnen geweest. We wilden nog verder gaan naar het Dr. Guislainmuseum en eventueel nog even kijken of we een koffie konden krijgen bij mijn neef maar daarvoor hadden we eigenlijk niet echt de tijd meer. Bovendien wilden we graag de voetbaldrukte ontwijken, zowel in Gent als in Mechelen.

Geen probleem, we hebben weeral een reden om nog eens terug te gaan naar Gent.