Het weer was te mooi om niet te gaan wandelen vandaag.
Aanvankelijk dachten we om naar Leuven te gaan voor de 3 x 3 wandeling maar met dit weer had ik meer zin in een natuurwandeling. Bovendien zou het in Leuven wel eens heel druk kunnen zijn geweest met het begin van hun feestjaar van 600 jaar Universiteit.
We trokken dan maar naar Keerbergen voor de Broekeleiwandeling. Deze wandeling vertrekt op het Gemeenteplein en volgt de knooppunten 9 – 902 – 90 – 903 – 91 – 92 – 93 – 94 – 95 – 9.
Al snel zit je in de natuur, in de Broekelei. Dat is een door de Dijle gevormde fossiele meander. Als je de naam “broek” ergens ziet verschijnen dan weet je dat laarzen of (waterdichte) wandelschoenen aangeraden zijn en dat is ook hier het geval. Vooral het eerste stuk was vettig met hier en daar enkele overstroomde wandelpaden.
Maar wel heel mooi en vooral rustig om door te wandelen.
Op het jaagpad naast de Dijle was het door de wind wel berekoud.
De drie maal drie wandeling met verhalen over Erasmus, Bouts en dergelijke zal ongetwijfeld heel boeiend zijn geweest maar effe tot rust komen in de natuur is ook altijd welkom.
Zeker als je dan bij thuiskomt nog kunt genieten van “lunchtime” in ons vogeltjesrestaurant.
Voor onze wandeling trokken we vandaag naar Erps Kwerps voor de vliegtuigwandeling. Een wandeling die we als eens eerder hadden gedaan maar toen met dichte mist. We hebben toen heel veel vliegtuigen gehoord maar minder gezien.
Vandaag was het daar beter weer voor.
We zouden vertrekken aan de kerk van Erps Kwerps maar omdat ze daar aan ’t werken waren, net als overal anders in België, moesten we iets verderop parkeren. Geen probleem, daardoor zaten we dichter op onze route.
We volgden de nooppunten 80 – 81 – 83 – 307 – 308 – 82 – 813 – 81 – 80, samen goed voor een kleine 6 kilometer.
Enerzijds is het een saaie wandeling, rechtdoor naar de luchthaven en rechtdoor terug maar omdat je tussen eindeloze velden wandelt met mooie panorama’s is het toch geen saaie wandeling.
En dan heb je natuurlijk de vliegtuigen. Op het anderhalf uur dat wij er waren hebben we toch minstens 20 vliegtuigen geteld, waaronder het Kuifje-vliegtuig van Brussels Airlines.
Zo guur als het vrijdag was, zo zalig was het weer gisteren. Het leek wel lente.
Wij trokken naar Hofstade naar Domein Hofstade, ook wel Hofstade Plage genoemd. Dit 160 hectare groot recreatiepark is eigendom van Sport Vlaanderen.
In 1901 werd beslist om een spoorlijn Weerde – Muizen aan te leggen. Er werden heel wat gronden onteigend en hieruit werd grond geschept om de spoorweg op een verhoog te kunnen bouwen. De werken waren rond 1914 nog steeds niet helemaal voltooid en na het uitbreken van de oorlog werd beslist om de putten te laten vollopen met water.
De vijvers van Hofstade zijn er dus overblijfselen van. In de jaren twintig werd het een populaire recreatiezone, evenwel zonder voorzieningen. Vanaf 1932 werd Hofstade Plage of Hofstade-Bains opengesteld voor recreatie en werd een gedeelte ingericht als recreatiezone. Het werd in 1933 geopend door Koning Albert I.
Er was een rolschaatspiste, een wielerbaan voor baanfietsen, tennisvelden, en vele restaurants, cafés en drankgelegenheden gegroepeerd op een plein, de opgerichte Vieux Marché.
In 1939 werd het hele domein als Rijksdomein voor Preventieve Gezondheidszorg door Openluchtleven opengesteld, en werd het uitgebaat door het Ministerie van Volksgezondheid en Gezin. (Bron Wikipedia)
Van die grandeur van vroeger valt nu nog weinig te bespeuren. Een groot deel van de gebouwen staat te verkommeren. Al heeft die industriële archeologie natuurlijk ook wel iets.
Tijdens onze wandeling was ik wel verbaasd toen we in het bos enkele hertjes tussen de bomen zagen lopen. Op plaatsen waar ik ze verwacht zie ik ze nooit en hier ineens wel. Een deftige foto maken was helaas niet mogelijk.
Onze wandeling ging langs “virtuele” wandelknooppunten. Je kan op de website www.wandelknooppunt.be wel een wandeling uitstippelen maar je moet ze ofwel via de app volgen ofwel een gpx downloaden en die volgen op een gps-toestel.
Ik ga beginnen met een geruststelling : de Lunch Garden is terug open en het eten is er nog altijd even lekker en even goedkoop. Ik kan dus terug op vrijdag met moeder gaan eten 😉.
Gisteren zouden Conny en ik gaan wandelen in het Hofstade maar de kaartvriendin annex chauffeur van moeder was ziek en dan hebben wij ons nog maar eens opgeofferd en hebben we taxi gespeeld.
We zijn dus niet in Hofstade gaan wandelen maar wel in Poederlee, het Heggedorp. De auto achtergelaten op de parking van het Mollenhof en na het verorberen van een smakelijke croque op pad.
Het knooppuntennetwerk loopt net achter het Mollenhof dus wij pikten daar in. Je kan ook vertrekken aan de Heggekapel waar er ook wat parking is.
Het is een mooi en rustige wandeling waarbij je een stuk langs de Aa loopt. Je komt onderweg ook Den Ouden Hofberg tegen. Dat is een Motte, een kunstmatig aangelegde zandheuvel omringd door een natte of droge gracht. Bovenop stond een verdedigingstoren. Den Ouden Hofberg is 6,5 meter hoog en werd vermoedelijk in de 2de helft van de 12de eeuw opgeworpen door de Heren van Poederlee.
Ter hoogte van knooppunt 78 zie je dan de Heggekapel. Daar heeft het wonder van de Hegge zich voorgedaan in 1412. Vijf hosties die de ciboriedief Jan vander Langerstede daar in een konijnenpijp had achtergelaten werden na 8 dagen onbeschadigd teruggevonden. Een ciborie is de kelk waarin de hosties worden bewaard. In de eerste helft van de 15de eeuw heeft de Heer van Poederlee, Jan van Vriesele er dan een kapel laten bouwen. De kapel is afgeboord met bruine ijzerzandsteen die veel fossielen bevat en die Poederlaan wordt genoemd. Deze grondsoort is veel aanwezig in Poederlee.
Enig minpunt aan de wandeling? De bosbeheerders. Ik begrijp dat het nodig is om bossen uit te dunnen maar wat ik niet begrijp is waarom dat niet kan zonder de wandelpaden gewoon te verwoesten.
Ook deze keer was het weer van dat : sporen van een halve meter diep die vol water of modder staan. Hier en daar wel een poging ondernomen om het terug te egaliseren maar het wordt er dan gewoon modderiger op. Dat duurt dus jaren eer die paden hersteld zijn, als het al ooit zover komt. In “mijn” wandelbos achter onze tuin hebben ze dat enkele jaren geleden ook gedaan en van zodra er één druppel regel valt is het er een ramp. Prettig is dat niet.
Vandaag stond dan in het teken van de Stripbeurs in Putte, één van mijn favoriete beurzen waar er altijd wel koopjes te doen zijn. Deze keer was geen uitzondering. Met volle portefeuille en lege rugzak naar binnen, met halfvolle portefeuille en volle rugzak naar buiten, dan kan je spreken van een succesvolle beurs. Zeker wanneer je enkele “oudjes” van het lijstje kunt schrappen.
walkingwithluc 