Het was me het cultuurweekend wel.

Het begon eigenlijk op donderdagavond. Toen gingen Conny en ik in CC Zwanenberg in Heist op den Berg luisteren naar Tir Arthur, de monoloog van Warre Borgmans, geschreven door Erik Vlaminck en met muziek van Bo Spaenc.

Het verhaal is een spin-off van Suikerspin, een roman van Erik Vlaminck en vertelt het verhaal van Arthur van Hooylandt. Arthur heeft nu een schietkraam op de kermis maar vroeger toen hij nog getrouwd was toen had hij een kindermolen.

Zijn vrouw blijkt nu te zijn overleden en Arthur heeft een kopie van het overlijdens attest nodig.

Warre Borgmans was zoals steeds top, de muziek vond ik vaak overbodig.

Vrijdagnamiddag trok ik dan met moeder (en met een hele hoop leden van OKRA Vorselaar) naar CC De Werft in Geel. Daar bracht Kempenshow een ode aan het Eurovisiesongfestival uit de jaren ’60, ’70 en ’80 m.a.w. de tijd toen het nog een liedjesshow was en geen freakshow. Martine Dams, Ann de Winne en Marc Stans brachten onder nummers van Sandy Shaw, France Gall, Gigliola Cinquetti, Vicky Leandros, Ann Christy, Nicole en Hugo, Lulu, Cliff Richard, Johnny Logan, Lenny Kuhr, Abba en uiteraard ook Sandra Kim. Na ruim 2 uur sloten ze af met Hallelujah van Milk and Honey.

Marine Dams was duidelijk de beste zangeres, beter dan Ann De Winne die, naar mijn mening, soms liedjes zong-die niet echt geschikt waren voor haar. De minste van het trio was Marc Stans. Ik had het gevoel dat hij soms te snel en dan weer te traag speelde voor beide zangeressen. Zelf heeft hij ook gezongen maar dat was niet altijd even zuiver.

Na Geel even naar huis gereden om wat te rusten want ’s avonds moesten moeder en naar Heist op de Berg. In de Blauwe Zaal van CC Zwanenberg bracht Barbara Dex haar nieuwe album “Dex in ’t Groot”.

Op dit album brengt ze haar versie van liedjes van artiesten die belangrijk zijn geweest voor haar. Mensen zoals vader Marc Dex, Louis Neefs, Ann Christy, Conny van den Bosch maar ook Dolly Parton en Janis Joplin.

Ik heb haar al vaker aan ’t werk gezien en tot nu toe heeft ze me nog nooit teleurgesteld.

Zaterdag stonden er op de jaarmèt van Peulis ook nog enkele optredens op het programma maar ik vond dat ik de afgelopen genoeg cultuur had gehad dus die hebben we maar laten schieten.

Ook de afgelopen dagen hebben we onze plannen een beetje moeten wijzigen.

Vrijdag begon nog “normaal” met een bezoekje aan de bandencentrale om de winterbanden er terug op te leggen en daarna naar de kapper om de haartjes wat bij te knippen. Daar had ik een gemiste oproep van mijn broer die op vakantie was in Zuid Afrika. Kort daarna gevolgd door een kort bericht : “kan jij mij morgen komen halen in Zaventem? Ik loop op krukken”.

Blijkbaar een ongelukkige uitschuiver gehad tijdens een wandeling op de laatste dag met een gebroken kuitbeen als gevolg. Dus … de zaterdagochtend naar Zaventem en vandaag verder naar de spoed in Herentals. De “receptioniste” wilde ons niet binnen laten want “wij doen niet aan second opinions” maar voor we goed en wel buiten waren hield de spoedarts zelf ons tegen en die stuurde ons onmiddellijk terug voor een nieuwe RX-scan en vooral bloedverdunners. Toch niet zo’n beste beurt van die persoon achter de balie.

Zondag brachten we eerst nog een bezoekje aan Leuven voor de Dieric Bouts tentoonstelling in het M-museum in Leuven. Een echte aanrader, al was het maar voor de supergrappige maar toch leerrijke audiogids ingesproken door Warre Borgmans. Die is wel voor kinderen bestemd maar als man wordt je toch nooit volwassen dus dat is geen probleem.

’s Avonds zijn we dan nog eens richting Brussel gereden maar dan de andere kant uit naar Halle en Dworp om de plusdochter naar een Jonge Heldenkamp te brengen.

Gisteren stond er weer een verplaatsing op het programma, deze keer Peulis naar Vorselaar en terug. In Vorselaar was er immers een Kempisch Buffet ten voordele van het Vorselaars Wieler Comité. Uiteraard brachten we ook een bezoekje aan het kerkhof. Dat zouden we ook nog eens doen in Peulis.

En vandaag zijn we dan “even” naar Ieper gereden om een paar verzekeringsdossiers te openen en om wat medicijnen op te halen. Dat had een leuke toeristische uitstap kunnen worden ware het niet dat er net vandaag een van de zwaarste stormen van de afgelopen jaren over het land trok. Hoe dichter ik bij Ieper kwam, des te steviger moest ik mijn stuur vasthouden.

Ik moet toegeven dat ik een paar keer heb gevreesd om te worden opgepikt door de wind en ergens anders terug te worden neergeplakt.