Best wel een spannende dag gehad vandaag.
Vandaag ben ik immers, voor het eerst sinds 13 maart, nog eens naar het kantoor in Antwerpen geweest.
En ik moet toegeven, na drie en halve maand thuiswerk, was ik er toch niet helemaal gerust in.
De nadruk blijft bij ons op thuiswerk liggen maar het is wel de bedoeling dat we één dag per week naar kantoor komen. Ik koos voor de donderdag, al had ik best kunnen thuisblijven aangezien ik als diabetespatiënt tot de risicogroep behoor.
Maar ik wilde nog wel eens collega’s in levende lijve zien en horen en niet via Skype of Microsoft Teams 😉.
De wekker dus maar een uurtje vroeger gezet en rond een uur of zes op de trein gestapt richting Antwerpen, met bedekte mond en neus. Na een wandeling van een klein halfuurtje (ik wist gelukkig de weg nog) aangekomen op kantoor. Gels hier, gels daar, enkel richting in de trappenhal, beperkt aantal medewerkers per keer in de lift, verplaatsingen van de ene verdieping naar de andere verdieping met mondmasker. Op de afdeling meer van hetzelfde.
Het deed enerzijds raar om terug mensen te zien maar het deed ook deugd.
Oké … onze beheerssystemen hebben er de hele dag uitgelegen maar dat was niet mijn schuld. Echt waar. Scouts honour 😊.
Voor ik het goed en wel besefte was het alweer tijd om naar huis te gaan … weer met de trein.
En ook morgen wordt het een “eerste dag”. Vanaf deze week werk ik immers nog maar 4/5 in het kader van een landingsbaan. Vrijdagen zijn in principe vanaf nu altijd vrije dagen.
walkingwithluc 