Ik ben tot de spijtige vaststelling gekomen dat de vakantie die ik nog tegoed heb minder lang is dan de vakantie die ik al gehad heb.
Vanochtend heb ik dan ook met spijt in het hard afscheid moeten nemen van Andy en Emma, mijn bijzondere sympathieke hosts van The Cove Guesthouse in Newquay. Eerlijk gezegd … ik had er een beetje schrik van. Meestal ga ik naar vrij grote hotels waar de kans op persoonlijk contact kleiner is, kwestie dat ze “me maar gerust moeten laten”.
In zo’n kleine B&B is dat uiteraard niet mogelijk. En nu ik in The Dartmouth Hotel zit mis ik het al een beetje. Hier ben ik immers kamer 101, in The Cove was ik Luke from Belgium who likes walking and good Music and has diabetes. En met dat laatste werd wel degelijk rekening gehouden. Emma bakt elke dag voor de gasten een cake en verdeeld die dan over de verschillende kamers. Maar omdat dit niet gezond voor mij is mocht ik als alternatief elke dag een zakje chips nemen. Bij mijn tea making facilities lag ook enkel Canderel en geen gewone suiker.
En Andy was een geweldige gastheer met veel straffe verhalen die bovendien in een muziekgroepje speelde. Ze speelden vooral muziek van The Jam, Style Council, Paul Weller en The Faces. Dat ik daar de eerste dag toekwam met een T-shirt van Paul Weller aan zal ook wel in mijn voordeel hebben gespeeld. Maar als je ooit plannen hebt om naar Cornwall te gaan en je zoekt een leuke verblijfplaats dan is The Cove Guesthouse een prima keuze.
Maar ondertussen zit ik dus nabij Dartmouth in Devon. In een hotel met een 18-hole golfcourse en een “spa”. Vóór ik hier heb ingecheckt heb ik onderweg nog een bezoekje gebracht aan The Jamaica Inn. Deze herberg speelt een hoofdrol in de roman met dezelfde naam van Daphne Du Maurier. Het boek zelf heb ik nog nooit gelezen. Misschien moet ik daar toch eens werk van maken. Ik ken de schrijfster wel als echtgenote van Generaal Browning, de man die na operatie Market Garden zei dat ze een brug te ver waren gegaan. Ik weet ook dat ze helemaal niet te spreken was over de manier waarop haar echtgenoot werd neergezet in de film van Richard Attenborough.
Na de middag nog even een tussenstop gemaakt in Dartmouth om het gelijknamige kasteel te bezoeken. Geen indrukwekkend kasteel, gewoon een klein verdedigingsfort aan de monding van de Dart. Op weg daar naartoe nog wel enkele bange momenten gehad vanwege de bijzonder smalle toegangsweg. Dat kon ik me echt niet meer herinneren van mijn vorige bezoek. Later werd me duidelijk dat ik toen met de boot ben gekomen.
walkingwithluc 