Na de oude rakkers van The Dublin Legends eind september was het gisteren de beurt aan een andere oude rakker om het concertnajaar verder te zetten. In de Antwerpse Stadsschouwburg stond Bryan Ferry op het programma.

De tijd tussen het stoppen met werken en het begin van het concert werd gevuld met een kort wandelingetje en een gezellige (verjaardags)dineetje bij Houten Clara.

Om acht uur stipt werden we welkom geheten door Sandra van Nieuwland. De drie andere leden uit mijn gelegenheidsgezelschap leken niet echt onder de indruk. Ik zou ze graag, wanneer de kans zich voordoet, langer aan het werk zien.

Om negen uur was het dan de beurt aan Ferry zelf. Ondersteund door een tienkoppige ijzersterke band, met een geweldig goede en vooral stijlvolle saxofoniste, heeft hij ons 1u45 geëntertaind. En hij heeft een mooie prestatie neergezet ook al voel je dat ook hij vatbaar is voor sleet. Een iets hese, misschien zelfs, vermoeide stem waardoor niet elk nummer even goed tot zijn recht kwam. De journalist van Het Belang van Limburg heeft het misschien nog het beste samengevat: een goed concert met bij momenten echte flarden magie, maar niet legendarisch (lees ook : http://www.hbvl.be/cnt/dmf20161010_02510965/recensie-bryan-ferry-held-met-achillespees).

 

Volgende concert wordt Lloyd Cole. Voor 2017 hebben we trouwens Warhaus aan de lijst toegevoegd.

Het was weer zalig wandelweer en daarom trok ik deze namiddag naar Itegem waar de lokale KWB (die dit jaar 75 jaar bestaan) hun Vossenkotenwandeling organiseerde.

Normaal gezien zouden we kiezen voor de wandeling van 13 km maar vandaag werd het 10 km.

Het begin was saai, heel saai. Kriskras door steegjes waarvan Itegem er meer heeft dan je zou denken. Maar dan kwamen we toch in de mooie natuur die Itegem omringt. Na een pauze op de oprit van één van KWB-leden stonden we plots op de oevers van mijn geliefde Nete.

Na 10km en een tweetal uurtjes stappen stonden we terug voor de parochiezaal.

 

 

Na een voormiddagje koken (6 liter tomantensoep, 2 kg kalkoenfricassee, 2 kg stoofvlees en dan nog wat bloemkool en aardappelen) was het deze namiddag hoog tijd om nog eens naar de vakantiefoto’s van Wales te kijken.

Hoewel het pas drie weken geleden is lijkt het ergens in een ver verleden te liggen. Maar wanneer je dan de foto’s aan ’t bewerken bent komen de herinneringen uiteraard snel terug.

1.500 foto’s bewerken is een hele klus. Bijlichten, donkerder maken, kleuren iets meer laten uitkomen, omzetten naar zwart/wit, experimenteren met effecten, bijsnijden … als je het goed wilt doen dan kruipt er veel tijd in.  Maar het moeilijkste moet nog komen. Uit de foto’s die overblijven moeten er immers nog een aantal worden geselecteerd voor het vakantieboek.

Dat wordt nog een uitdaging.

Tijdens mijn vakantie kondigt mijn eigen werkgever aan dat er bij ons tegen 2020 zo’n 300 FTE’s moeten verdwijnen op onze maatschappij. Het nieuws heeft geen enkele impact op mijn vakantie.

Eergisteren kondigt ING aan dat er daar zo’n 3.500 jobs worden geschrapt en dat raakt me eigenlijk meer. Bizar hè ? Is het omdat wij ooit ING Insurance zijn geweest en omdat er behoorlijk wat ex-collega’s nu bij de bank werken ? Of is het omdat ik met toch flink wat ING’ers aan zoveel Roparuns heb meegedaan?

Of zou het gewoon zijn omdat er 1.700 “naakte” ontslagen zijn? 1.700 … zoveel volk werkt er ongeveer bij de P&V groep. ING zet dus gewoon ons volledige bedrijf op straat. Als je spreekt van het hakbijl boven te halen … Onwerkelijk toch ? Ik wens mijn ING-vrienden bij deze veel sterkte.

Gisteren ben ik trouwens, naar wekelijkse gewoonte, samen met een andere ex-ING’er gaan joggen in Lier. Ondanks de invallende duisternis blijven we voorlopig langs de spoorweg en de Nete lopen. Ik neem ondertussen wel een lamp mee.

Wat moet je doen na die eerste werkweek na een vakantieperiode, een week die altijd zwaarder is dan andere werkweken, ook al heb je op donderdag een goed concert gezien?

De beste remedie om tot rust te komen is wandelen. Dat hebben we deze namiddag weer bewezen.

Het zag er in het begin wel slecht uit. Rond de middag regende het immers behoorlijk. Maar ja, mensen die eerder dit jaar wandelingen hebben gemaakt waarbij ze tot aan hun knieën in het water stonden, laten zich niet afschrikken door een buitje.

We hadden afgesproken aan ’t Kruiske in Bevel, een perfecte locatie van waaruit je in alle richtingen mooie wandelingen kunt maken. Al snel zaten we aan de oevers van mijn geliefde Nete. Even snel was het tijd om onze regenjassen uit te doen. De zon was immers door de wolken gebroken.

De Nete hebben gevolgd tot aan Herberg De Boekt in Gestel. Nog een geluk dat we deze wandeling vandaag deden en niet volgende week want wat lezen we daar : “Jaarlijks verlof vanaf 3 oktober”.

Na een verfrissing werd de tocht verder gezet richting Bevel Dorp. Even was het onduidelijk welke richting we moesten volgen maar daar waren we snel uit. De tweede helft van onze wandeling ging trouwens over “onbekend terrein”. We hebben al behoorlijk wat wandelingen in die buurt gedaan en toch blijven er dus nog stukken over waar we nog niet waren geweest.

Na 13,70 km waren we terug aan ’t Kruiske. De zoveelste geslaagde wandeldag. Prachtig weer gehad, fantastische wolkenformaties gezien en een gezellige babbel gedaan. Meer moet dat toch niet zijn?