Ik heb al veel concertzalen bezocht in België en Nederland maar voor zover ik weet was ik, tot gisteren, nog nooit in de Ancienne Belgique, a.k.a. den AB, in Brussel geweest.

Ik ben zo ergens in de jaren tachtig wel eens naar een Greenpeace benefiet in Brussel geweest en dat zou wel eens in de AB kunnen zin geweest maar zeker van ik daar niet meer van. ’t Is ook zo lang geleden hè ?

Enfin, gisteren ben ik er zeker geweest. De reden : UB40 (featuring Ali Campbell, Astro and Mickey Virtue). Dit is één van de twee groepen die momenteel rondtoeren onder de naam UB40. ’t Is allemaal vrij ingewikkeld maar je moet maar eens lezen op Wikipedia.

De AB probeert zijn concerten altijd te laten eindigen rond 22u30 zodat de mensen zonder problemen met het openbaar vervoer kunnen komen EN ook nog thuis geraken. Ze bieden dit zelfs aan voor een ronde prijs van 9 euro, vertrekkend vanuit eender welk Belgisch station. Heel handig, zeker nu de AB in de verkeersvrije zone van Brussel ligt.

Ze mochten er ook wel bijzeggen dat het vanuit sommige stations, zoals Mechelen, goedkoper is om een standaard weekendbiljet te nemen voor de prijs van 5,60 euro. Gelukkig heb ik wat ervaring als treinreiziger.

Ik zorgde voor het transport naar Mechelen en concertmaatje Conny zorgde voor de treintickets. Zoals verwacht had ik wel wat problemen om de juiste wandelroute van Brussel-Centraal naar de AB te vinden maar volgende keer gaat dat wel van de eerste keer goed lopen.

Over het concert zelf kan ik heel kort zijn : fantastisch goed. Die typische stem van Ali Campbell die voor mij UB40 zo herkenbaar maakt heeft nog niets aan kwaliteit ingeboet. En dan die meeslepende reggaemuziek … zalig. En een mens wordt er echt goedgezind van.

Na ruim anderhalf uur besloten we rustig terug naar het Centraal Station te gaan. Er stonden nog wel drie nummers op het programma maar door vroeger door te gaan hadden we nog de “vroege” trein en dat scheelt toch wel wat. Het was vandaag tenslotte werkendag.

Volgende week gaan we trouwens terug naar de AB, deze keer voor YES. En om in de sfeer te blijven heeft Suikerrock vandaag de resterende namen voor de vrijdag bekend gemaakt. Deep Purple hadden we al. Daar komen nog bij The Kids, The Sore Losers en Zornik. Suikerrock laat me dus andermaal niet in de steek.

Het blijven “tropische” temperaturen  dus maar weer naar een binnenactiviteit gezocht.

Een bezoekje aan de tentoonstelling in het kader van de Week van Amateur Kunsten leek wel een goed idee. Vorig jaar werd deze nog georganiseerd in een zaal van het klooster. Deze keer was het Zaal De Engel (a.k.a. de parochiezaal) en dat was toch veel gemakkelijker wanneer je met iemand in een rolstoel bij hebt.

De tentoongestelde kunst was trouwens ook veel beter. Van schattige schilderijtjes tot pakkende beelden geïnspireerd door de vluchtelingencrisis.

Ook een reeks aquarellen van Juf Josée, de kleuterleidster die me doorheen mijn allereerste schooljaar heeft geloodst. Ik herkende haar niet meer en zij mij niet meer maar daarvoor bestaan er gelukkig nog moeders.

Ja … ik heb nog zo’n 230 ongelezen boeken liggen.

Ja … ik weet dat ik gemiddeld 30 boeken per jaar lees.

Ja … ik weet dat ik bijgevolg nog voor meer dan 7 jaar boeken heb liggen

En waarom ga je dan toch nog naar het boekenfestijn om nog 7 boeken bij te kopen?

Ten eerste omdat je voor die prijs (nog geen 29 euro) die boeken niet kunt laten liggen. Ten tweede omdat die boeken, zoals ze bij ons zeggen, geen brood eten. Je kan die dus zonder problemen even laten liggen. Ze zullen niet slecht worden.

En ten derde … omdat dat nu eenmaal zaken zijn die je doet wanneer je verslaafd bent aan boeken. Nu ik verlost ben van mijn verslaving aan sigaretten (hout vasthouden) mag ik toch nog wel toegeven aan mijn verzamelverslavingen zeker ?

Sinds ik ben overgeschakeld van het joggen naar het wandelen is er één wandeling die ik eigenlijk niet mag missen en dat is die van de KWB in Peulis.

Peulis is immers niet alleen de thuisbasis van collega Heidi, er wonen ook enkele vriendinnen waarmee ik al eens boeken uitwissel of al eens een boekenfestijn bezoek of al eens een wandeling mee maak of al eens naar een concert ga.

Gelukkig wonen al die mensen in dezelfde straat. Die straat was iets voor negen dan ook de plaats van afspraak deze ochtend. Na een halve kilometer stappen waren we aan de start en daar kozen we voor de middelste afstand van 12 km (volgens het boekje) die 13 km zou zijn.

Het was niet mooiste wandeling ooit (de wandeling van 18 km die ik er vorig jaar heb gedaan was mooier) en het was zeker niet de meest fotogenieke wandeling maar het was een rustige wandeling, voornamelijk door bossen. Genieten van de natuur en ondertussen een gezellig klapke doen. Wel even schrikken wanneer er een joekel van een haas vanuit het bos plots in het midden van de weg springt. We weten nog altijd niet wie het hardst geschrokken was: de haas, zijne maat die nog in het bos zat of wij.

Na de wandeling was het dan “zoete inval” bij collega Heidi die ons op een heel smakelijke spaghetti trakteerde. En voor je het weet is het alweer tijd om naar huis te gaan.

Toch alweer een geslaagde wandeldag achter de rug.

1964 is niet alleen het jaar dat ons de Ford Mustang en de schrijver van deze blog opleverde.

1964 is ook het jaar waarin de drie stripverhalen die ik vandaag met de post ontving werden uitgegeven.

Als je ze ziet zou je nochtans niet denken dat ze meer dan 50 jaar oud zijn. Ze zijn in quasi nieuwstaat. Bovendien zijn twee verhalen van de hand van Jef Nys. Zelden gezien en zeker voor het prijsje waaraan ik ze op de kop heb getikt (9 euro inclusief verzendingskosten !)

Ach, soms heb je van die meevallers. Het vierde stripverhaal dat ik bij diezelfde verkoper volgde is trouwens voor een veel hogere prijs gegaan (maar niet naar mij).

Het verlengde weekend (wij maken vrijdag de brug) kon niet beter beginnen.

Als de ene het rustig aan wil doen omdat hij eergisteren 33 km heeft gewandeld en als de andere het rustig aan wil doen omdat ze overmorgen 16 km gaat lopen (van abdij tot abdij) dan wordt er rustig gelopen.

Bij zo’n zalige temperatuur van 15°C is het uiteraard niet moeilijk om het rustig aan te doen. Bovendien is er dan ook voldoende ruimte om bij te kletsen aan de oevers van de Nete. Even was er een beetje angst voor de ganzen aan de jachthaven en een beetje ergernis wanneer er aan de overkant van de oevers enkele jonge kerels een soort rookpijl aanstaken.

Verder was het puur genieten en had ik, verrassend genoeg, weinig of geen last van mijn lange wandeling.

Meer moet dat op een dinsdagavond soms niet zijn.

KLIK OP DE FOTO VOOR EEN GROTER EXEMPLAAR

Bij een voorbereiding op een marathon krijg je altijd de raad om, ongeveer één maand vóór de marathon een laatste lange duurloop van zo’n 30 kilometer te doen.

Ik heb het ook drie keer gedaan. Al moet ik er wel bijzeggen dat ik de eerste keer “maar” 25 km heb gelopen en dat was dan nog in voorbereiding op de Roparun in 2008, niet echt een marathon dus. Later dat jaar tijdens de voorbereiding op de marathon van Eindhoven heb ik wel een dertig kilometer gelopen (maar dan tijdens de marathon zelf na 25 km uit de race gestapt).

In 2009 weer een 30 km in voorbereiding op de marathon van Dublin (die ik toen wel succesvol heb afgewerkt, zij het in 5u30).

En vandaag stonden er weer 30 kilometers op het programma als voorbereiding op de Zotte 50 van Gheel later deze maand. Plaats van vertrek waren de hallen van BelOrta in Sint-Katelijne-Waver.

Iets voor acht kwam ik daar aan en ik koos uiteraard voor de 30 km. Door de overvloedige regen van de afgelopen dagen waren enkele stukken van het parcours echter zodanig “zompig” gemaakt dat er wijzigingen werden doorgevoerd. Daardoor zou het parcours 31,8 km ver zijn. Nu ja … wat maakt nu 1,8 km? Maar straks meer daarover.

De wandeling bestond uit lussen. Eerst heb ik de lus van 11 km gedaan. Die bracht me terug naar BelOrta waar ik dan de lus van 20 km nam. Deze lus was eigenlijk de lus van 16 km met daarin een extra lus van dik 4 km.

Na die lus van 4 km dacht ik dat er nog een 6 km moest worden afgelegd. Ik besloot dan ook om aan deze laatste stop niets meer te drinken. Ik had immers nog een half flesje water op zak. Die 6 kilometer bleken er echter bijna 8 te zijn en naar het einde toe kreeg ik dan ook grote dorst.

Uiteindelijk heb ik afgeklokt op 33 km, goed voor 6 uur wandelen. Het waren er eigenlijk meer maar 33 op 6 klokte mooi af.

Ik hoop dit tempo ook te kunnen aanhouden op de Zotte 50. Nog 27 dagen !

Meer foto’s ? KLIK HIER