walkingwithluc

Sinds ik ben overgeschakeld van het joggen naar het wandelen is er één wandeling die ik eigenlijk niet mag missen en dat is die van de KWB in Peulis.

Peulis is immers niet alleen de thuisbasis van collega Heidi, er wonen ook enkele vriendinnen waarmee ik al eens boeken uitwissel of al eens een boekenfestijn bezoek of al eens een wandeling mee maak of al eens naar een concert ga.

Gelukkig wonen al die mensen in dezelfde straat. Die straat was iets voor negen dan ook de plaats van afspraak deze ochtend. Na een halve kilometer stappen waren we aan de start en daar kozen we voor de middelste afstand van 12 km (volgens het boekje) die 13 km zou zijn.

Het was niet mooiste wandeling ooit (de wandeling van 18 km die ik er vorig jaar heb gedaan was mooier) en het was zeker niet de meest fotogenieke wandeling maar het was een rustige wandeling, voornamelijk door bossen. Genieten van de natuur en ondertussen een gezellig klapke doen. Wel even schrikken wanneer er een joekel van een haas vanuit het bos plots in het midden van de weg springt. We weten nog altijd niet wie het hardst geschrokken was: de haas, zijne maat die nog in het bos zat of wij.

Na de wandeling was het dan “zoete inval” bij collega Heidi die ons op een heel smakelijke spaghetti trakteerde. En voor je het weet is het alweer tijd om naar huis te gaan.

Toch alweer een geslaagde wandeldag achter de rug.