’t Is gedaan met de gezellige dinsdagavondloopjes langs de oevers van de Nete. Tenminste toch voor enkele maanden.
Vanaf nu worden het iets minder gezellige loopjes doorheen het “industriegebied” Mallekot. Gedaan met het vlakke jaagpad, opnieuw de ongelijke voetpaden. Gedaan met het aangename uitzicht, opnieuw tussen de loodsen. In de Mallekotstraat stond dan nog een stevige, koude, tegenwind.
Wat er gelukkig niet is veranderd is de praatvaardigheid van mijn loopbuddy. Die blijft gewoon kletsen. Of het nu 30°C is, of -10°C, droog of nat, windstil of orkaankracht … maakt niet uit … kletsen maar.
En op die manier is dat halfuurtje voorbij voor je het beseft.
walkingwithluc 