Suikerrock – Dag 3 – walkingwithluc

Na de muzikaal iets mindere maar qua gezelligheid een heel aangename zaterdag (zal aan het gezelschap gelegen hebben) stond er voor zondag een hele dag Nederlandstalige muziek op het programma.

Vóór ik naar Tienen kon vertrekken moest ik eerst nog “even” via Antwerpen om de nieuwe “release” te testen op ’t werk. Om half zeven opstaan na een tweede korte nacht is niet simpel.

Na om halfeen in Antwerpen te zijn vertrokken was ik ruim op tijd om de opener voor zondag, Kapitein Winokio, te zien maar mijn maag protesteerde. Eerst dan maar een heel smakelijke spaghetti gaan eten.

Ik was nog net op tijd op de Markt om de Kapitein de vogeltjesdans te zien spelen. Het viel wel direct op dat er al heel veel volk was. Een groot deel weliswaar kleiner dan een meter maar toch …

Tegen half vier stond de Markt echt wel helemaal vol. Zo’n 20.000 mensen (groot en klein) stonden schijnbaar te wachten op één van de laatste optredens van K3. Tien minuten later verschenen Karen, Kristel en Josje om ruim een uur lang het beste van zichzelf te geven. Het was een schouwspel dat ik nog niet vaak op een festival heb gezien. Zelden zo’n enthousiaste menigte gezien.

Na de meisjes van K3 was het de beurt aan Nielson. Niels Littooij, deed in 2012 mee aan de talentenjacht De beste singer-songwriter van Nederland. Hij won niet maar zoals wel vaker bij dergelijke wedstrijden heeft de tweede meer succes dan de winnaar. Nielson mocht iets minder lang spelen maar het viel best te pruimen.

Eén van de hoogtepunten, misschien wel HET hoogtepunt, stond als volgende op het programma: Yevgueni. Ik heb deze groep rond Klaas Delrue al vaker aan het werk gezien en elke keer is het puur genieten.

Na K3 voor de kindjes was het dan de beurt aan K2 voor vrouwen van alle leeftijden. Koen en Kris, beter bekend als Clouseau, stonden voor de 10^de keer op Suikerrock. Voor mij was het hun derde passage na één keer in het Sportpaleis (heel lang geleden) en één keer op TW classic. En ik kan er niets aan doen maar de jongens weten hoe ze een live optreden moeten verzorgen. Er valt weinig of niets op aan te merken. Ik kan alleen maar zeggen dat ze beter worden met de jaren.

Net als de vorige twee dagen ben ik er ook zondag niet in geslaagd om de laatste groep van de dag te zien. Zaterdag ben ik niet gebleven voor Oscar and the Wolf, enerzijds omdat die groep me niet onmiddellijk aanspreekt maar anderzijds omdat ik zondag om half zeven moest opstaan. Zondag wilde ik echt wel blijven om Marco Borsato te zien maar na Clouseau voelde ik de vermoeid al opkomen. Nog een halfuur wachten en dan nog naar Marco luisteren leek me dan ook geen idee. Hij zal moeten wachten tot een volgende keer.

Al bij al heb ik toch een fijne driedaagse gehad. De “”refresh” die de organisatie heeft doorgevoerd vond ik ook geslaagd. Volgend jaar zien ze me weer, maar dan ga ik waarschijnlijk toch weer op hotel of in B&B. Kost gevoelig meer maar is wel minder vermoeiend dan drie dagen na elkaar 170 km met de auto rijden.