walkingwithluc

Smeerlappen zijn het. Echte smeerlappen. Wie ? Die collega’s van mij. Me zo’n smerige streek lappen, echt niet te doen ! Schandalig is het.

Natuurlijk zijn het niet echt smeerlappen. Integendeel zelfs, het zijn heel lieve mensen en ik zou in geen ander team willen zitten. Maar ze hadden me vandaag toch schoon liggen.

Frequente lezers van deze blog herinneren zich misschien nog dat ik hen begin januari voor een voldongen feit stelde toen ik de kosten van onze traditionele nieuwjaarslunch voor mijn rekening nam (en niet frequente lezers of lezers met een minder goed geheugen kunnen dit nog eens nalezen : Maatstaf).

Voor mij was dat toen de normaalste zaak ter wereld. Hoeveel mensen kunnen er zeggen dat ze binnen een periode van drie maanden hun vijftigste verjaardag, hun dertigjarig jubileum op de maatschappij en hun tienjarig jubileum binnen het team kunnen vieren ? Dat vroeg toch gewoon voor iets speciaals ?

Zij hadden het er blijkbaar moeilijker mee en vonden dat ze het toch niet zomaar voorbij konden laten gaan en planden een “wraakactie”. Toen Mireille, onze manager, voor deze middag een “noodmeeting” organiseerde omtrent problemen met onze rekentools had ik helemaal niets in de gaten. Er zijn immers enkele kleine probleempjes die een impact kunnen hebben op alle projecten waarmee we bezig zijn.

Groot was mijn verrassing dan ook toen ik bij het betreden van de vergaderzaal ineens cava, fruitsap en een grote fles Coca Cola Light Lemon zag staan. Ook hapjes waren voorzien. Ik had nog niet onmiddellijk door dat ze me hadden liggen maar lang duurde dat niet. Geen “noodmeeting” dus maar wel een “viering”.

Het was absoluut niet nodig geweest maar het wordt wel ten zeerste geapprecieerd. Bedankt Mireille, Heidi, Gunter, Peter, Leni, Bart, Anja, Luk en Danielle. Op naar de volgende mijlpaal.