Winterwandeling

Vorige week zag ik op Facebook een postje van CC Zwanenberg passeren over Pass Thru Fire, een tributeconcert rond Lou Reed. Ik ken wel wat nummers van Lou Reed maar ik zou niet zeggen dat ik een fan ben.

Maar toen zag ik de namen van de artiesten : Patrick Riguelle (zang/gitaar/lapsteel), Guy Swinnen (zang/gitaar), Axl Peleman (bas), Jan Hautekiet (keyboards), Bjorn Eriksson (zang/gitaar/pedalsteel), Piet De Pessemier (zang/gitaar), Seraphine Stragier (cello/viool/harp), Ron Reuman (drums).

Die eerste vier namen spraken me zeker wel aan en zullen wel door iedereen gekend zijn. Eriksson blijkt Ex-Zita Swoon te zijn en Piet de Pessemier heeft nog bij Monza gespeeld. Seraphine Stragier hebben we nog zien spelen met Jonas Winterland en Ron Reuman drumde o.a. bij Laïs en Kadril.

Zet deze mensen samen op één podium en je krijgt bijna 2 uur top-entertainment in de plaats. Eén van de betere concerten van de afgelopen tijd. Absoluut dus geen spijt van deze last minute beslissing om ticketjes te kopen en richting Heist op den Berg te rijden.

Vandaag weer richting Heist gereden maar halverwege haltgehouden in Beerzel voor de jaarlijkse Putse winterwandeling die elk jaar in een andere deelgemeente plaatsvindt. Vandaag was dat dus Beerzel.

We kozen voor de 6 km (ook al bleek die volgens mijn app wel 7,5 km ver te zijn). Het was een mooie wandeling maar ook een hele zware wandeling. Niet omdat we rond het hoogste punt van de Provincie Antwerpen wandelden (al speelde dat natuurlijk wel mee) maar vooral omdat er nog veel ijs lag. De dooi is weliswaar ingezet maar ontspannen wandelen was op een groot deel van het traject niet mogelijk. Zeker op Beerzelberg zelf was het behoorlijk lastig.

Maar we hebben het toch maar weer gehad.

De wandeling:

De foto’s:

Jozef Weyns

Vraag aan iemand of ze weten wie Jozef Weyns was en de kans is klein dat ze hem kennen. In Beersel en Heist-op-den-Berg en verdere omgeving zal de naam wel een belletje doen rinkelen omdat ze er een Jozef Weynsschool, een Jozef Weynsstraat en een Jozef Weynspad is.

Maar wie is nu die Jozef Weyns?

Ik geef eerlijk toe… ik heb het ook moeten opzoeken op Wikipedia, ook al ben ik meerdere keren in zijn realisatie ben geweest.

Jozef Weyns studeerde af als onderwijzer aan de Normaalschool te Lier in 1932, waarna hij in 1935 aan de Rijksuniversiteit Gent het diploma van licentiaat in de Kunstgeschiedenis en Oudheidkunde behaalde. In 1946 promoveerde hij als doctor in de kunstgeschiedenis met een proefschrift over de plastiek in het Midden-Kongogebied. Hij werkte nadien enkele jaren als wetenschappelijk medewerker aan het Museum voor Midden-Afrika in Tervuren en als attaché aan de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis te Brussel. In 1951 bouwde hij zijn landhuis Ter Speelbergen in Beerzel. In 1953 begon hij aan de bouw van het Openluchtmuseum te Bokrijk, waarvan hij tevens de eerste conservator was. In die hoedanigheid verwierf hij internationale bekendheid. Zijn deskundigheid culmineerde in 1974 in de postume verschijning van het vierdelige naslagwerk Volkshuisraad in Vlaanderen, gepubliceerd in eigen beheer.

Vanaf de Tweede Wereldoorlog ging zijn aandacht meer en meer uit naar de materiële volkscultuur in Vlaanderen. Hij werd in 1941 lid van het pas gestichte Verbond voor Heemkunde en vanaf 1946 werd hij bestuurslid. Hij publiceerde talrijke bijdragen in het tijdschrift Ons Heem waarvan hij sinds 1947 eindredacteur was. Vanaf 1957 tot zijn overlijden was hij voorzitter van het Verbond voor Heemkunde, dat hij tot grote bloei bracht. Hij stelde onder andere de Landdagen in vanaf 1957, die een groot succes kenden. Naast zijn activiteiten voor het Verbond was hij voorzitter van de Heistse heemkundige kring Die Swane en had contacten met talrijke andere heemkringen en organisaties in heel Vlaanderen. (Bron: Wikipedia)

Conny en ik hebben deze namiddag het Jozef Weynspad gewandeld. Deze wandeling vertrekt in het centrum van Beerzel en passeert onder andere Ter Speelbergen en ook Beerzelberg dat met zijn 51,60 meter het hoogste punt van provincie Antwerpen is. Een mooie wandeling die ook nog eens dichtbij huis is. Dat we bijna uit onze jassen waaiden namen we er graag bij.