Het eerste “echte” lenteweekend en wat hebben wij op de eerste dag daarvan gedaan? Gewerkt. Hard gewerkt zelfs. Het terras was immers toe aan een grondige poetsbeurt na een lange donkere en natte winter.
Maar vandaag is er niet gewerkt. ’t Is te zeggen, niet in de tuin noch in of rond het huis. Op de fiets daarentegen wel. Werken om vooruit te geraken. Want er stond wind, bijwijlen zelfs heel veel wind.
Ik had een knooppuntentochtje uitgestippeld naar Provinciaal Domein De Averegten in Hallaar : 1 – 37 – 36 – 35 – 39 – 39 – 17 – 18 – 52 – 38 – 29 – 93 – 77 – 78 – 79 – 92 – 19 – 2 – 2 – 26 – 1 (46 km).
Het eerste stuk richting de Averegten was rustig fietsen. De weg mocht hier en daar wat beter zijn maar verder aangenaam fietsen. We kwamen onderweg wel twee omleidingen tegen, de eerste (tussen KP 17 en KP 52) heel duidelijk aangegeven met omleidingsbordjes. De tweede omleiding was niet aangegeven maar was ook maar een paar honderd meter omrijden.
In de Averegten was het behoorlijk druk, zeker aan Het Boshuis waar een een drankpauze namen. Ons geduld werd daar wel op de proef gesteld (en de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik op dat gebied niet van de sterktste ben). Op één of andere manier slaagde de garçon erin om ons compleet te negeren. Andere tafels werden wel geholpen maar wij dus niet. Gelukkig was het niet echt persoonlijk want achter ons zaten nog twee mensen hopeloos te wachten om hun bestelling door te geven. We hebben uiteindelijk maar via de QR-code besteld en 5 minuten later stond ons drinken op tafel.
De terugweg was minder rustig. Het was sowieso drukker maar er was ook veel wind, heel veel wind. En dan lag “den Berg” van Heist en Beerzelberg nog op de route.
Afin, we waren content toen we na 46 km terug op ons proper terras konden gaan zitten.
De fietstocht:
En een paar foto’s:
walkingwithluc 