Voilà, het eerste van de “feestweekends” is achter de rug. Ik hou echt niet van die weekends maar het Kerstweekend valt best nog mee. Misschien is dat ook wel omdat ik dan ook mijn verjaardag mag vieren. Al vond ik verjaren op Kerstmis als kind niet zo leuk. Ik heb nooit mijn vriendjes mogen uitnodigen op mijn verjaardag zelf.
Maar ondertussen kan ik daar beter tegen. Op Kerstavond gezellig eten bij de schoonfamilie en op Kerstdag zelf met de familie naar de Chinees (al was het dit jaar familie -1 want één van de broers zit met de fiets in het Verre Oosten).
Vóór de feestelijkheden zijn we nog wel gaan wandelen in Tremelo. Daar heeft Natuurpunt in het natuurgebied Zegbroek twee wandelingen, eentje van 4,3 km en eentje van 7,8 km. Wij kozen voor de korte wandeling maar die was ook heel mooi.
Het Zegbroek is een moeras- en veengebied met een variatie van biotopen gaande van graslanden over rietvelden tot trilveen en bos. Deze variatie maakt het tot een paradijs niet alleen van varens en zeggen, maar van heel veel plantensoorten. Er zijn hier meer dan 290 verschillende soorten planten, bomen en grassen.
Langs de oude loop liggen enkele turfputten. Daar kan je een vrij zeldzaam natuurverschijnsel waarnemen: trilveen. Plassen kunnen namelijk geleidelijk aan bedekt raken met een drijvend plantentapijt, ook wel drijftil genoemd. Naarmate zo’n drijftil omvangrijker en steviger wordt en zich aan de oevers vastzet, spreken we van een ‘trilveen’. Wie zich op zo’n trilveen waagt, waant zich op een waterbed.
Het Zegbroek maakt deel uit van het erkend landschap ‘Blaasberg’. Hier gebeurde de eerste aankopen door Natuurpunt Tremelo en het eerste eigen erkende reservaat. Het is een vochtige, verveende, oude meander van de Demer, gelegen in de Demervallei op de grens met Keerbergen en begrensd door de Dijle en de Laak. (bron : Natuurpunt)
En vandaag, op tweede Kerstdag, zijn nog eens door de twee bossen van Peulis getrokken : de Peulisbossen en de Peultebossen. Beide bossen zijn, net als het Zegbroek in Tremelo, vrij vochtige bossen maar modderig was het er niet.
walkingwithluc 