De titel had ook kunnen zijn … weekendverslag 3 met vertraging.
Maar ja, als je moet kiezen tussen ’s avonds gezellig op een schommelbankje genieten van het mooie weer of binnen zitten, foto’s bewerken en een blogpost schrijven … dan kies je toch voor het eerste hè?
Zondag was het terug aan de wandelschoenen. Een beetje googelen en we vonden de Waterkantwandeling in Sint Katelijne Waver (Elzestraat).
Via het Fort van Walem bereikten we de “Kleine Vijver”, zo’n typische waterput die het gevolg is van werken aan een autostrade. Alleen is deze vijver niet commercieel uitgebuit al waren er wel enkele mensen die het zwemverbod en het barbecueverbod overtraden.
Daarna ging het verder langs de oevers van de Nete. En dan mogen ze nog zoveel als willen op de baan schilderen dat het jaagpad van iedereen is, er zijn toch nog teveel wielertoeristen die daar anders over denken. Pas op, ik scheer ze zeker niet allemaal over dezelfde kam want de meeste mensen zijn wel hoffelijk maar we zijn er toch genoeg tegengekomen waarvoor het wel teveel is om even opzij te gaan of even de remmen dicht te knijpen.
Wat we weer wel geleerd hebben is dat je echt niet ver moet gaan om mooie wandelingen te maken. Natuurlijk zal het in Frankrijk of Duitsland ook mooi wandelen zijn. En ja, ik zou ook nog eens dolgraag naar “mijn” Engeland of Schotland of Wales gaan. Maar ik ga niet zoals zoveel mensen op de sociale media gaan zagen dat ze niet op vakantie kunnen omdat ze geen Covid-paspoort hebben.
Er is helemaal niks mis met vakantie in eigen land. Daar is het ook mooi en je kan je er evengoed ontspannen.
walkingwithluc 