Het is een jaarlijkse traditie : de onderhoudsbeurtwandeling.
Elk jaar in januari rij ik met de auto van mijn moeder naar de garage voor zijn jaarlijkse onderhoudsbeurt. Tot vorig jaar was dat garage GVK in Sint-Antonius-Zoersel maar aangezien zij ermee opgehouden zijn ben ik vandaag naar Garage Ben Vercammen geweest. Ben is een ex-werknemer van GVK die enkele personeelsleden heeft overgenomen net als een klantendatabase (waaronder wij dus).
Terwijl zij sleutelen aan de auto ga ik dan een wandeling doen. Het knooppuntennetwerk Kempense Hoven is daarbij een grote hulp.
Ik had een wandeling van zo’n 13 km uitgestippeld naar het Zoersels Bos en het Boshuisje, je weet wel, daar waar de Loteling zijn verhaal vertelde aan Hendrik Conscience (althans, zo gaat de legende).
Zo’n ochtendwandeling in de winter heeft wel iets. De zonsopgang was dit jaar minder spectaculair maar de kleuren zijn ’s ochtends precies toch anders.
Op weg naar Vorselaar nog wat boodschappen gedaan en eens die uitgepakt waren ben ik … nog een wandeling gaan doen met moeder. Ja ik weet … maar zot zijn doet gelukkig geen zeer.
Uiteindelijk heb ik dus 19 km gewandeld vandaag. Als ik er de “gewone” stappen nog bij tel dan zegt mijn Fitbit dat ik 24 km gestapt heb.
Er was echter ook minder leuk nieuws vandaag. Terwijl ik aan het wandelen was is Vlekje, één van de twee katten van Conny ingeslapen. Je zag de laatste weken wel dat ze last van de ouderdom begon te krijgen. Maar voor een beestje van 19 jaar is dat vrij normaal. Je kan dat tenslotte vergelijken met een mens van ruim 90 jaar. De laatste dagen werd het echter elke dag erger. Het meisje zag enorm af, dat was duidelijk.
En ook al kende ik ze niet zo lang en heeft het een poosje geduurd eer ze me vertrouwde, ik zal ze toch ook enorm missen.
walkingwithluc 