walkingwithluc

Zondag Rustdag.

Dat mocht ook wel want vrijdag en zaterdag waren weer tot de nok gevuld met activiteiten.

Na de wandeling en autokeuring moest ik ’s avonds nog naar Borgerhout; Nu ja, “moeten” was het niet, het was eerder “mogen” want het was toch wel een eer om de laatste voorstelling van Winterland 76 te mogen bijwonen in De Roma in Borgerhout.

Winterland 76 is een project dat is ontstaan uit een idee van Gianni Marzo van Marble Sounds en brengt hulde aan The Band, de legendarische begeleidingsgroep van o.a. Bob Dylan. Winterland 76 verwijst naar The Winterland Ballroom in San Francisco waar ze hun vrienden uitnodigden voor het legendarische afscheidsconcert dat werd verfilmd in The Last Waltz.

De groep bestaat verder uit Piet De Pessemier (Mad About Mountains), Maarten Moesen (o.a. Buurman), Dimitri Vossen (Birds That Change Colour), Hans de Prins (Go March), Cleo Janse (The Bony King of Nowhere), Alban Sarens (Sir Yes Sir) en Sam Joris (o.a. Black Mango).

Net als The Band hadden ze ook tal van gasten uitgenodigd: Annelies van Dinter, Neeka, Jan De Smet, Niels Hendrix, Iwein Segers, Koen Kolbacher, Pascal Deweze en Pauro Pawlowski.

Niet elke gast was even goed. Annelies van Dinter was heel teleurstellend. Iwein Segers was verrassend goed als Van Morrison maar toppers waren toch Neeka (als Joni Mitchell) en Mauro Pawlowski die een geweldige versie van Like a Rolling Stone van Bob Dylan bracht. Enige minpunten aan het concert : de stoelen waren hard en oncomfortabel en ik had niemand om tegen te praten aangezien Conny moest werken. Maar verder was het een heel goed concert.

Gisteren was trouwens ook weer een drukke dag. Heel de voormiddag in de weer geweest in de keuken om dan na de middag richting Peulis en Kampenhout te vertrekken. In Kampenhout hebben we de Oranje Natuurpuntwandeling in en rond het Steeltjesbos gedaan. Bijzonder mooie wandeling al was het op sommige plekken heel modderig.

Ik heb overigens nog nooit zo veel gebabbeld als tijdens deze wandeling. We zouden ’s avonds immers naar Star Wars – Episode VIII – The Last Jedi gaan kijken. Nu is Conny, in tegenstelling tot mij, niet echt een Star Wars fan. Ik was verkocht toen ik in 1977 als bijna 13 jarige die twee ruimtetuigen over het scherm zag schuiven. Ondertussen heb ik alle films meerdere keren (originele versie, herwerkte versie, op video, op dvd en op bluray).

Enfin, ik heb dus de hele saga, alle acht films, samengevat in een verhaaltje van één uur. Toch wel vermoeiend. De inhoud van de tekenfilms heb ik wel achterwege gelaten, vooral omdat ik die niet zo goed vind.

Episode VIII is trouwens een waardig deel in de saga. Het stoort me wel dat het zo duidelijk is dat sommige scenes enkel en alleen gemaakt zijn om het 3D publiek blij te maken. Voor mij hoeven die niet. Verder was het dus wel een prima film.