Dag twee van Suikerrock was een voornamelijk Belgische dag. Suikerrock bewijst zo wel dat je geen grote buitenlandse namen moet aantrekken om een goed festival te hebben.
De jongens van The Lighthouse mochten de spits afbijten. Dit vijftal dat dit jaar één van de drie winnaars van Stu Bru’s De Nieuwe Lichting was kweten zich perfect van hun taak. Muziek waar je vrolijk van wordt is altijd prettig.
Ze werden gevolgd door Tout Va Bien. Ook dit project van Mechelaar Jan-Wouter van Gestel is een voormalig winnaar van De Nieuwe Lichting. Begeleid door een toetsenist en een drummer mocht ook zijn optreden me wel bekoren. Al moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat het gerust een twintigtal minuutjes korter mocht duren. Misschien miste ik gewoon gitaren.
Ondertussen was het tijd geworden om ons naar de Food Street te begeven en een smakelijke hap te eten. Niet op restaurant zoals gisteren maar aan één van de vele foodtrucks.
Toen we terug op de markt kwamen was Coely al even bezig. Niet echt onze smaak maar ze kan wel zingen. Het eerder introverte meisje dat ik vier jaar geleden op hetzelfde podium zag was evenwel vervangen door een zelfzekere zangeres die het publiek zonder problemen meekreeg.
Tinie Tempah, de volgende naam op het hoofdpodium sprak ons niet echt aan. Tijd om een alternatief te zoeken op het Acoustic Stage aan de Henne Markt. Nog een paar nummertjes gezien van de Yellow Brothers maar vooral genoten van Velvet.
Dan was het tijd om terug naar de markt te gaan. Die was vol gelopen voor Bazart met frontman Mathieu Terryn. Die wist het publiek als geen ander te bespelen. Ik denk zelfs dat, als hij aan iedereen 5€ zou hebben gevraagd hij ze ook zou hebben gekregen. Maar het optreden mocht er zeker zijn.
walkingwithluc 