Gisteren was weer een heel lange dag. Niet dat ik extra lang ben blijven werken, eerder het tegendeel. Neen, de oorzaak van deze lange dag moet worden gezocht bij Anton Tsjechov. De studenten van Historia (http://historiatoneelspeelt.weebly.com/) brachten gisteren immers voor de laatste keer De Kersentuin in De Koelisse aan Alma 3 in Heverlee. Normaal gezien ga ik naar blijspelen in drie bedrijven maar deze keer was het eens het serieuze werk.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik het in het begin heel moeilijk had om “in het stuk” te geraken, ik heb zelfs enkele minuutjes geslapen, maar eens die dip voorbij heb ik wel genoten van het stuk. Zoals in elk gezelschap had je ook hier heel sterke acteurs en goede acteurs maar helaas ook enkele minder getalenteerden. Gelukkig waren deze laatsten in de minderheid.
Nadat ik mijn passagiers, wiens dochter en zus haar rol als Anya perfect had gespeeld, in Peulis had afgezet was al middernacht voorbij eer ik thuis was.
Kort na de middag was ik al terug in Peulis om Conny op te piukken op weg naar onze wekelijkse wandeling, een wandeling die ons deze keer naar Lippelo bracht. Ik heb enorm goede herinneringen aan Lippelo. Daar woont immers ex-collega Patrick en zijn tuin was enkele jaren het basecamp van onze Roparunploeg. De jaarlijkse reünie-BBQ vond zelfs plaats in de zaal waar vandaag de start van de wandeling was.
Het concept van de wandeling bestond uit vier aparte lussen. Zo kon je zelf de lengte van je wandeling bepalen. Wij kozen eerst voor lus C van 6,5 km. In het begin wat veel last van sluipverkeer maar verder een heel mooi stuk.
Teruggekomen aan het vertrek wilden we onze volgende lus kiezen maar … de parcoursbouwer had alle papieren al verwijderd. Op zich niet zo erg ware het niet dat hij daarna zichzelf had verwijderd (en onvindbaar was).
We kozen dan maar voor lus A omdat we wisten dat die de andere richting uitging. De afstand was echter onbekend. Spijt van onze keuze hebben we gelukkig niet gehad. Dit deel was anders en misschien zelfs nog mooier (al kan dat ook aan die prachtige wolken hebben gelegen).
Onze vrees dat we bij aankomst voor een gesloten deur zouden staan was onterecht maar veel scheelde het toch niet denk ik. Nog een frisdrankje gedronken en dan terug naar huis.
walkingwithluc 