walkingwithluc

Soms win je, soms verlies je maar soms is het ook gelijkspel. En dat was het naar mijn smaak gisteren in de Ancienne Belgique.

Na een dag werkdag die ik quasi op mijn eentje heb doorgebracht (de ene helft van ons team zat om verschillende redenen thuis, de andere helft moest naar Brussel voor een demo) eerst naar Mechelen gereden.

De auto op een veilige plaats achtergelaten, een smakelijke hap gegeten bij Ellis Burgers en een even smakelijke kop thee gedronken in de Ierse Pub. Dan naar het station om de trein naar Brussel Centraal te nemen.

Daar waren we ruim op tijd om een geschikte zitplaats te vinden. Een meevaller want het concert was uitverkocht. Stipt om acht uur begon Dijf Sanders als opwarmer aan zijn half uur durende set. Hoe vonden we Dijf Sanders ? ik vrees dat er maar één woord voor bestaat … slecht. Ik weet wel dat les goûts et les couleurs ne se discutent pas maar ik had het gevoel dat we niet de enigen waren met dit gevoel. Enfin, belangrijk was dat niet want wij waren tenslotte gekomen voor Warhaus.

Warhaus is de groep van Balthazar-lid Maarten Devoldere. Balthazar hebben we vorig jaar aan het werk gezien op Suikerrock en die waren ons bijzonder goed meegevallen. Warhaus daarentegen was iets moeilijker. Waren ze slecht? Absoluut niet. Waren ze heel goed? Dat dan ook weer niet. Het was een beetje tussenin. Laten we zeggen dat de jury er nog niet over uit is. Ook de reacties op de website van de AB zijn verschillend.

Over twee dingen was wel iedereen het eens. De achtergrondzangeres/danseres had geen enkele maar dan ook geen enkele meerwaarde en met een duurtijd van 1 uur en 7 minuten was het wel een heel kort concert. Persoonlijk kwam het me wel goed uit want ik was moe (ik denk zelfs dat ik tijdens het optreden enkele minuten geslapen heb). Ik denk dat ik nog altijd last heb van de omschakeling naar het zomeruur.