Uitwaaien aan zee

Het grote wandeldoel van dit jaar is de Nachtmarathon van Halle-Zoersel. Voor mij wordt het de vierde keer maar voor Conny de eerste keer. Daarom hebben we besloten om geregeld een “lange” wandeling te doen, bij voorkeur op een weekdag zodat we er een gezellig dagje uit van kunnen maken wanneer de rest aan ’t werk is.

Voor onze eerste week-wandeling kozen we voor de zee. Niet voor de Belgische kust maar wel voor die van de Noorderburen in Zeeuws-Vlaanderen. Dat bleek een goede keuze te zijn.

Al heel vroeg vertrokken naar Domburg in Zeeland. Je moet toch ergens beginnen? Via het lokale knooppuntennetwerk had ik een wandeling van ruim 21 km uitgestippeld.

Iets na negen uur begonnen we aan onze tocht. Het leek er op dat, in tegenstelling tot vorige week in Antwerpen, niet het beste weer zouden hebben. Het (mot)regende immers en bovendien stond er een sterke wind (uit de verkeerde richting). Van die regen hadden maar een klein uurtje last (als het al zo lang was), de wind zou ons de hele dag gezelschap houden.

De eerste zeven kilometer hadden we immers heel felle tegenwind. Bovendien was het duin op, duin af, al dan niet met trappen. Ik dacht even dat het beter zou zijn op het strand zelf maar dat bleek ook een vergissing. Dat zouden we zeker geen 21 km volhouden.

Maar dan maakte de zeedijk een bocht en plots was de wind weg. Nu ja, niet weg maar we hadden er minder last van. We lieten de zee voor wat ze was en gingen meer landinwaarts. Eerst twee kilometer naast de Westkapelse Kreek waar gebruig moesten maken van een selfservice-veerpont. Dat waren we nog nooit tegengekomen.

Het ging verder door de uitgestrekte vlaktes en toen we terug aan de auto waren stonden er 21,50 km op de teller. Een halve marathon dus. Ik heb er al wel meer op mijn conto staan maar voor Conny was het de eerste. In het Het bier en melksalon hebben we genoten van een welverdiende kop koffie en thee (en dus noch van een biertje noch van een glas melk).