Na de 20 km van gisteren mocht het vandaag weer iets rustiger.
Mensen die me kennen weten dat ik een grote fan ben van kastelen en van ruïnes van kastelen. Maar eigenlijk bezoek ik nog liever abdijen (of ruïnes van abdijen). Op één of andere manier hebben die een rustgevend effect op mij.
Ik kon dan ook Tintern Abbey niet links laten liggen. Een uurtje rijden vanuit Brecon maar absoluut de moeite waard (al vind ik Jedburgh Abbey in Schotland en vooral Whitby Abbey in Northumberland nog indrukwekkender).
Onderweg heeft Lucy (de stem van mijn TomTom, niet mijn collega van IT) me wel weer een ferme streek geleverd. Die rekent altijd de snelste route voor me uit en doet dat meestal zonder problemen. Maar soms denkt ze dat die wegen waar je officieel 95 km/u mag rijden ook geschikt zijn om 95 km/u te rijden.
Zo heb ik vandaag een vijftal kilometer gereden op een weg die nauwelijks breed genoeg was voor één auto. Af en toe wel een inham om te kunnen passeren maar dat is het dan. Je ziet hier wel eens borden staan “oncoming vehicles on the middle of the road”. Deze weg was niet breed genoeg om een “middle” te hebben. Onzen Blacky heeft ze nogal genepen zunne. Zelf had ik er uiteraard geen last van maar ge weet hoe auto’s zijn hè.
Na Tintern Abbey was het de beurt aan Caerphilly met zijn majestueuze kasteel. De grachten rond het kasteel zijn volledig kunstmatig en zijn uitgegraven omdat er geen natuurlijke bescherming was. Kenmerkend aan Caerphilly Castle is zijn scheve toren. Die leunt 10% opzij. Ze zijn niet 100% zeker maar er wordt vermoed dat het een mislukte vernietiging is uit de tijd van de burgeroorlog in 1640.
Op de terugweg naar het hotel werd het plots terug grijs maar dat duurde niet echt lang en het was tijdens het eten genieten van een mooie zonsondergang.
walkingwithluc 