Geen rode lucht gezien vanochtend en toch wist ik dat het een grijze dag zou worden. Hoe ik dat wist ? Toen ik de gordijnen opentrok zag het grijs buiten.
Ik had wel een wandeling klaar liggen met vertrek en aankomst in Brecon maar die was nauwelijks 9 km lang en dat was in deze omstandigheden eigenlijk niet genoeg om de wandelschoenen aan te trekken. De wandeling zou immers volledig langs het water gaan. Daarom nog snel wat geïmproviseerd en na het ontbijt zelf een wandeling uitgestippeld via Endomondo. Waar mijn originele wandeling zou terugkeren ging ik gewoon nog “even” verder.
De wandeling begon voorspoedig. Het pas was duidelijk te volgen, ook toen het “jaagpad” ophield en ik overstapte naar het “wildere” gedeelte op de oevers van de Usk.
En plots stond ik daar … rechts van mij de Usk en voor mij een afspanning van ongeveer een meter hoog met op een halve meter nog een beetje prikkeldraad om het extra spannend te maken. Ik had twee opties : erover klauteren of minstens een kilometer teruggaan.
Klauteren dan maar en dat ging behoorlijk vlot. Maar daarmee was het probleem nog niet opgelost. Na het hek moest ik nog een anderhalve à twee meter hogerop geraken en dat ging helemaal niet vlot. De ondergrond was daar zo glad dat ik steevast terug naar beneden gleed. Uiteindelijk een stukje gevonden met veel boomwortels en dan half over de wortels en half in de boom toch op hogere grond geraakt en de wandeling verder gezet (een dikke schram rijker en een paar druppels bloed armer). Al bij al heb ik daar toch een tiental minuten staan worstelen.
Ik liet de Usk voor wat ze was en ging verder langs het Monmouthshire & Brecon Canal, een oud kanaal dat zo’n 56 km lang doorheen de Brecon Beacons meandert. Vroeger waren het twee kanalen die in de jaren ’60 volledig verlaten waren maar die in 1970 terug werden geopend en sindsdien één van grootste toeristische attracties van de Brecon Beacons is.
Onderweg kwam ik ook deelnemers van de Canalathon 2016 tegen. Het is geen wedstrijd maar wel een “challenge” waarbij de deelnemers in teams van 4 eerst 6 mijl met een kano afleggen, daarna 18 mijl met de mountainbike en om af te sluiten nog eens 11 mijl lopen of wandelen (of allebei). Misschien eens voorstellen aan de collega’s om volgend jaar als teambuilding te doen.
Bij aankomst aan het hotel stonden er 19,70 km op de teller en kon ik terugkijken op een aangename wandeldag. Toch één ding waar ik moet aan denken wanneer ik zelf wandelingen uitstippel : proberen om zoveel mogelijk “gewone” wegen te vermijden, zelfs al zijn het B-wegen. Britten weten immers niet hoe ze moeten reageren wanneer ze iets of iemand tegenkomen in het verkeer die geen vier wielen en een motor heeft.
walkingwithluc 