walkingwithluc

Als iemand toevallig Mike Brockhurst zou tegenkomen dan mag je hem eens goed naar zijn voeten geven.

Waarom ? Omdat hij vond dat de wandeling die ik vandaag was niet alleen “moderate” qua moeilijkheidsgraad was maar vooral omdat hij vindt dat die wandeling perfect is om bij regenweer te doen.

Beide veronderstellingen zijn fout, fout en nog eens fout. Pas op, het was een schitterende wandeling en ik ben blij dat ik ze gedaan heb maar ze is niet geschikt om bij regenweer te doen en ze is op plaatsen heel moeilijk, zeker wanneer het nat is.

Plaats van vertrek was de oude kopermijn van Sygun. Via een rustig pad ging het langs de oevers van de Afon Glaslyn richting Beddgelert. Ondanks de aanhoudende motregen was het toch aangenaam wandelen. Het leek wel een wandeling langs de Nete.

Maar dan begon de ondergrond te wijzigen. Steeds meer rotsen, rotsen die niet alleen heel oneffen lagen maar die vooral glad waren. Het pad werd steeds ruwer, zelfs in die mate dat er op sommige plaatsen niet meer dan een rotspad van één meter breed was dat ervoor zorgde dat ik niet werd “meegesleurd” door het woelige water.

Voorbij Beddgelert ging het pad omhoog, steil omhoog. Iets minder rotsig maar dan weer wel meer modder. Onderweg waren nog restanten te zien van de kopermijn. Ondertussen begon ook mijn camera last te krijgen van het overvloedige vocht. Hij hield er gewoon mee op. Even later begon ik ook last te krijgen van het vocht want plots lag ik tegen de grond. Ik kon er nog niet mee ophouden want ik had nog een dikke drie kilometer voor de boeg. Van de valpartij trouwens geen last meer gehad.

Na exact 10 km stond ik terug aan mijn auto. Heel moe, kletsnat van het zweet (de regen was immers gestopt) en behoorlijk modderig. Het bezoekje aan Caernarfon zal tot morgen moeten wachten. Dan wordt het kastelendag.