walkingwithluc

De derde dag van Suikerrock is traditiegetrouw de familiedag. Vroeger betekende dat vooral dat je als gezin goedkoper aan tickets kon geraken. Vorig jaar betekende dat echter dat er met Kapitein Winokio en K3 wel echt de kaart van de (heel) jonge gezinnen werd getrokken.

Die lijn hebben ze dit jaar doorgetrokken, vermoedelijk wegens het grote succes van de vorige editie. De eerste groepen op de affiche bewijzen : De Bende & Mega Mindy, Prinsessia en Bandits mochten immers de zondag openen. Aangezien noch Conny, noch ikzelf tot de doelgroep van deze muzikanten behoren besloten we om pas tegen een uur of vijf af te zakken naar de Markt.

Om 17u was het immers de beurt aan Emma Bale en daar wilden we zeker een stukje van zien. Leuk optreden trouwens, tenminste voor een half uurtje. Het meisje kan goed zingen maar niet echt sterk genoeg om een volle Tiense Markt bezig te houden. Dat gaf ons wel de gelegenheid om een hapje te gaan eten. Sinds 2013 ga ik op zondag in de Leuvensestraat mosselen eten en die traditie heb ik kunnen verderzetten. Het waren trouwens weer heel lekkere mosselen.

Hierdoor waren we wel tien minuutjes te laat voor Stan Van Samang. De Stan is een beetje een moeilijk geval om te beoordelen. Ik zal nooit een ticketje kopen om hem aan het werk te zien in bijvoorbeeld de Lotto Arena of het Sportpaleis. Maar anderzijds wist hij wel probleemloos een overvolle Markt op sleeptouw te nemen. Ondersteund door een stevige band weet hij een deftige show neer te zetten. En de man heeft ook nog handtekeningen uitgedeeld .

Begon Balthazar zaterdag nog een twintigtal minuutjes te laat, Jim, Sharon, Caroline en Andrea, a.k.a. The Corrs begonnen 10 minuten te vroeg. Na de Deep-Purple-teleurstelling van afgelopen vrijdag had ik een beetje schrik. Ook naar The Corrs keek ik immers al lang uit. Gelukkig was mijn vrees totaal ongegrond. Ze waren gewoon steengoed. Zo goed zelfs dat ze de tweede plaats bekleden in mijn Concert-top-3 van dit jaar, wel ex-aequo met de Dixie Chicks (en na Queen die eenzaam aan de top staan).

We hadden nog kunnen blijven wachten op Marco Borsato maar net als vorig jaar is het er niet van gekomen. Het waren al twee lange dagen geweest en zo eens een dag vóór middernacht thuis zijn heeft ook zijn charmes.

Nog enkele conclusies ?

Suikerrock is één van de gezelligste festivals van België. Ze bewijzen dat je geen 10 podia en 200 groepen moet hebben om een goed festival te organiseren.

Zodra we de kans krijgen bestellen we opnieuw een combiticket, ook al is er op dat moment nog geen enkele naam gekend.

De vernieuwde aanpak van het festival en vooral van de Food Street is een schot in de roos.

Nog 360 dagen aftellen ?