Nacht van de Maan … the day after.
Ik had er een beetje schrik van … van die dag erna. Zeker na mijn ervaringen van vorig jaar. Maar mijn angst bleek ongegrond te zijn. Vanmorgen gewoon met de fiets naar het station in Herentals en daarna met de velo van Antwerpen-Berchem naar ’t werk. Vanavond dezelfde weg terug, eerst naar Antwerpen-Centraal met de velo en tenslotte met de fiets van Herentals terug naar huis. Samen goed voor 19 km fietsen en dat ging probleemloos.
Ook op ’t werk gewoon kunnen rondlopen, zelfs bij het trappenlopen kwam er geen protest. Als ik even gezeten had en ik moest terug rechtstaan dan gaven de benen wel een signaal dat ze een zwaar weekend achter de rug hadden maar pijn kan ik het niet noemen.
Wat een beetje training en een combinatie van goede schoenen en sokken al kan doen hè.
Toch heb ik nog van één ding last. Ik ben gebeten. Gebeten door het wandelvirus. Het wandelen gaat me immers veel beter af dan het lopen. Je ziet ook veel meer. Je kan bovendien een fototoestel meenemen en genieten van al het prachtige dat Moeder Natuur ons te bieden heeft. Al zal ik het joggen zeker niet volledig laten vallen.
Ik overweeg zelfs om me volgend jaar aan te sluiten bij een wandelclub. Eén doel voor volgend jaar heb ik me al gesteld : naast de Nacht van de Maan in juli ook de Zotte 50 van Gheel in mei uitwandelen.
walkingwithluc 