walkingwithluc

Sinds mijn eerste KISS-optreden in 1980 heb ik slechts één optreden van hen in België gemist. Gisteren ging ik dat geen tweede keer laten gebeuren.

Plaats van de afspraak: de festivalweide in Dessel. Het was hun derde passage op Graspop Metal Meeting. Voor mij was het ook de derde passage op GMM, maar wel slechts de tweede keer dat ik ze daar aan het werk heb gezien. Die eerste keer (in 2008) was net die keer dat ik ze heb gemist.

Maar terug naar gisteren. Voor het de beurt was aan the hardest band in the world heb ik nog enkele andere groepen meegepikt zoals daar zijn Body Count, Slash en In Flames. Vooral Slash wou ik zeker zien en die was zeker de moeite waard.

Om half elf was het dan aan de grootmeesters zelf.

Ik ga niet zeggen dat het niet goed was, integendeel. Maar het niveau dat ze in 1996 haalden zullen ze niet meer halen. De show blijft natuurlijk wat hij was en ook de muziek blijft top maar qua stem heeft vooral Paul Stanley niet meer het bereik van vroeger. Zoals ze in Het Nieuwsblad schreven: De hoge noten worden niet zo vlot meer gehaald, het charisma van Gene Simmons en co is gebleven. En het publiek genoot er in ieder geval van.

Na afloop was het even zoeken naar mijn auto op die donkere parkeerweide maar dan is het gewoon een kwestie van de afstandsbediening te gebruiken en kijken waar de knipperlichten reageren. Een tactiek die meerdere festivalgangers gebruikten.