Tussen 31 augustus 1888 en 9 november 1888 werden in de Londense buurt Whitechapel 5 vrouwen op bijzonder gruwelijke manier vermoord. De moordenaar is nooit gevonden. Hij werd de Whitechapel Murderer of soms ook de Leather Apron genoemd maar de meesten kennen hem als Jack The Ripper.
Theorieën en verdachten genoeg nochtans. Zelfs de kroonprins, Prins Albert, zoon van Koningin Victoria, werd genoemd.
In boek dat ik net gelezen heb, TheCandle Man, geeft auteur Alex Scarrow zijn (fictieve) versie van de feiten.
Het verhaal begint op 14 april 1912. Op een zinkende Titanic vertelt een man in een rolstoel een geheim verhaal aan een jonge lotgenote. Hij neemt haar terug naar het einde van de zomer van 1888.
Mary Kelly vindt in het midden van de nacht een man, meer dood dan levend, in de straten van Londen. Hij is duidelijk overvallen maar hij heeft toch nog een tas bij zich met daarin geld, veel geld. Ze besluit het geld mee te nemen. Voor haar is het gedaan met het verkopen van haar lichaam voor de prijs van een miezerige maaltijd.
De volgende dag gaat ze toch de ziekenhuizen af om te kijken of er nieuws is van de ongelukkige man. Leeft hij nog of is hij overleden ? Hij blijkt nog te leven maar kan zich niets meer herinneren, zelfs zijn eigen naam niet. Op één of andere manier voelt Mary zich aangetrokken tot deze hulpeloze man. Ze doet alsof ze de verloofde is van de man, die ze John Argyll noemt. Stilaan ontstaat er een band tussen de twee.
Ze weet echter niet dat de man een vreselijk geheim met zich meesleurt. Eigenlijk is hij een huurmoordenaar. Een man met veel bloed aan zijn handen die zo vaak een alias gebruikt dat hij zijn eigen naam vergeten is. Hij is naar Londen gekomen in opdracht van een vrijmetselaarsloge. Zij willen dat hij afrekent met een kleine Londense gangster en twee van zijn helpsters.
Zij hebben op hun beurt een jonge moeder en haar pasgeboren kind vermoord. De vrouw was een minnares van Prins Albert en het kind was zijn bastaardkind. Bij het “opruimen” vinden ze een pendule met daarin een foto van de prins en zijn “gezin”. Ze besluiten om de opdrachtgevers te chanteren.
Wat volgt is een spannende thriller. Een verhaal dat echt zou kunnen gebeurd zijn maar evengoed gewoon fantasie kan zijn. De namen van de 5 slachtoffers van de Ripper zijn in ieder geval echt.
Soms is het wel moeilijk om volgen. Scarrow pendelt heen en weer tussen het verleden en het heden en dat is niet altijd even duidelijk. Maar verder heb ik ervan genoten. En ik heb mijn Engels nog eens kunnen oefenen.
Het volgende boek op de lijst brengt me terug naar de Kempen, meer bepaald naar Lier en Ranst : Chantage in het schepencollege van Ludo Geluykens.
walkingwithluc 