Metaal

De afgelopen dagen stonden in het teken van de tuin en ook van metaal.

Gisteren en eergisteren een dagje vakantie genomen. Eigenlijk met de bedoeling om flink wat in de tuin te werken bij Conny maar dat is een beetje in het water gevallen. Letterlijk dan.

We hebben wel behoorlijk wat kunnen onkruid wieden maar op veel plekken in de tuin voel je de grond wegzakken onder je voeten. Om geen permanente schade aan te brengen hebben we enkel tijdens de droge periodes (donderdagvoormiddag en vrijdagvoormiddag) gewerkt. De rest van de tijd hebben we besteed aan rondrijden om nog wat “accessoires” te kopen zoals daar zijn boomschors en kastanjehouten hekjes en palen.

Wat heeft dat metaal dan te maken met die tuin? Helemaal niks. Maar het heeft wel alles te maken met de concerten van afgelopen woensdag en vrijdag.

Woensdag trokken we nog eens naar Trix in Borgerhout voor een avondje metal. Hoewel ik altijd al een heel brede smaak heb gehad was ik in mijn jonge jaren een hardrocker. Ik ben dat eigenlijk nog altijd want dat ben je voor het leven maar de lange haren zijn ondertussen wel verdwenen.

Mijn favoriete groepen, naast oppergoden KISS, waren voornamelijk Brits en behoorden blijkbaar tot de NWOBHM (de New Wave of British Heavy Metal). Behoorden tot die strekking : Iron Maiden, Def Leppard, Girlschool, Motörhead en Saxon.

En laat het nou net die laatsten zijn die woensdag op het podium stonden in Borgerhout. In het voorprogramma stond met Diamond Head ook een groep uit diezelfde lichting al was die groep mij tot woensdag totaal onbekend. Het werd een klassieke metalavond. Veel tattoos, zwarte T-shirts, baarden, lange haren, bierbuikjes maar vooral goede muziek. Conny is niet zo’n metalhead maar zolang er een goeie melodie in zit kan twee à drie keer op een jaar geen kwaad 😉. Ikzelf voel me op zo’n avonden terug een tiener die na een concert een hele nacht in Brussel bleef rondhangen om de eerste trein terug naar huis te nemen.

saxon

Ook gisteren hadden we een metal concert maar dan van the sixth metal … Het Zesde Metaal dus. Zij kwamen Skepsels, hun nieuwe CD voorstellen in Het Depot in Leuven, één van onze favoriete zaaltjes (waar alles voor ons begon) maar wel een zaaltje met een nadeel. De deuren gaan pas open om 20u, ook wanneer het pijpenstelen regent.

Het concert maakte gelukkig het lang wachten in de regen goed. Wannes Cappelle was in topvorm en de gitaristen Tom Pintens maar misschien nog meer Robin Aerts waren geweldig goed. Voeg daar nog een fantastische lichtshow aan toe en je hebt één van de betere concerten van dit jaar.

zesdemetaal

Het zesde

Zelf heb ik in de Zesde Moderne Talen gezeten in het Koninklijk Atheneum Arthur Vanderpoorten in Lier maar gisteren in het Cultureel Centrum De Zwanenberg in Heist-op-den-Berg zat ik in het Zesde Metaal.

We hadden deze groep rond Wannes Cappelle in 2017 al eens op Gladiolen gezien maar toen stonden we vrij ver achteraan in een heel rumoerige tent dus echt genieten was er niet bij.

Gisteren was dat gelukkig wel het geval. De heel comfortabele zetels van de Zwanenberg leenden zich perfect voor dit optreden. Soms heel ingetogen, soms vrij stevig, de ene keer het Westvlaams iets beter verstaanbaar dan de andere keer. Maar het was goed … heel goed. Zo goed zelfs dat ik bij het buitenkomen een verzamelcd heb gekocht.

Uiteraard gaat dat niet hetzelfde klinken maar toch. Het Zesde Metaal is uiteraard wel meer dan Wannes Cappelle alleen. Met Filip Wauters op elektrische gitaar en steelguitar, Tim Van Oosten op drums en vibrafoon, Robin Aerts op bas en last but not least Tom Pintens op elektrische gitaar, piano en synthesizer staat er een heel sterke groep op het podium. De belichting mocht er trouwens ook zijn.

Kortom … het was een heel goed concert. Als je de kans nog krijgt om ze aan het werk te zien … niet twijfelen maar doen.

zesde metaal 02.JPG

Vandaag heb ik van een snipperdag gebruikt gemaakt om, na lange tijd, nog eens een bezoekje te brengen aan mijn favoriete winkel : Stripwinkel Beo in Antwerpen. Dat was ook weeral veel te lang geleden. Gelukkig trouwens dat ik nog eens langs ging. Blijkt immers dat de Fenix Collectie van Brabantstrip niet stop is gezet zoals ik dacht. Het Vlaams Stripcentrum in Wilrijk zet de reeks blijkbaar verder.

Het principe blijft hetzelfde. Nooit verschenen Vlaamse stripverhalen uitbrengen in beperkte oplage. Het verschil is wel dat dat deze nieuwe verhalen (De Vermiste Spion, een Dees Dubbel verhaal van Rik en De Bende van Black-C van Hurey) niet genummerd zijn. Enerzijds ben ik wel blij dat de reeks niet stopt, anderzijds blijft nu ook de stress om een album te missen. Dat zou toch zonde zijn na al die jaren.