Het Depot

Afgelopen zondag zijn we nog eens teruggekeerd naar onze jeugd.

In Het Depot in Leuven kwam Lloyd Cole immers op bezoek. Zonder zijn Commotions maar wel met Neil Clark (lead guitar), Blair Cowan (keyboards), Signy Jakobsdottir (drums en percussie).

Hij begon met een set van ongeveer 45 minuten die me deed denken aan de Unplugged concerten van MTV (toen die nog muziek speelden). Onder andere 2cv, Rattlesnakes en Are you ready to be Heartbroken passeerden de revue.

Toen was er tijd voor een korte pauze van ongeveer 25 minuten en kon hij aan het tweede deel beginnen dat ongeveer anderhalf uur zou duren.

In dit tweede deel, dat iets minder unplugged was werd meer aandacht besteed het recentere werk waaronder ook zijn nieuwste album On Pain. Uiteraard bracht hij ook Perfect Skin.

Het optreden was top maar hij was precies iets minder spraakzaam dan bij zijn vorige passages. Misschien was dat wel omdat hij die vorige keren hetzij alleen hetzij met zijn zoon op het podium stond. De muziek is natuurlijk het belangrijkste maar de man kan ook heel grappig zijn.

Wat we wel hebben gemerkt, al was dat maandagochtend, is dat we misschien wel terugkeerden naar onze jeugd maar onze jeugd niet terugkeerde naar het heden.

We waren allebei heel blij dat we maandag een dagje verlof hadden genomen. Om half zes opstaan om te gaan werken zou me niet gelukt zijn denk ik 😉.

De Setlist:

Set 1:

Don’t Look Back
Mr. Malcontent (Lloyd Cole and the Commotions song)
Trigger Happy
On Pain
Why I Love Country Music (Lloyd Cole and the Commotions song)
Headlights
No More Love Songs (Lloyd Cole and the Negatives song)
My Other Life
2cv (Lloyd Cole and the Commotions song)
Undressed
Tried to Rock (Lloyd Cole and the Negatives song)
Rattlesnakes (Lloyd Cole and the Commotions song)
Are You Ready to Be Heartbroken?(Lloyd Cole and the Commotions song)

Set 2:

No Blue Skies
Night Sweats
Minor Character (Lloyd Cole and the Commotions song)
Violins
Blue Like Mars
Mister Wrong
Pay for It
Perfect Skin (Lloyd Cole and the Commotions song)
Wolves
Perfect Blue (Lloyd Cole and the Commotions song)
The Flipside
Myrtle and Rose
The Idiot
Brand New Friend (Lloyd Cole and the Commotions song)
Forest Fire (Lloyd Cole and the Commotions song)

Encore:

The Young Idealists
Mainstream (Lloyd Cole and the Commotions song)

scabs Sterren komen, sterren gaan, alleen Elvis blijft bestaan.

Gisteren hebben we helaas moeten zien hoe één van die sterren stilletjesaan aan het uitdoven is. Ik heb het dan over Willy Willy, gitarist van The Scabs.

Die zijn momenteel bezig aan een theatertournee rond jaar 40 Scabs. Waar die veertig vandaan komt weet ik niet echt. In 2010 hebben ze hun 30^ste verjaardag gevierd met een groot verjaardagsconcert in de Lotto Arena. Dat zou betekenen dat ze in 1980 zijn opgericht en nu dus 39 jaar bestaan.

Op hun eigen website staat dan weer dat ze in 1981 begonnen zijn. Dat staat trouwens ook op Wikipedia als oprichtingsjaar maar daar staat ook dat ze in 2007 drie reünieconcerten gaven ter gelegenheid van hun 25^ste verjaardag. Enfin … we zullen het er maar op houden dat ze goed zijn in muziek maar slecht in wiskunde.

In muziek zijn ze gelukkig wel heel goed. Voor de theatertournee (wat ervoor zorgde dat Het Depot plots enkel zitplaatsen had) hebben ze hun nummers een beetje herwerkt. Vaak valt dat heel goed mee, bij sommige nummers zoals Matchbox Car en Is This Life, vond ik het minder geslaagd. Andere topnummers zoals Four Aces, Time en Hard Times zijn sowieso al iets rustiger.

Willy Willy heeft maar enkele nummers meegespeeld. In juni vorig jaar werd bij hem kanker vastgesteld. In Het Laatste Nieuws zei hij : “Mensen vragen me soms waarom ik nu, net na de diagnose, meer dan ooit wil doorgaan. Maar wat moet ik doen? In mijn bed gaan liggen? Luister, ik heb kanker, zoals zoveel mensen, en daarom wil ik nog zo veel mogelijk genieten. En mijn werk is mijn passie, dus een volle agenda maakt me gelukkig. Ik zal er dus bij zijn tijdens die tour van The Scabs. En daarna wil ik met The Voodoo Band naar de festivals. Ik heb geen enkele reden tot klagen. Ik geniet met volle teugen van het leven, en samen met mijn partner Michèle blijf ik erin geloven.”

Het is misschien lelijk om te zeggen maar hij zag er niet gezond uit. Het lijkt er op dat die vreselijke ziekte hem toch meer heeft vermoeid dan gedacht. Hij kreeg uiteraard een warm en welgemeend applaus en het strekt The Scabs tot eer dat ze hem dit eresaluut geven maar als we echt eerlijk zijn dan zouden ze hem beter laten rusten. Echt gitaar spelen zit er niet meer in, het zingen verging hem ook niet goed en ik had er eigenlijk medelijden mee. Ik zou hem liever herinneren als die Vlaamse Keith Richards die ik in 2013 nog op Suikerrock zag spelen (zie foto’s hieronder).

Het lijkt er trouwens op dat spelen bij The Scabs niet goed is voor de gezondheid. Ex-Scabbers Berre Bergen en Fonne Sijmons hebben ons ook al te vroeg verlaten.