drimmelen

Drimmelen, de Biesbosch en de schaatsbaan van Kaatsheuvel

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Vandaag gingen we eindelijk doen waar we deze midweek voor geboekt hadden : varen.

Het was eigenlijk de bedoeling dat we dat afgelopen maandag zouden gedaan hebben met een tocht van Drimmelen naar Antwerpen (en daarna met de bus terug naar Drimmelen). Maar deze tocht werd jammer genoeg geannuleerd vanwege te weinig deelnemers. Blijkbaar is 4 man te weinig?

Dan maar een nieuwe tocht geboekt bij Rederij Zilvermeeuw : de Marktocht, een tocht van een uur of zeven inclusief lunchbuffet. Helaas, ook deze werd geannuleerd om dezelfde reden.

Wat bleef er nog over: de klassieke twee uur durende tocht door de Biesbosch met een “etagère-lunch”. Die ging wel door.

Vóór we aan boord gingen zijn we nog wel een wandelingetje door Drimmelen en omgeving gaan doen. Dat was met momenten minder “rollator-vriendelijk” maar het ging wel.

Drimmelen is een piepklein dorpje met amper 570 inwoners. In 1421 werd het tijdens de Sint-Elisabethvloed volledig van de kaart geveegd. Rond de Herengracht staan nog enkele 18de en 19de eeuwse huisjes. Er staat ook een standbeeld van een griendwerker. Griendwerkers sneden in drassige gebieden de wilgentenen van verschillende soorten wilgen. De takken en twijgen werden gebruikt voor vlechtwerk van onder andere stoelzittingen.

Na 50 minuten wandelen en 2,75 km op de teller stonden we terug aan de auto.

De wandeling:

Enkele foto’s (klik op de foto voor een groter exemplaar):

Om 11u45 konden we dan inschepen. Omdat we twee annuleringen hadden moeten doorstaan kregen we van de Zilvermeeuw twee jetons voor een gratis consumptie. Dat vond ik wel heel sympathiek.

Twee uur varen door de Biesbosch en tegelijkertijd lekker eten : dat valt altijd mee.

De boottocht:

Enkele foto’s (klik op de foto voor een groter exemplaar):

Om de dag af te sluiten hebben we nog een korte wandeling gemaakt van ons huisje naar de schaatsbaan van de Loonse en Drunense Duinen. De Kaatsheuvelse ijsbaan is geen natuurlijk ven. De plas is gegraven door mensenhanden. Tijdens de crisisjaren 1929-1940 zocht het Rijk een werkverschaffingsproject om werklozen aan werk te helpen. De gemeente Loon op Zand had wel een idee: een ijsbaan om bewoners tijdens die economisch moeilijke jaren wat winterplezier te bieden. Graafmachines bestonden al, maar om de werknemers bezig te houden, mocht het graafwerk niet te snel klaar zijn. Al het zand moest met de schop worden afgegraven en met kruiwagens worden afgevoerd.

De wandeling:

Enkele foto’s (klik op de foto voor een groter exemplaar):

Extra verlengd weekend – deel 1

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Als je deze blog al eens meer leest dan weet je dat ik wel eens van een boottochtje hou.

Ik zal dat van mijn moeder hebben want die gaat nog veel liever een dagje varen.

Toen ik onlangs een berichtje kreeg van Rederij Zilvermeeuw uit Drimmelen dat er vorige woensdag nog plaatsen vrij waren op hun tocht rond Hoeksche Waard wilde het toeval dat ik op die dag net een dagje recup had gepland.

Even gecheckt bij moeder en twee minuten later waren de tickets geboekt, goed voor 7 uur varen inclusief koffie en taart bij ontvangst, een uitgebreide lunch en snacks in de namiddag.

We weten uit ervaring dat je daar altijd waar voor je geld krijgt en deze route hadden we nog niet gevaren. We hadden wel geluk met het weer. Zonnig, niet te koud en vooral droog. Al stond er wel vrij veel wind en die zorgde, vooral op het Haringvliet, voor flink wat deining.

De tocht:

Enkele foto’s:

Varen naar Rotterdam (deel 1)

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Ik wandel niet alleen graag langs het water, ik zit ook graag op het water.

En sinds ik een paar jaar geleden, dankzij een OKRA-reisje, kennis heb gemaakt met Rederij De Zilvermeeuw in Drimmelen, hebben die in mij een vaste klant gevonden.

Er is op de eerste plaats de locatie. Drimmelen ligt amper 75 km van onze deur. 75 minuutjes met de auto.

Op de tweede plaats komt de locatie. Drimmelen is de poort naar de Biesbosch maar ze hebben niet alleen tochten door dat natuurgebied.

En tot slot is er de catering. We hebben al enkele tochten met catering gedaan en dat is al elke keer bijzonder goed meegevallen.

Afin, je begrijpt het wel … wij zijn fan van De Zilvermeeuw.

In een van hun nieuwsbrieven zag ik dat ze een tocht naar Rotterdam doen. Effe checken bij moeder of ze zin had (alsof die eens een keer geen zin zou hebben 😉) en dan direct geboekt.

De tocht vertrekt om 9u30 in Drimmelen en vaart dan richting Hollands Diep. Net voorbij de A16 gaat het rechtsaf het Dortsche Kil op. Die volgen we tot aan de Oude Maas. Daar gaan we links de Oude Maas op tot we bij Rotterdam aan de Nieuwe Maas komen.

Dan gaat het los door Rotterdam met zijn Euromast, zijn Erasmusbrug en zijn contrasten tussen oude gebouwen en gigantische hoge hypermoderne kantoorgebouwen.

Op de terugweg was er nog voldoende tijd over om een “ommetje” via de Biesbosch te maken.

Iets voor 18u lag de Z8, een hybride schip, terug aan de kade en konden wij terug naar de Kempen.

Enkele foto’s van de tocht

Bootje Varen

walkingwithlucEen reactie plaatsen

Conny is op fietsweekend met de vriendinnen en daarom vond ik dat ik zelf ook wel een extraatje verdiend had.

Daarom vertrok ik gisteren rond 8u richting Drimmelen, de thuishaven van Rederij Zilvermeeuw. Sinds onze eerste kennismaking tijdens een OKRA-reis zijn we daar al een paar keer teruggeweest. Voor een tochtje door de Biesbosch, voor een brunch- of dinercruise …

Deze keer kozen we voor de Marktocht, een tocht van zo’n 85 km goed voor ruim 7u varen. Inbegrepen was ook koffie met taart bij het inschepen, uitgebreide lunch en snacks in de namiddag.

Via de Amer bereikten we al snel de Amertak om dan via de Marksluis in Oosterhout . Daar namen we niet het Wilhelminakanaal maar wel het Markkanaal. Na ruim 15 km varen bereikten we de Mark die we zo’n 35km zouden volgen.

Langs de Mark worden industriezones afgewisseld met natuurgebieden. Soms moet je al eens vertragen omdat er een brug openmoet. Bij een gewone brug stop je dan het verkeer, bij een spoorwegbrug is dat niet zo eenvoudig.

Ter hoogte van Stampersgat passeerden we de suikerfabriek van Dinteloord, één van de twee resterende actieve suikerfabrieken van Nederland.

Daarna bereikten we via het Dintelsas de Volkeraksluizen, één van de drukste sluizencomplexen van Nederland. Toen we daar doorheen waren ging het over het Hollandsch Diep terug naar Drimmelen.

Een mooie dag ondanks het eerder sombere weer in de voormiddag. Iets minder natuur dan op onze vorige tochten. Moeder heeft er in ieder geval van genoten.

Enkele foto’s: