Na de mistige wandeling in Geel van vrijdag (toen het op andere plaatsen blijkbaar totaal niet mistig was) en een korte wandeling in een zonnig Peulis op zaterdag, kozen we gisteren voor Waarloos als vertrekpunt.
Conny had een Pasar-wandeling gevonden met de veelzeggende naam “wat is er loos in Waarloos”.
We hebben al eerder Pasar-wandelingen gedaan en tot dusver hebben die ons nog niet teleurgesteld.
Vertrekken deden we aan het Hessepoelbos. Via het Parochiaal Centrum, een voormalige melkerij en het voetbalplein kwamen we aan de kerk. Verder via de Kerkelei naar de drukke N1 waar vroeger de brouwerij van Maes Pils stond.
Op het einde van de 19e eeuw, in 1880, namen Ferdinand en Theofiel Maes, de werkzaamheden van hun vader Egied over. Ze brouwden onder andere Prima Maezenbier, Paterke Maes en Export. De volgende generatie bracht in 1946 Maes Pils op de markt. In 1950 begint ingenieur Herman De Naeyer voor de firma te werken. Hij zal ervoor zorgen dat het abdijbier Grimbergen wordt ontwikkeld.
Vanaf 1969 volgen verschillende fusies elkaar op. Maes Pils wordt Alken Maes. In 2000 wordt de productie verhuisd van Waarloos naar Alken. In 2010 wordt ook het commercieel-administratief centrum opgedoekt en valt het doek definitief voor de brouwerij in Waarloos. Nu is het een modern bedrijvencentrum.
Na 6 km was het tijd voor ons schoofzakske. Aan het begin van het natuurgebied De Oude Spoorwegberm. Dit gebied is 5 km lang en loopt op het grondgebied van Kontich, Duffel en Rumst. Het natuurgebied bestaat door zijn hoogteverschillen met de omgeving uit een aaneenschakeling van verschillende milieus. Door de regen van de afgelopen dagen lag het er wel behoorlijk modderig bij. Er waren wel veel bruggetjes en korte vlonderpaadjes maar die waren niet allemaal even stevig.
Na drie uur stappen stonden we terug aan de auto, moe maar voldaan zoals ze zeggen.
walkingwithluc 